Voorpagina Cultuur

Hoe heter hoe beter!

Normaliter ben ik geen nationalist noch een overdreven chauvinist. Ook begeef ik mij zelden in een onzinnig debat over het eigendomsrecht van Kashmir. Het doet mij allemaal niets. Waar ik wel met een opgeheven hoofd durf te lopen is de Indiase keuken. Ik moet eerlijk toegeven; er is geen enkel ander voedselbataljon dat het Indiaas curry arsenaal kan evenaren. Hoe pittiger, hoe heter, hoe beter….

Gisteren ben ik voor de zoveelste keer uit eten geweest in een Indiaas/pakistaans restaurant.

Ik kan er maar niet genoeg van krijgen, beseffende dat de vetrollen en speklagen in hoge mate toenemen en een destabiliserend factor vormen voor een natuurlijk en aangenaam uitzicht. Kritiek van mijn naasten krijg ik volop, zelfs mijn vader laat mij af en toe de duistere kant van mijn jeugd herinneren (hij bedoelt het goed hoor!). Zolang ik kan genieten van de overheerlijke tandoori-grill en de aanlokkelijke peshawari kebab, kan geen enkel diëtist, cardioloog of vrouw mij ontmoedigen in mijn voedselverslaving. Ik weet dat gezond eten goed is, maar gezond voedsel is zo vies, onsmakelijk en deprimerend. Daarnaast ben ik een fervente voorstander van de allochtone definitie; integratie met behoud van culturele identiteit’. Sommigen behouden hun culturele identiteit middels hun turkse shoarma, hun marokkaanse tajine en hun hollandse stampot. En ik? ik integreer met mijn rasechte chicken tandoori massala!