Kanker! Of op z’n haags: kankâh. Hoe vaak hoor je wel niet dit scheldwoord, te vaak. Als ik het woord hoor moet ik denken aan mijn vader, niet zo lang geleden nog een kankerpatiënt. Om ervan af te komen heeft hij een jaar lang chemotherapie moeten volgen. Het was een zware tijd waarin ik van dichtbij heb gezien hoe kwetsbaar leven kan zijn en hoe sterk de wil is van iemand die wilt overleven. Geen scheldwoord als ‘kanker’ voor mij dus. Goed dat er ook andere jongeren zijn die inzien dat dit woord niet veel goeds betekent.
Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!
En, ben jij al Vriend van WBH?Dank voor je bezoek aan Wij Blijven Hier! Wij zijn al meer dan tien jaar hét platform in Vlaanderen en Nederland voor een authentiek moslimgeluid. Dat doen wij (het team van WBH!) met héél véél plezier en geheel op vrijwillige basis, zonder subsidies. Bewust, want we willen dicht blijven bij wie we zijn.
Wil jij samen met ons de onafhankelijkheid die wij hebben bewaren? Te gek. Dat kan door een eenmalige donatie,
maar ook door Vriend van WBH te worden middels een jaarlijkse
donatie. Dan drinken we dat kopje koffie ook samen.
Doe je mee?
Dit delen:
De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...
Lees andere stukken van Faisal
6 Reacties op "Kanker"
Mooi initiatief. Kan me voorstellen dat dit woord voor sommigen inderdaad niet alleen ‘maar een scheldwoord’ is.
Toen ik op de middelbare school zat nog, besloot het kantinepersoneel op een gegeven moment om voortaan mensen actief aan te spreken als ze dit woord zouden horen. Een collega van hun kon niet meer werken door kanker.
Waar gaat het heen met de jeugd. Ik hoor dit ook steeds vaker. Overal gescheld en er wordt zelf vriendelijk uitgescholden: “wat doe je flikker” of “rot op hond” (dit zijn nog de mildere versies). Het wordt gewoon normaal gevonden en er wordt om gelachen. Belachelijk… triest….
Ik walg van dat woord.
Ik ben het er helemaal mee eens, ik vind het woord “kanke” als scheldwoord bijzonder grof en onbeschoft. En het valt me idd op dat scheldwoorden tegenwoordig steeds meer als normaal spraakgebruik worden gezien.
Ik behoor tot de “oudere” generatie, ben 50 nu. En mij valt het ook op dat de jeugd inderdaad om de haverklap loopt te schelden. Het woord kanker is maar één van de woorden die je nogal eens hoort. En dat de interesse in iets anders behalve zichzelf erg ver te zoeken is. Laat staan dat ze enige maatschappelijke interesse hebben of een beeld hebben van wat er zich in de wereld afspeelt. En ze zich erg goed kunnen vervelen. Eindeloos gehang achter de computer (msn en spelletjes) en voor de tv (actiefilms). En alles draait om geld en wat ze hebben en wat ze willen. En geen enkel besef hebben voor wat je er voor moet doen, want dit is toch allemaal heel normaal zeker…….. Respect voor anderen, wat zich uit in hun gedrag en hun taalgebruik, is ver te zoeken. Om over de vooroordelen over allochtonen maar niet te spreken. Als dit de toekomst van Nederland is hou ik wel eens mijn hart vast.
Uitzonderingen daar gelaten, want ook onder de jeugd zijn er uitzonderingen op dit verhaal.
Wij wijzen in ieder geval onze zoons op hun gescheld, hun gedrag en hun vooroordelen. Maar het blijft hardnekkig.
Daar heb je gelijk in Elisabeth, maar ik blijf erbij… dit heeft o.a. te maken met oprukkende tvzenders als MTV en TMF, waar een clip niet goed genoeg is als er niet in gescholden wordt. Zoveel ontwikkelingen bij de jeugd en het wordt in vriendenkringen zowat verwacht dat je meepraat en dat gescheld ook oppikt, wil je erbij horen.
Het is jammer en ik vraag me af hoe ver deze ontwikkelingen zullen gaan. En inderdaad er zijn uitzonderingen…