Voorpagina Algemeen, Ervaringen, Gastarbeiders

Cheppih Goes Syria

Mohammed Cheppih is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

Het Wilhelmus klinkt in Frankfurt en vervolgens het fluitsignaal voor het begin van de wedstrijd Nederland-Argentinie en waar zit ik? Niet voor de buis, maar op vlucht KL0403 vanuit Amsterdam naar Damascus, Syrië!

Degenen die horen hoe vaak ik reis, denken dat het een lolletje is, omdat de meesten reizen aan vakantie relateren. Maar in mijn geval is dat meestal niet zo, helaas. Natuurlijk kan het buitenland leuk zijn, lekker eten, lekker weer, etc. Maar als je vaak reist, heb je hele andere dromen dan menigeen. Er is bijvoorbeeld een tijd geweest dat ik droomde om op de bank te zitten, lekker lui voor de buis. Vandaag had ik dat ook liever gedaan. Alleen de keus om je dromen uit te laten komen, heb je niet altijd, hoe simpel ze ook zijn. Toch zou ik dit leven voorlopig voor geen geld willen verruilen. En weet je wat het geheim is? Ik ben een nomaad van geboorte!

Sinds ik voor de Palestijnen werk, zal dit mijn eerste bezoek vormen aan Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon. De meest belabberde Palestijnse vluchtelingenkampen die de regio en de wereld kent. Palestijnen zijn de grootste groep vluchtelingen ter wereld. Sinds de bezetting van hun land door de Israeliers in 1948 zijn ze op de vlucht geslagen, aangezien dat in veel gebieden de enige overlevingskans bleek te zijn. De meesten van hen zijn terechtgekomen in Jordanie, Libanon en Syrië en de rest in andere landen van de wereld. Ons land telt er 8000! Als je in Nederland naar een verblijfsvergunning van een Palestijn kijkt, staat bij afkomst: Staatloos. Het woord zegt het al: Ze komen dus nergens vandaan of om preciezer te zijn, ze komen niet uit een land.

Maar voordat we in Libanon terechtkomen, heb ik besloten een aantal dagen in Syrië door te brengen om daar het voorbereidende werk te doen en toch op de één of andere manier tot rust te komen, al is het maar geestelijk.

Damascus is één van de oudste steden van de wereld en ik kan hier zo ontzettend van het leven genieten. Dat komt natuurlijk vooral door het heerlijke eten en drinken, maar ook doordat het leven hier zo goedkoop is. Zo betaal je in een erg goed restaurant voor een heerlijk diner met voor-, hoofd- en nagerechten voor twee personen (van mijn formaat) een bedrag van maximaal 10 Euro!

Daarnaast is Damascus één van de weinige steden waar verschillende religies zo vredig met elkaar leven, dat hou je niet voor mogelijk! Dit merk je o.a. op de vrijdag die inmiddels was aangebroken. De meeste moslims hebben die dag vrij en alle markten en winkels zijn gesloten, zo ook mijn internetcafe waar ik normaal mijn mail ga checken. Toen ik op zoek ging naar een andere, bedacht ik me dat het beste waar ik dat kon doen bij de poort van Touma, een Christelijke wijk was. Wat bleek hier nou traditie te zijn? Veel moslims gaan daar op vrijdag shoppen en zo gaan vele Christenen op zondag, wanneer hun winkels dicht gaan, bij de moslims shoppen!

Ik vroeg eens keer een bewoner van Damascus, hoe het kwam dat zij zo goed naast en met elkaar konden leven. Hij keek me verbaasd aan: “We weten niet beter”, zei hij. En dat is inderdaad zo, waarom zou je eigenlijk niet ondanks religieuze verschillen met elkaar kunnen samenleven? Damascus was bij uitstek een Christelijke stad vroeger en toen de Islam Syrie binnenkwam, erkende die de aanwezigheid van elk andere religie en respecteerde deze en zo is dat tot vandaag de dag gebleven. Fantastisch is dat! Natuurlijk zijn er altijd extremen te melden, maar dat zijn uitzonderingen op de regel. Die zijn er overal.

Mijn eerste dagen bracht ik door door beter te worden (was namelijk flink ziek uit Nederland gekomen), eten en drinken en natuurlijk voetbal kijken. Zo genoot ik van de wedstrijd Duitsland-Zweden en dat kun je niet in je hotel of thuis doen, omdat de kanalen die het uitzenden pay-tv zijn, waarbij je ontzettend veel betaalt om een wedstrijdje te zien. De meesten gaan naar cafés en restaurants waar je tegen een kleine vergoeding naar de wedstrijden kunt kijken op grote schermen, daarnaast kun je ook hier weer lekker eten en drinken. Valt me op dat in deze regio de bevolking verdeeld is over de favorieten. Zo is Duitsland bij velen een grote favoriet en die dag zat het cafetje dan ook bomvol. Ik was daar toevallig met een Duitse vriend die in Damascus Arabisch studeerde en aan lol ontbrak het dus niet.

De volgende dag ging hij met mij Nederland-Portugal kijken en dat deed ontzettend veel pijn. Niet alleen de uitslag was heftig, maar ook zeker het spel en alles daaromheen. In het begin leek de sfeer heel relaxed in het cafeetje met niet al te veel kijkers, maar aan het eind zat het propvol. En gelukkig was ik niet de enige Oranje-fan! Grappig is dat, dat ik elke keer weer merk dat als ik in het buitenland ben mijn betrokkenheid met het voetbal vele malen groter is, zeker bij het Nederlands elftal!

Het WK was voor mij dan ook voorbij, had er geen behoefte meer aan na de uitschakeling van Nederland. En ik was erg blij dat de maandag was aangebroken, de dag dat ik naar Beirut zou vertrekken!

Wordt vervolgd…


Mohammed Cheppih staat bekend om zijn uitgesproken mening. Momenteel houdt hij zich bezig met de Palestijnse zaak.

Mohammed Cheppih (Oujda, 1977) is een Nederlands imam én spreker van Marokkaanse afkomst. Hij studeerde aan de Islamitische universiteit van Medina.

Lees andere stukken van