Voorpagina Cultuur, Interviews

Interview: Kashmere Hakim, de Heuvelzanger

, 3 juni 2011, 7 reacties

Abdelkarim (wijblijvenhier.nl): Kashmere Hakim, ik volg jou nu sinds een jaar op het web. Je bent een opkomende Nederlande singer/songwriter met Marokkaanse roots. Zou je misschien nog wat meer over jezelf kunnen vertellen?

Kashmere Hakim: Ben eigenlijk niet zo goed in dit soort dingen maar de dichte vriendenkring om mij heen beschrijft mij als een complex iemand, alhoewel ik dat niet zo snel zie. Maar goed, misschien ligt het aan mij of aan hen, whatever. Ik heb diverse stemmingen, soms moet je me met rust laten, de andere keer kan ik zo een praatje met je voeren over het ontstaan van licht. Wat ik wel met zekerheid weet, is dat ik geboren en getogen ben in Amsterdam, mijn ouders komen uit Marrakesh, Morocco. Vrij modern opgegroeid in een islamitisch gezin waar bijna alles mocht. Zonder de vrijheid die mijn ouders mij gaven, zou ik nooit creatief kunnen zijn geweest.

AK: Hoe reageerde je familie toen je zei: “Pa, ma, ik word geen piloot, maar singer/songwriter!
KH: Mijn familie staat altijd achter mij in de keuzes die ik maak. Ik heb werkelijk nooit iets verkeerds gehoord, noch heeft een familielid mij aangesproken over de keuzes die ik maak in mijn leven. De mensen die dit interview lezen en ooit misschien vader of moeder worden of al zijn: het mooiste wat je je kinderen kan geven, is de vrijheid te doen wat ze zelf kiezen.

AK: Waarom de artiestennaam Kashmere Hakim: The Hillsinger?
KH: Mijn artiestennaam kent een lang verhaal, eigenlijk meerdere verhalen die jaren terug gaan. Ik bespaar je al die sprookjesachtige verhalen, behalve dan dat Kashmere tevens een anagram is van Marrakesh. De rode stad in Marokko waar mijn ouders vandaan komen. Mijn debuut EP die in 2010 uitkwam heet ‘The Hillsinger’ vanuit een ander verhaal dan je zo zou denken. Het begon namelijk op internet, ik had wat liedjes online gezet op mijn MySpace account en je weet hoe het gaat met MySpace. Internationaal ben je benaderbaar en zo werd ik dus geschreven door iemand uit Japan. Hij vertelde me dat hij rust en diepgang in mijn teksten en muziek vond. Hij was het die mij The Hillsinger heeft genoemd. In zijn woorden: “Your music makes me feel relaxed, pretending i am on a hill with my eyes closed and you as The Hillsinger singing this tunes to the World..”

AK: Toen ik jaren geleden muziekles volgde, wist ik één ding zeker: ik ben a-muzikaal. Wanneer kwam jij erachter dat je wél muzikaal was?
KH: Al sla je me dood. Ik was altijd wel met muziek bezig, in de studio’s hangen, muzikanten ontmoeten en met passie over muziek praten. Op een gegeven moment stap je heel even uit jezelf en kijk je om je heen en dan zie dat je eigenlijk muzikant bent. Hoe dat tot stand is gekomen, blijft een mysterie. Ik geloof in het verhaal dat iedereen iets is waar hij of zij nog achter moeten komen.

AK: Heb jij een tip voor mensen die NIET weten dat ze muzikaal zijn en ook niet vanuit de cultuur gemotiveerd worden om die talenten te ontdekken?
KH: Wees jezelf. Doe wat je leuk vindt, voel je vrij om je te ontwikkelen en jezelf te leren vinden en kennen. Wees geen persoon die zich laat leiden door wat de omgeving van jou denkt. Tja, wat kan ik meer zeggen. Dit is het zo een beetje. Als ik het teruglees dan klinkt het voor mij ook best vaag, maar whatever man, dit is wat ik te melden heb erover.

AK: Wat is folkmuziek? Waar komt jouw passie voor (folk)muziek vandaan?
KH: Folk muziek is een traditionele muziekstijl. Later is folk zich ook gaan mengen met moderne stijlen en zijn er diverse genres ontstaan. De basis is meestal wel dat het gaat over onderwerpen in de hoek van: maatschappelijke issues, ervaringen, milieu, etc. Voor mij is folk muziek mijn uitlaatklep. My way of life. Veel mensen weten niet dat ik in eerste instantie een schrijver ben. Ik schrijf verhalen, gedichten, zaken uit de maatschappij die ik belangrijk en relevant vind. Verder is het zich daarna gaan mengen met muziek die ik componeer. Na het veel luisteren van muziek kwam ik erachter dat ik heel erg in de folk genre lig met mijn muziek. Wat ook blijkbaar niet anders kon. Ik groeide op met oude folk en blues muziek van de jaren 60 en 70. Folk muziek was in die tijd een steun voor de mensen, de mensen hoorden in de vrij scherpe teksten – heel mooi metaforisch verwoord – precies waar de liedjes over gingen. Namelijk veel over de politieke kwesties destijds.

