al-Ijazah al-‘Ilmiyyah al-Kha’assah en Hilyah al-Rawi wa al-Qari bi Asanid al-Sahih al-Bukhari….. dat zijn de namen van de twee ‘diplomas’ met alle ketens van overleveraars die mij linken met o.a. Imam Bukhari en zijn compendium ‘Sahih al-Bukhari’.
Deze isnads kregen wij uitgereikt aan het eind van de 3-daagse ‘Dauwrah al-Bukhari’ door Shaykh al-Islam dr. Tahir-ul-Qadri waarbij m.n. geconcentreerd werd op overleveringen die te maken hadden met onderwerpen op het gebied van ‘Aqidah (geloofsleer).
Samen met duizenden mensen en honderden geleerden woonden wij deze zeer intensieve en in klassieke stijl gegeven colleges bij. Op de grond zittend, een kopie van Sahih Bukhari voor je neus en pen en papier in de aanslag, werden we getrakteerd op een primeur in het Westen. In 5 sessies van gemiddeld 4 uur werden tientallen ahadith opgedragen inclusief de keten van overleveraars. Waar nodig werd dieper ingegaan op de betekenis, implicaties en conclusies van de individuele ahadith. Het bijzondere van de colleges was dat elke individuele hadith werd uitgelegd aan de hand van ahadith uit andere compilaties en interpretatieve werken cq. commentaren van klassieke geleerden. Een bijzonder tafereel was dan ook dat elke keer als de colleges begonnen, er een aantal reiskoffers naar binnen werden gedragen waaruit boeken werden uitgepakt die op een tafel naast de Shaykh gelegd werden. Twee assistenten zochten elke keer de referenties op en gaven deze door zodra erom gevraagd werd door de Shaykh!
al-Ijazah al-‘Ilmiyyah al-Kha’assah
Deze Ijazah (diploma cq toestemming om verder te onderwijzen) bevat een aantal belangrijke ketens:
1- Keten van een vijftal ahadith overgeleverd door Imam Abu Hanifah (grondlegger van de Hanafitsche rechtsschool) die zelf weer via slechts één persoon direct gelinkt is aan de Profeet (saw).
2- Keten van één overlevering (sanad) van de Sahih al-Bukhari; het bijzondere van deze sanad is dat dit de kortste keten is tot aan Imam Abu Hanifah die er momenteel bestaat in de wereld van Hadith-overleveringen. Met slechts 12 tussenpersonen in deze keten wordt er gelinkt tussen Shaykh-ul-Islam en Imam Bukhari! Daarmee zitten er dus tussen mij en Imam Bukhari 13 personen. De kortste keten van overlevering die Imam Bukhari heeft tot aan de Profeet (saw) bestaat uit drie personen. Daarmee is er dus een link met de Profeet (saw) in ‘slechts’ 15 (16 voor mij) stappen.
3- Een Sanad van Sahih Muslim; dit is eveneens de kortste keten van overleveraars. In slechts 14 stappen wordt er gelinkt met de profeet (saw)…. voor mij dus 15.
4- Een sanad van Abu Dawud, al-Tirmidhi, Nisa’i en ibn Majah (allen belangrijke hadith compilaties) via Imam ibn Hajar al-‘Asqalani tot aan de individuele compilatoren.
5- Een sanad van het werk getiteld ‘as-Shifa bi ta’rif Huquq al-Mustafa’. Dit is een bekend en zeer beroemd werk over een aantal aspecten van het leven van de Profeet (saw).
6- Een sanad die shaykh al-Islam (en nu dus ook mij) linkt met Sayyiduna Ghaus al-Azam Shaykh Abdul Qadir al-Jilani (ra) inzake ‘Ulum al-Tasawwuf wa Tariqah wa Ma’rifah’.
Hilyah al-Rawi wa al-Qari bi Asanid al-Sahih al-Bukhair
Dit is een verzameling van 50 (!) verschillende ketens van overleveraars die linken tot aan Imam Bukhari via grote geleerden als Imam an-Nabhani, Imam ibn Abidin (auteur van o.a. Radd al-Muhtar, een referentiewerk in de Hanafitische rechtsschool), Ahmad bin Zayni Dahlan, Shaykh Badr ad-Din al-Hasani (Marokko), Shaykh Abdul Hayy al-Lukhnawi, Shaykh Alawi bin Abbas al-Maliki, Shaykh Siddiq al-Ghummari etc.
Hoewel dit erg indrukwekkend klinkt en op zijn minst een grote zegening genoemd mag worden om deze Ijazah’s in bezit te hebben, weegt de verantwoordelijkheid erg zwaar. Want op de laatste pagina van deze verzameling van diploma’s schrijft Shaykh al-Islam o.a. het volgende: ‘Ik geef toestemming (om verder te overleveren en te onderwijzen) inzake al deze isnad en ik doe een dwingende oproep (aan de houder van deze ijazah) om zijn intenties in de gaten te houden, zijn eer te bewaken, implementeren van het geleerde en zijn etiqettes hoog te houden (adab). Dus laat hem vastklampen aan oprechtheid, godsvrees (taqwah) en vervolmaking van karakter…..’
De hadith ‘al-Ulama Warathat-ul-Anbiya’ (Geleerden zijn de erfgenamen van de Profeten) krijgt na deze Daurah een betekenis die dichter bij huis komt te liggen dan ervóór!
