Sinds een jaar of twee ervaar ik de Ramadan als pittiger dan voorheen, zowel fysiek als spiritueel.Voor deze maand had ik naar mijn idee redelijk realistische doelstellingen; een korte soera memoriseren, een nieuwe korte smeekbede leren en bij één dagelijks gebed het soenna (sterk aanbevolen) gebed verrichten. Helaas is in de eerste twintig dagen van de ramadan hier weinig van terecht gekomen, zelfs de dagelijkse plichten gingen/gaan met moeite.
Dit alles zorgde ervoor dat ik de afgelopen paar dagen in een neerslachtige bui was en erg twijfelde aan mezelf. Je leest en hoort zoveel over al het goeds dat deze heilige maand voor ons moslims en voor de mensheid te bieden heeft, maar voor mij kwam de Ramadan dit jaar maar niet op gang.
Een dagelijkse routine bood onverwachts een uitweg. Godzijdank.
Sinds 2018 doe ik mijn best om 1 á 2 bladzijdes Koran dagelijks te reciteren en de betekenis ervan te lezen. Ondanks mijn slechte track van de afgelopen dagen, bleef ik de Kran reciteren. Al was het maar één bladzijde. Zeg maar gerust; macht der gewoonte. Op de negentiende dag van Ramadan las ik soera Rum (de Romeinen) uit. En aan het einde van dit hoofdstuk las ik deze verzen met bewondering:
“En tot Zijn tekenen behoort dat Hij de winden als verkondigers van goed nieuws uitzendt opdat Hij jullie van Zijn barmhartigheid laat proeven, opdat de schepen op Zijn bevel varen en opdat jullie streven naar een gunst van Hem; misschien zullen jullie dank betuigen.”
“Allah is het die de winden uitzendt die dan in de hemel wolken opdrijven. En Hij spreidt ze uit hoe Hij het wil en Hij verdeelt ze in stukken. Dan zie je de regen ertussenuit komen. En wanneer Hij van zijn dienaren ermee treft wie Hij wil, dan verblijden zij zich.”
“Ook al waren zij voorheen, voordat het tot hen was neergezonden, in wanhoop terneergeslagen.”
“Kijkt dan naar de sporen van Gods barmhartigheid, hoe Hij de aarde laat herleven nadat zij dood was. Dat is Hij die de doden laat herleven en Hij is almachtig.”
“Volhard dus geduldig; Gods toezegging is waar. En zij die geen vaste overtuiging hebben, kunnen jou niet aan het weifelen brengen.”
De verzen gaan in de eerste instantie over de wind, de wolken en hoe de regen ontstaat. Een vertrouwd natuurfenomeen staat beschreven in deze verzen. Niets meer en niets minder zou je zeggen. Toch spraken deze verzen mij enorm aan en het duurde even voordat dit alles mij opbeurde. Wat ik lees is een verkondiging van goed nieuws op het moment dat ik dit hard nodig heb om Zijn Barmhartigheid te proeven.
Hij zendt de wind uit voor de (stilstaande) schepen die nu op zijn bevel weer kunnen varen. Is dit niet een prachtige vergelijking voor diegenen die maar niet vooruit lijken te komen in deze maand? Zodat streven naar een gunst van Hem en dankbaarheid mogelijk worden. Streven is het belangrijkste woord. Doe je best, je kunt nu weer varen…
Het hart voelt soms aan als dorre aarde met donkere wolken erbovenop. Met dit in gedachte lees ik het vers over hoe Hij de wolken opdrijft, uitspreidt en in stukken verdeelt, zodat regen valt op wie Hij treffen wil. Wow! En dit zorgt voor blijdschap waar men op zat te wachten na wanhoop en neerslachtigheid voordat er regen viel. Als ik dit zo lees, dan denk ik, wat kent Allah ons goed. Dit is een geruststellende gedachte die tot een emotie van genegenheid leidt. De affectie van Zijn kant is voor mij goed voelbaar. Zijn Liefde…
Dat is de regen, dat is Allah’s woord, dat is de Koran. We hoeven enkel de sporen van Zijn Barmhartigheid te volgen en de dorre aarde in het hart komt tot leven. Zo brengt Hij doden ook tot leven. Hier ben ik even stil van. Wat door mij heen gaat, lijkt moeilijk op papier te zetten…
Liefde is de “reden” waarom we hier op aarde zijn, dat is wat ik geloof en liefde voor Hem en Zijn profeet Mohammed (vzmh) is de kracht die ons na de dood weer tot leven zal wekken. Dit is nogal een openbaring voor velen van ons die met angst voor God zijn opgevoed. Maar dit is Zijn toezegging voor diegenen die geduldig volharden. Hoe doe je dat dan? Geduldig volharden?
Blijven terugkeren naar God en terugkeren met hele kleine ‘geschenken’ voor Hem. Uit ervaring van vele vallen en opstaan, weet ik dat volharden makkelijker gaat als de stappen miniem zijn, niet perse groot en perfect. Heel cliché om dit te schrijven, maar het is gewoon zo: “Allah wil geen perfectie van ons, maar Allah wil dat we ons oprecht inspannen.” Al is de inspanning echt miniem zoals in soera Zalzalah (de aardbeving) beschreven staat:
“Wie dan ter grootte van een atoom aan goeds verricht, zal het aanschouwen.”
Daden ter grootte van een atoom, een stofdeeltje, greintje! Zó miniem, maar o zo krachtig!
“Vragen stellen is vergelijkbaar met smeekbedes verrichten”. Daarom voor ieder die net als ik de afgelopen twintig dagen stil heeft gestaan, vraag je zelf af: wat is de allerkleinste stap die ik (met liefde) in Zijn richting kan zetten voor de komende laatste dagen en daarna?
Een geliefde kennis van mij zegt altijd: Je bent pas een gelovige (mu’min), als je ondanks alles wat je doet (goed of fout) of juist niet doet (goed of fout), Allah niet opgeeft en zegt: Allah is mijn Rabb (=Heer).
Wellicht denk je nu, astagfirullah, wie ben ik om God op te geven. Maar dit is precies wat velen van ons doen: opgeven. Hetzij uit angst, hetzij uit schaamte, hetzij uit wanhoop, hetzij uit een andere emotie. Dus geef niet op en voel de wind weer waaien…
2 Reacties op "Wanhoop niet – Juz’ 21"
Goed stuk.
Mooi, jazakAllah. Ik hoop inshaAllah dat je snel weer in water rustiger vaarwater komt. Zowel fysiek als emotioneel.