Droevig nieuws voor iedereen die positieve verandering wenst te zien: living legend Dyab Abou Jahjah stapt niet alleen uit de politiek, maar ook uit het activisme. De NRC kopte: “Abou Jahjah stopt als politicus en activist”. Een confronterend bericht, dat we even zullen moeten verwerken.
Al vind ik het buitengewoon betreurenswaardig, toch begrijp ik het wel. De mentaliteit van de gemiddelde 21e eeuwer is defaitistisch: klagen over allerlei dingen die niet goed gaan (en dat is zeer zeker een hele waslijst!).
Tegelijkertijd ontbreekt kennelijk bij de meesten de visie om daar binnen het democratisch stelsel vol tegenin te gaan. Zelfs niet met zo iets simpels als even naar de stembus gaan …
Het was een moedige en noodzakelijke poging, en het feit dat deze niet geslaagd is ligt mijns inziens meer aan de psychische staat van de achterban, dan aan de aanpak of aan de vorm van het initiatief. Er is zeker iets bereikt, ook al is dat momenteel niet tastbaar genoeg.
Er zijn allerlei radertjes en knopjes mee gemoeid, die je niet allemaal in de hand kunt hebben, en op het moment stonden er kennelijk niet voldoende in de goede stand.
Het moet desondanks niet beschouwd worden als een falen. Alle begin is moeilijk. De aftrap is gemaakt, en er is sowieso een nieuw pad geopend door het BeOne initiatief. Ik geloof nog altijd dat de droom uiteindelijk zal worden waargemaakt, al is het zeker jammer dat dat niet nu direct al gelukt is.
Dyab stopt er mee. Is het tijdelijk? Wie zal het zeggen?
Sowieso verdwijnt hij niet echt. Dat kan immers al niet meer, als je op zulke indringende wijze en met zoveel diepte je stempel hebt gedrukt op politieke weerbaarheid en emancipatie.
En het kan al helemaal niet, als je geschiedenis hebt gemaakt door de meest opzienbarende pionier te zijn van de minderhedenemancipatie, in de steeds racistischer wordende maatschappij van het Benelux gebied.
Als je deze wapenfeiten op je blazoen hebt, ben je er gewoon voor altijd. Je bent dan permanent aanwezig in de harten waar je de passie hebt aangewakkerd, en in de breinen waar je je visies en polemieken hebt geplant.
Veel dank broer Dyab voor al je inspanningen. Ik beschouw het niet als een einde, maar als een welverdiende break. Veel succes met de volgende levensfase, hoe je ook van plan bent die in te vullen.
Wie weet als ik over een aantal jaren terugkom naar Nederland, proberen we het gewoon nog een keer, wellicht weer met een nieuwe werkwijze of in een nieuwe vorm!
Tariq Shadid
Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.Lees andere stukken van
Volg ons op social media