AK: In hoeverre speelt jouw culturele achtergrond hier een rol in?
KH: Mijn culturele achtergrond speelt hier niet direct een rol. Wel indirect, omdat mijn achtergrond ook bepalend is voor hoe ik eruit zie, hoe ik onbewust ‘deels’ denk en hoe anderen mij in de samenleving zien.

AK: Waar gaan je liedjes over? Hebben ze een maatschappelijke/politieke lading?
KH: Je zal niet de eerste zijn die mij deze vraag stelt. Mijn liedjes zijn vrij rustig maar kunnen wel scherp qua inhoud zijn, ik gebruik mijn pen vrij. Ik schrijf over maatschappelijke onderwerpen tot persoonlijke ervaringen. Zo gaat mijn lied genaamd GrandParent’s House over de tijd toen ik als klein kind een cassetteband insprak en die opstuurde naar mijn Opa en Oma in Marokko omdat ze niet konden lezen. Dat gevoel als klein kind wanneer je op ‘record’ drukte en met Oma begon te praten, alsof ze daar bij je was, dat was een moment waar je van genoot. Je genoot nog meer als je wist dat ze het gehoord had en eroverheen had opgenomen en de cassetteband op de bus had gedaan terug naar ons toe. Het was iets magisch! De mensen vergaan maar hun stem hou je over op een cassetteband. Verder heb ik een nieuw lied genaamd Travelling Man. Dit liedje begint met “A street full white dishes to capture tv, coming from a foreign country…” Het gaat over de straat hier bij mij in de buurt waar 40 schotels hangen, bij elk balkon bijna eentje. Ik schrijf in dit lied over de beeldvorming van dit schotelspektakel. Voor de ene is het schandalig en een knelpunt en belemmering van de integratie. Voor de ander is het een stukje heimwee dempen door middel van de schotel en de kabel richting de tv.

AK: Hoe kom je eigenlijk aan je eerste gitaar? Gevonden, geleend, gestolen, gekregen, gekocht?
KH: Moet even lachen over de diverse opties die ik hier in je vraag lees. Nee, mijn eerste gitaar is eerlijk gekocht in de winkel met wat spaargeld. Hij was ook niet zo duur, het is wel echt een gare gitaar maar hij doet het en ik heb er veel op gespeeld en geleerd. Je creëert wel een band met je instrument. Ik ben nu wel meerdere gitaren verder en speel ook op een hele goede akoestische gitaar op dit moment. Mijn eerste gitaar heb ik met de magie daarvan aan mijn zusje gegeven, die inmiddels op diezelfde gitaar heeft leren spelen en er erg goed in is geworden.

AK: Op Facebook las ik dat NRC een portret van je heeft gemaakt, genaamd Rijzende Ster. Zou je misschien een tipje van de sluier kunnen lichten?

KH: Een paar weken geleden ben ik benaderd door een journaliste van de NRC die mij een tijdje volgde op diverse media waar ik op zit, zoals Facebook. De NRC is geïnteresseerd in een portret over mij en wil me interviewen. Het is een leuk interview wat over mij gaat vanuit verschillende perspectieven, mijn deelname aan de Grote Prijs van Nederland dit jaar en meer. Hou de NRC dus in de gaten op dinsdag.

AK: Je hebt veel van je bekendheid te danken aan het internet. Ik heb je via MySpace gevonden. Is het niet enorm moeilijk om tegenwoordig als artiest op te vallen?
KH: Het is eigenlijk heel bizar en ik zal je zeggen waarom. Eerst had je MySpace en dat was het bekendste platform voor artiesten om je profiel op te maken en je muziek te ‘sharen’ met de Wereld. Jaren later, nu dus, zijn er enorm veel platformen om een profiel op te maken als artiest en je muziek op te zetten. Persoonlijk vind ik dat een achteruitgang daar de luisteraar elke week een nieuw platform te zien krijgt. Als professioneel muzikant ben je genoodzaakt het bij te houden en zoveel mogelijk je muziek te delen met je luisteraars. Ik? Ik werk anders, mij vind je heel makkelijk hier: www.kashmere.nl. Mijn website brengt je overal naar toe wat met mij te maken heeft. Van Biografie, Muziek tot Video en meer.

AK: Je hebt inmiddels veel opgetreden, een CD uitgebracht, de interesse gewekt van Neerlands beste krant, meegedongen naar gerenommeerde muziekprijzen. Zie jij als Rijzende Ster een en al rozengeur en maneschijn of verwacht je dat er zich ook donkere wolken zullen ontwikkelen?
KH: Als artiest werk ik heel hard om zo goed mogelijk muziek te maken. Muziek die ik echt voel, die vanuit het binnenste van mijn hart en ziel komt en waarvan ik het gevoel heb dat mijn luisteraars mij daarin voelen en waarderen. Wanneer het moment nadert voor mij om te beseffen dat het of Rozengeur en Maneschijn of een ontwikkeling van Donkere Wolken wordt, dan ben ik alweer te laat om het te beseffen omdat ik keihard aan het werk ben om mijn muziek met passie te maken voor folk en mijn luisteraars.

AK: Donkere wolken of niet: veel succes en ik blijf jou in ieder geval op de voet volgen! Op Facebook, YouTube, MySpace en www.kashmere.nl!

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim