Joram van Klaveren gelooft. Dat deed hij al, maar sinds oktober niet meer als gereformeerd christen, maar als moslim. Tijs van den Brink had het genoegen de primeur te brengen in het EO programma NieuwLicht. Hij stipte nog maar eens aan hoe het tegenovergestelde van een dergelijke situatie, een interview met een bekeerde christen op de staatstelevisie in “een islamitisch land”, ondenkbaar zou zijn.
Waarschijnlijk was dit een poging om de labiele kwaliteit van het ongemakkelijke stukje tv dat ik op het punt stond te aanschouwen in context te plaatsen, maar hoe dan ook was dit tevergeefs. De fragmenten van Joram als fervent anti-islampredikant waren niet aan te slepen. Daar waar niemand de bekering van Joram van Klaveren heeft aan kunnen zien komen, was de oproer die het nieuws heeft doen opwaaien gelukkig wel zo voorspelbaar. Zelfs bij de vrijdagpreek in de moskee kwam je er niet onderuit en natuurlijk mocht Joram bij DWDD aanschuiven om zijn boek aan te prijzen en Deventenaar Eus een uitgelokte TIA te bezorgen.
Daar waar de kritische houding van presentator en tafelgast gewoonlijk zo stevig is als natgeregend karton en de discussies weleens zo “feitenvrij” kunnen zijn dat zelfs bewindslieden erover struikelden, vond ik de kritische houding naar Joram toe terecht. Natuurlijk mogen ze bij de NPO ook weleens de moeite doen om een acterend PVV’er uit te nodigen en aan de tand te voelen over de schimmige eenmanspartij waar hij of zij bij betrokken is zonder er officieel deel van uit te mogen maken.
Maar toch verdiende de nonchalance die bij van Klaveren te zien was in het gesprek met Tijs bij het bespreken van zijn gedane uitspraken over onder andere Marokkaanse Nederlanders een vervolg. “Minder vlijende momenten” noemde van Klaveren zijn optredens in het parlement waarin hij tierend gebruik maakte van het welbekende Marokkanenezelsbruggetje, waarbij men overlast van jongeren met een niet-westerse achtergrond (lees: niet uitsluitend Marokkaanse Nederlanders, maar iedereen die lichtgetint is en als irritant wordt ervaren) gebruikt om een niet-gerelateerd onderwerp aan te kaarten, in dit geval de islam.
Al met al was de verhouding tussen marketing voor het boek en oprechte reflectie op de verbale luchtvervuiling uit het verleden redelijk scheef. Overigens kwam ook de veelgehoorde misvatting over het bestaan van een zogenaamde linkse sociaaleconomisch koers bij de PVV langs, wat al een tijdje bekend staat als verzinsel.
Als je toch al van plan was om je niets aan te trekken van de uiteengezette irritatie hierboven, neem dan op z’n minst één zaak mee uit deze opsomming; op geen enkele manier is dit kritiek op de bekering van Joram. Het is iedereen gegund een innerlijke rust en inspiratie te vinden die bij haar of hem past. De irritatie komt vooral door de semi-gefabriceerde mediaspiraal waarin dit nieuws is gelanceerd. Natuurlijk wil ik nog wel eens uitgebreid horen hoe het staat met de geïnstitutionaliseerde discours over zogenaamde “criminele Marokkanen”, maar die wrok heeft geen prioriteit.
Overigens kwam Joram goed uit de verf bij het manoeuvreren op het mijnenveld aan clichés en dogmatiek van Tijs, die niet wist of hij linksom of rechtsom zijn verdriet moest verwerken. Niet alleen was Tijs ontgoocheld en werd zijn nachtrust voor twee dagen opgeschort bij het horen van het nieuws, de overtuigend belijdende christen kon niets meer geloven; ongelooflijk. De beelden van het bezoek van Tijs aan de moskee waar hij Joram interviewde, deden mij denken aan een Ajacied die na een 6-2 nederlaag de Feyenoord kleedkamer binnenloopt om alle spelers nog eens persoonlijk te confronteren met hun gore lef om überhaupt te winnen, laat staan met deze cijfers. Tijs was nog meer teleurgesteld dan Geert Wilders zelf.
Misschien doordat hij pretendeert te weten waarover hij preekt als hij op Nashvilliaanse wijze dogma’s over de islam en moslims die kleine EO wereld van ‘m inslingert, terwijl hij een moslim nog niet eens herkent als hij al maanden in de studio voor z’n neus zit. Blijf geloven in het ongelooflijke Tijs, zoals wij hebben moeten doen bij het aanschouwen van jouw onstuitbare verwondering.
Sidi Bastos
Een bemoeial van jewelste, maar altijd met de beste intenties. Een Hagenees die zich druk maakt om wat er allemaal in het Binnenhof wordt uitgespookt en zijn tijd het liefst besteedt aan kijken naar politieke drama's die zich her en der afspelen. In ieder geval is hij nooit te beroerd om, op een ietwat omslachtige en bombastische manier, zijn irritaties en beste wensen voor onze samenleving de vrije loop te laten.Lees andere stukken van Sidi
Eén reactie op "Nog even over Jorams bekering en Tijs’ verwondering"
Leuke artikelen, bedankt voor het delen.