Ik heb het niet over zich kort gehouden voelende mensen die te diep in het glaasje kijken met carnaval. Noch over overspelplegers die verliefd zijn geworden op een ander, of simpelweg de dagelijkse sleur willen doorbreken door verraderlijke escapades. Ook niet over CDA dissidenten in het Limburgse, die tijdens de Provinciale Staten verkiezingen uit onvrede over het verkwanselen van de CDA principes een ontrouwe stem uitbrachten op de PVV.
Neen, ik heb het over een ander slag mensen. Het soort dat niets moet hebben van de “wat een boer niet kent, lust hij niet”- types, noch van zuinige cultuurbarbaren. Ik heb het over echte levensgenieters van het soort “Leef en laat leven!”.
Een maand geleden ging ik naar een concert van de gebroeders Bouazzaoui in Wereldculturencentrum Rasa in Utrecht. De heren brachten Marsaoui – liederen (een Marokkaanse muziekgenre) ten gehore. De stem van de leadzanger en het muziekspel van de heren maanden in eerste instantie het Marokkaanse deel van het publiek, dat overigens een minderheid vormde, tot beweging. Het overwegend autochtone publiek keek geamuseerd toe en een aantal mensen onder haar waagde zich al snel vóór het podium.
Één van hen was een ware solist, die totaal uit de maat en op geheel eigenzinnige en attente wijze een trancedans maakte in een hoek van de zaal waar niemand last van hem zou hebben. Hij bewoog als een bezetene!
Ondanks de duidelijke aanwezigheid van de onstuimige solist, trok een oudere rustgevend stel de aandacht. Een man en zijn vrouw. Beiden achter in de 60 of zelfs begin 70. Ze dansten op aandoenlijke, mooie, sierlijke, gevoelige en ritmische wijze, oprecht genietend van de muziek maar ook van elkaar. Een levend bewijs van dat ook ouderen mooi beweeglijk kunnen zijn en nog altijd verliefd. Menig jonger stel kan hier jaloers op zijn en de singles onder ons kunnen hier intens van dagdromen.
Na afloop van het concert sprak ik het stralende echtpaar aan bij de uitgang van het centrum en zei zeer genoten te hebben van hun dans. Het stel gaf aan al jaren te houden van bewegen en van diverse muziekgenres. De man adviseerde om wat vaker ‘vreemd te gaan’, wellicht een keer met ander Afrikaanse muziek. De wereld heeft immers zoveel te bieden.
Met mijn( bi-) culturele achtergrond dacht ik al een groot deel in mijn zak te hebben, maar er valt inderdaad nog een heel universum te veroveren. De neiging tot vreemdgaan maakt zich nu méér en méér van me meester. En late het duidelijk zijn, alleen in culturele en culinaire zin!
Wellicht dat ik in het begin als een ongetemde bezetene tekeer ga, maar dat ik langzaamaan een echte gerijpte fijnproever wordt.
Mag ik u ook tot de verleiding brengen?
Maria Bouanani
Maria (uit te spreken als “Merriya”) heeft haar roots liggen in de befaamde sprookjes– en wereldstad Marrakech. Echter, ze is geboren en getogen in een andere befaamde sprookjesstad, waar trollen welig tieren op de doeken van Jheronimus Bosch en waarin de klokkenluider van de Sint Jan zo nu en dan haar lieflijk wakker schudt.Lees andere stukken van
Volg ons op social media