Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk

Religie laat je maar thuis!?

Dat hoor je steeds vaker tegenwoordig: "Religie is iets persoonlijks en dat oefen je maar in je vrije tijd uit… en dan het liefst thuis". Typische uitspraken van mensen als Ebru Umar & Co.

Eigenlijk best grappig. Sommigen denken nog steeds dat de islam een part-time job is of een hobby. Hoe moet ik me dat voorstellen? Thuis een moslim en buiten een… wat? …..Nederlander? Stel je voor:

– Mam, ik heb mijn huiswerk gedaan, ik ga buiten even voor een Nederlandse niet-moslim spelen.
– "Kom je wel op tijd thuis voor het avondeten?"
– Nee, mam… ik eet vandaag haram met mijn vrienden

Voor het kleine deel dat nog denkt dat het kan: Nee, je kunt de islam niet binnen de muren van je huis laten. De islam is voor mij een ‘way of life’ en dus draag ik hem overal met me mee. Het is voor mij een gedeelte van mijn identiteit, omdat het voor mij veel van mijn doen en laten bepaalt.

De islam is niet alleen bidden, het houden van een baard of dragen van een hoofddoek. Nee, voor mij is de islam ook het oprapen van een stuk brood van de grond, het helpen van een oude vrouw, dag in dag uit gaan werken of studeren en zelfs het groeten van de buschauffeur.

Natuurlijk is de vraag dan "dus je wilt je niet aanpassen aan de hier heersende gedragscodes?". Voor mij is het heel simpel… het inburgeren/integreren (of hoe je het fenomeen ook wilt betitelen) in Nederland zie ik ook als een gedeelte van mijn islam. Ik kan en mag me niet afzonderen van de rest of mijzelf onthouden van deelname in de samenleving.

Er is een overlevering waarin Omar ibn al Khattaab, een metgezel van de Profeet vzmh, de moskee inkwam. Hij zag daar een man bidden na de verplichte gebeden in de nacht en liep naar hem toe. Hij vertelde hem dat hij onmiddelijk naar huis moest gaan en tijd moest doorbrengen met zijn vrouw en kinderen, aangezien hij ook andere verplichtingen heeft naar anderen toe.

‘Je religie thuis laten en buiten mee doen’… Dat komt bij mij over alsof ik niet Nederlands kan zijn met mijn religie. Ik denk dat die twee heel goed samen kunnen gaan, waarom ook niet? Ik ben Nederlander als ik een stuk brood van de grond opraap, ik ben Nederlander als ik een oude vrouw help, ik ben Nederlander op mijn werk en studie en zelfs als ik glimlach naar de buschauffeur.

Gisteren zag ik een moslim met een t-shirt aan waarop stond: "poldermoslim". Ach, gek dat het benadrukt moet worden, maar een moslim kan zich ook Nederlander voelen en andersom… sommigen laten dat zien met een shirtje… anderen juichen mee voor Nederland

Wat zou het ook voor een samenleving zijn als wij Nederlanders buiten moesten acteren om met elkaar om te kunnen gaan? Be cool… be yourself!