Jeruzalem, stad met een verhaal

Reizen zijn momenten van reflectie voor mij. Het is de tijd van het jaar waarin ik mezelf afsluit van mijn omgeving, en mijn leven en levensfilosofie analyseer en overweeg in hoeverre dit nog steeds aansluit bij mijn dagelijks leefpatronen.

Je kunt je misschien voorstellen dat ik niet het type ben dat haar reizen zo snel zal delen. Ze zijn persoonlijk van aard en ik laat er dus niet teveel van zien op sociale media. Ik neem nauwelijks foto’s en deel mijn gedachten en ervaringen niet zo snel. Tot nu toe.

Ik heb een nagenoeg onbeschrijflijke reis naar Jeruzalem gemaakt. Zoals ik al aangeef in de titel, is het een stad met een boodschap. Ik ontving een helder epistel, een narratief, een verhaal om te delen namens de Palestijnse mensen die ik ontmoette op mijn reis. Ik beloofde deze boodschap te delen, dus voor ik mezelf verlies in de dagelijkse beslommeringen, wil ik jullie het volgende vertellen.

Ondanks dat we waren voorbereid op een onveilige omgeving, heb ik mezelf nooit veiliger of meer welkom gevoeld dan in Jeruzalem. Niet alleen door de moslims, die me als een van hen zien, maar ook door mensen van andere geloven. Het gigantische, hartverwarmende en bijna hypnotiserende gevoel van kalmte dat je voelt als je voor het eerst Al Aqsa binnentreedt is als geen ander gevoel dat je kent. Vreemd genoeg ervoer ik dit gevoel elke keer dat ik door de poorten van de moskee binnentrad. Deze bijvoeglijk naamwoorden dekken de lading eigenlijk niet. Het is werkelijk onbeschrijflijk.

Dit maakt de obstructie van de toegang voor de Palestijnse bevolking nog moeilijker verteerbaar. Ik heb teveel mensen ontmoet die me vertelden dat het hen verboden is om zich vrij rond te bewegen en dat ze Al Aqsa niet binnen mogen treden. Dit gevoel van kalmte, van trots, wordt ontzegd aan de oorspronkelijke inwoners van de regio, terwijl ik als Europeaan alle vrijheid heb om me er rond te bewegen.

Ik veronderstel dat jullie de verkniptheid van de situatie begrijpen.

In onze gesprekken met de Palestijnse bevolking was hun verzoek dan ook oorverdovend: kom ons alsjeblieft bezoeken! Zij kunnen zelf vaak niet in Al Aqsa komen en stukje bij beetje wordt hun regio geconfisqueerd. Het is onze gezamenlijke plicht als moslims om Al Aqsa te bezoeken en er te bidden, maar dit is niet mogelijk voor de Palestijnse bevolking. Het gevolg is dus duidelijk wanneer wij hen niet bezoeken: stap voor stap zal dit gebied verloren raken tot Al Aqsa slechts een verhaal uit het verleden is. Het gebeurt voor onze neuzen omdat wij als moslims het bezoek laten versloffen.

Wees niet ongerust over de vaak genoemde onveiligheid, want we werden met open armen ontvangen. Ook op het vliegveld verwachtten we op de vervelendste manier te worden lastig gevallen, maar zelfs al hadden we de strengste controles, dan nog lieten we het ons niet op de kop zitten. De verhalen zijn een grotere ontmoediging dan de ervaring zelf! Het is mogelijk zelfs een beetje amusant omdat ze me eigenlijk niet echt kunnen raken vanwege mijn magische Europese paspoort. Het was mijn kleine daad van verzet, van activisme, door te lopen op de plaatsen waar mijn Palestijnse vrienden niet konden lopen. Gewoon door de winkeltjes neuzen op het vliegveld, of door te bidden in de synagoge. Ontzeg jezelf dus niet het verlichte gevoel dat deze  plek je kan geven en doe dit namens alle mensen die niet deze vrijheid hebben: kom Palestina bezoeken!

Afbeeldingen: Hicham Ismaili Alaoui Photography.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Nadia Yousoufi

Lees andere stukken van