Voorpagina Gastarbeiders

Ayaan, Rita en de slang die zichzelf verslond

Abdullah Haselhoef is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

De slang

Vorig jaar was er in de dierentuin van Taiwan een slang die zichzelf probeerde op te eten. Kunt u zich dat voorstellen? Een slang die met haar eigen giftanden in haar eigen staart bijt en haar eigen staart probeert te verslinden? Wat blijft er over nadat de slang zichzelf heeft opgegeten?

De kop

Mevrouw Rita Verdonk, die zich had vastgebeten in haar opdracht om geen enkele compassie te tonen met buitenlanders zoals de voetballer Kalou en de veelbelovende Kosovaarse scholiere Taida Pasic. Volgens mevrouw Verdonk is Nederland vol en gaat zij niet naar links en niet naar rechts maar recht door zee en maakt zij dus voor niemand een uitzondering. Zij kon dus vanwege haar rechtlijnigheid ook niet met goed fatsoen een uitzondering maken voor een partijgenote.

De staart

Mevrouw Ayaan Hirsi Magan, die zich had vastgebeten in haar missie om het ‘superieure’ westen ervan te overtuigen dat er geen liberale Islam bestaat en dat de Islam niet verenigbaar is met het westen. Mevrouw Magan – zo verbeten omdat zij naar eigen zeggen slachtoffer is geweest van bijna-eerwraak, besnijdenis, gedwongen uithuwelijking en omdat zij vijf oorlogen heeft meegemaakt.

Het lichaam

Beiden dames waren zeer populair en waren de grootste stemmentrekkers voor de VVD. Doordat zij nu echter ongewild tegenover elkaar zijn komen te staan kan het niet anders dan dat zij aan elkaar en aan het politieke lichaam (VVD) grote schade toebrengen.

Het diner

De schade die zij zichzelf toebrengen is mijns inziens zo groot dat ik mij afvraag of er na deze bijtpartij nog een plek in de politiek is weggelegd, zowel voor mevrouw Magan als voor mevrouw Verdonk.

Het dessert: Zembla

Nadat de slang zichzelf had opgegeten en hierdoor een leegte had achtergelaten bleven er bij mij nog een aantal vragen open, zeker nadat ik de uitzending van Zembla over de vermeende leugens van de “Heilige Ayaan” nogmaals had gezien via het internet.

De eerste vraag is of zij werkelijk gedwongen werd tot een huwelijk.

Zo stelt mevrouw Magan dat zij niet bij haar huwelijk aanwezig is geweest en dat zij gedwongen is geweest om te trouwen met een man die haar door haar vader is opgedrongen.

Het is volgens de profeet Moehammed (vrede zij met hem) verboden om iemand te dwingen tot een huwelijk en elk huwelijk dat gedwongen tot stand komt kan dan ook ontbonden worden. Hiervoor had mevrouw Magan Kenia niet hoeven te verlaten.

Echter, de keuze tussen een huwelijk met een zelfgekozen plaatselijke arme aanbidder in Kenia of een vliegticket accepteren naar het westen vanwege een gearrangeerd huwelijk is voor veel Afrikaanse vrouwen geen moeilijke keuze en daarom vervalt hierbij mijns inziens dan ook het aspect van een ‘gedwongen huwelijk’.

Overigens is het in veel Islamitische landen niet ongebruikelijk dat de vrouwen en dus ook de bruid hun eigen feest hebben zoals ook de mannen en de bruidegom hun eigen feest hebben. Technisch gesproken heeft Ayaan dus wel gelijk als zij zegt dat zij niet bij haar huwelijksfeest aanwezig was, namelijk dat zij niet bij het feest van de mannen aanwezig was.

Tweede vraag over Eerwraak

Als mevrouw Magan zou vrezen voor haar leven, waarom verschijnt zij één jaar na haar ‘vlucht’ op de Nederlandse TV in een programma van de NMO? Als haar man haar kwaad had willen doen wegens eerwraak, waarom heeft hij dit dan niet gedaan nadat hij haar in Nederland had bezocht?

Het antwoord is simpel: eerwraak komt hoofdzakelijk voor in landen met een mediterrane cultuur zoals Spanje, Griekenland en Turkije en zegt niets over het feit of iemand een moslim is of een christen. Ik heb met vooraanstaande Somaliërs die ik al heel lang ken gesproken en zij ontkennen dat eerwraak voorkomt in de Somalische cultuur.

Bittere nasmaak

Na het diner van de slang, het dessert van Zembla en de openstaande vragen blijft er bij mij een bittere nasmaak en een leeg gevoel achter. Als ik na de afgelopen 4 jaar kijk hoe het debat over de Islam op de agenda is gezet vraag ik mij af wat er nou werkelijk ten positieve is veranderd.

Zijn er meer of minder radicale moslims en hoe komt dat? Zijn er meer of minder aangiftes gedaan van ‘islamitisch’ huiselijk geweld? Zijn er meer of minder geslaagde voorbeelden te noemen van integratie tussen moslims en niet moslims?

De reden waarom er behalve de toon van het debat in de maatschappij niets veranderd is, heeft te maken met het verschijnsel dat de hele Islam-discussie nooit gevoerd wordt MET moslims maar OVER moslims. De emancipatie en integratie van moslims begint echter pas wanneer bewuste en trotse moslims volwaardig betrokken worden bij de debatten in de samenleving. De enige mensen die de Islam kunnen adapteren naar onze Nederlandse omgangsvormen, zijn de authentieke moslims zelf. Maar zij zullen dit niet kunnen doen zolang zij niet de ruimte in het publieke- en het interne debat krijgen.

Het uiteindelijke resultaat van de verbeten strijd van mevrouw Magan c.s. is dat zowel moslims als vooraanstaande autochtone niet-moslims zich steeds minder thuis en veilig voelen in Nederland en daarom steeds meer getalenteerde mensen gaan emigreren.


Abdullah Haselhoef is publicist, woonachtig in Zeeland en enige zoon van een Joodse vader en een Islamitische moeder. Hij is werkzaam geweest bij psycho-medisch centrum Parnassia als de eerste islamitische geestelijke verzorger in Nederland.