Voorpagina Algemeen

Kruisvuur: “Onverdoofd slachten, moet kunnen!”

Op Spitsnieuws.nl kruisen Wijblijvenhier.nl en DeJaap de degens. Onverdoofd slachten is een hot item in Den Haag. Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren wil een einde maken aan het ritueel slachten van dieren zonder verdoving. De stelling deze keer: Onverdoofd slachten, moet kunnen!

De stukken hieronder zijn oorspronkelijk verschenen op Spitsnieuws.nl. Onder de stukken kunt u stemmen op de ‘winnaar’.

Umar,namens WijBlijvenHier:

Het grote voordeel aan de ontstane polemiek omtrent het wel of niet verdoofd slachten, is het feit dat we het met z’n allen hebben over dierenwelzijn. En laten we dat ook in deze discussie centraal stellen. Verdoofd of onverdoofd slachten gaat niet per definitie in tegen dierenwelzijn. (On)menselijk handelen en buitenproportioneel verlangen naar (goedkoop) vlees in beide gevallen wel.

Het is ook nooit eenduidig aangetoond dat verdoofd slachten diervriendelijker zou zijn. Wat wel is bewezen door de wetenschappelijke onderzoeken, is dat pijn moeilijk meten is en dat we beschikken over enorm tegenstrijdige conclusies. Maar omdat in deze discussies speculaties als feiten worden gepresenteerd, viert het eufemisme omtrent verdoofd slachten hoogtij. Als u denkt dat uw biefstuk de lijdensweg van inhumane slachtmethoden heeft omzeild, zou u zich toch moeten afvragen waarom u bent gaan geloven in de illusie dat Captive Pistol Stunning (het kopschot), elektrocutie of vergassing plaatsvindt in een serene omgeving met liefdevolle dierenartsen. Vraag het aan big, koe of schaap en u zult begrijpen dat dat als een tang op een varken slaat.

Ik wil niet bagatelliseren dat er veel fout gaat. Te veel. We moeten strijden tegen de te hoge foutmarges bij de verdoofde en onverdoofde slacht, onvoldoende toezicht en het ophokken van koeien alsof het al melkpakken in de schappen van de Albert Heijn zijn.

Een aantal maanden geleden leek het een voldongen feit: een meerderheid van de Tweede Kamer was tegen het onverdoofd slachten. In verschillende partijen is daarna eigenlijk pas het interne debat opgelaaid en, opmerkelijk, vele betrokken organisaties (zoals Contactorgaan Moslims Overheid) hebben aangegeven geen werkelijke gesprekken hierover gehad te hebben met de politiek. Het gevaar: het wetsvoorstel van Thieme wordt door strotten van verdoofde consumenten geduwd.

Een verbod als eerste stap is onbegrijpelijk. Ik pleit ervoor om dierenwelzijn weer in het middelpunt te laten staan in deze discussie. Laten we toezicht verhogen, eisen aanscherpen en strikte afspraken maken met veehouderijen, slachthuizen en certificeerders. Sluit de slachthuizen die niet aan de minimale normen voldoen. Dan zal Thieme de moslims en joden aan haar zijde vinden. Niet omdat zij tegen onverdoofd slachten is, maar omdat zij tegen dierenleed is!

Bert Brussen, namens DeJaap:

De Australische ethisch-filosoof Peter Singer heeft in zijn oeuvre meerdere malen inzichtelijk gemaakt waarom onder menselijke ethiek ook dierenrechten behoren te vallen. Dat doet hij effectief: wie vindt dat je zoveel mogelijk leed bij anderen moet proberen te voorkomen, zou dat ook bij dieren moeten vinden aangezien het duidelijk is dat een dier op dezelfde lijdt zoals een mens lijdt. Met andere woorden: geef een koe een trap en kom tot de conclusie dat zoiets ook pijn doet bij een koe. Wie vindt dat je mensen geen pijn mag doen zou dat logischerwijs ook bij dieren zo moeten vinden. Glasheldere logica waar geen speld is tussen te krijgen.

Maar waar Singer zijn dierenmedelijden tot in het extreme doorvoert, zijn wij gewone stervelingen wat minder snel bereid dierenleed tegen te gaan. Dieren geven namelijk vlees en vlees is lekker. Hoe hypocriet het ook moge zijn, ook zij die zelf geen dieren zouden kunnen doden, eten toch graag vlees. Of foie gras. Of tonijn. Je zou kunnen betogen dat bij dieren het bewustzijn ontbreekt waardoor het geen besef van sterfelijkheid heeft. Het doden van dieren kan derhalve nooit worden gelijkgesteld aan het doden van mensen.

Desondanks is het goed om dierenleed zoveel mogelijk te beperken. Dat een dier als voedsel voor de mens mag dienen neemt niet weg dat een dier zoveel mogelijk respect verdient en lijden zoveel mogelijk moet worden voorkomen. De dood is wellicht onontkoombaar voor dieren waarvan wij het vlees graag eten, het lijden is dat niet.

Tenzij het echt niet anders kan, bijvoorbeeld om te worden gedood voor consumptie, zou elk dier elk soort van leed zoveel mogelijk moeten worden bespaard. En lijden puur vanwege duizend jaren oude religieuze opvattingen kun je een dier net zo min aandoen als een mens.