21 Reacties op "Daurah Sahih al-Bukhari (deel 1)"
Mashallah !
het was zeker heel leerzaam en leuk om er bij te zijn geweest !
Masha´Allah, prachtig! Mubarak, van harte gefeliciteerd namens mij. Nooit geweten dat het van deze ketens overleveraars in zulk detail bekend was tot hoever ze liepen. Zijn er trouwens nog hadith uit de colleges die u nog zou willen delen hier?
P.s.: haha de termen vliegen je hier om de oren. Ik denk dat er wel een aantal mensen hier om een vertaling zullen vragen. Wat betreft mijn post: masha’Allah = omdat God het wilde; mubarak = gefeliciteerd (ongeveer geloof ik); hadith = overleveringen.
@Ahad: :D lol
Salaam,
Naila
WOW!!!! Dit is allemaal echt supermooi joh. Had nooit gedacht dat het allemaal op zo’n hoog niveau zou zijn.
Jullie hebben geluk gehad dat jullie het konden meemaken
Je moet me wel even uitleggen wat je bedoeld dat jij in die isnad bent opgenomen….
Je kreeg een hadeeth te horen van die imam en dus ben jij de daaropvolgende persoon die het heeft gehoord……maar sahih bukhari is een openbaar werk dat velen voor jouw hebben gelezen dus die zijn allemaal op dezelfde postie in de keten als jij….
Ik snap niet precies wat de waarde van dat diploma is…kun je dat uitleggen
In 3 dagen krijg je al die ‘ijazah’…? is dat niet een beetje te snel?
Ik las dit in één van die links:
“Binnen de Islam heeft men altijd het systeem van ‘ijazah’ aangehangen. Een ijazah is een geschreven document die een docent aan een leerling geeft op het moment dat deze denkt dat zijn leerling de te bestuderen basistekst (kan een uitleg van de Quraan zijn, maar ook een Hadith-werk, een rechtskundig boekwerk etc) volledig beheerst en het op een juiste wijze verder kan interpreteren en verder onderwijzen.
In dit document is opgenomen van wie de docent zelf zijn kennis heeft genomen, daarna de docent van die docent, enzovoort, tot aan de eigenlijke auteur van het boekwerk. Op die manier weet men precies hoe hoog de autoriteit is van iemand die in naam van de Islam spreekt. Hoe meer (prestigieuze) ijazah’s, des te groter de autoriteit.
Op het moment dat iemand (onafhankelijk van anderen) iets uitroept in naam van de islam wordt als eerste gevraagd naar zijn ‘ijazah’: voldoet deze aan de gestelde criteria, dan aanvaardt men zijn/ haar visie en opvattingen. Zo niet, dan verwerpt men deze en besteed men er geen aandacht aan.”
Als ik het goed begrijp, hebben geleerdes dit dus als een soort van CV, waaruit hun autoriteit blijkt.
@ Tasneem Sadiq,
Waarom overweeg je niet om je kennis middels lesgeven over te brengen aan diegene die daar dringende behoefte aan hebben?
Ma3a salaama,
@#8, Strevertje:
Dat doet hij wel en heel vaak ook, moge Allah (swt) hem rijkelijk belonen hiervoor. Ik heb zelf een korte tajweed-cursus bij hem gevolgd en recentelijk gaf hij nog tafseerlessen.
@#3, Naila:
Vertaal ‘lol’ ff, sommigen kunnen gaan denken dat dat een islamitische term is ;)
– @Hamid (#5):
Selma (#7) heeft het inderdaad goed samengevat vanaf de site waarnaar gelinkt werd. De openbare aanwezigheid van (vertalingen van) standaardwerken zoals de Sahih Bukhari, wil niet zeggen dat iedereen daarmee ook erop los kan gaan interpreteren en concluderen. De Islam kent daarvoor het ijazah systeem. Dit is een soort diploma op basis waarvan jij toestemming krijgt om het verder te onderwijzen en te interpreteren.
– @ Rachid (#6)
Dit was een daurah van Sahih Bukhari die zich concentreerde op ahadith die te maken hadden met Aqiedah (geloofsleer). Daaruit werd een selectie gemaakt uit de +/- 2500 ahadith die Sahih Bukhari rijk is en die werden dan doorgenomen gedurende de beschikbare tijd.
Deze ijazah’s zijn dus meer een (zelfstandige) supplement op de ijazah die je normaal gesproken krijgt als je een islamitische studie volgt/ afrondt.
“Allah is mijn Pir”
kan ik dat ook als mijn isnad opvoeren?
Het gevaar van zo´n systeem is dat een kleine groep mensen gaat bepalen hoe “iedereen” over bepaalde zaken moet denken.
In het Katholieke geloof mochten de gelovigen zelf de Bijbel bijvoorbeeld niet lezen, maar alleen de catechismus. Dit was zogenaamd omdat de gewone gelovigen anders maar in verwarring zouden worden gebracht, maar eigenlijk natuurlijk omdat de Katholieke Kerk wil bepalen wat God´s woord is.
Denk zelf na, want:
Op de Dag des Oordeels zal iedereen verantwoordelijk worden gehouden voor zijn/haar eigen daden en niemad zal zich achter een ander kunnen verschuilen.
Ik luister graag naar mensen als ik merk dat ze ergens veel van afweten, maar ik luister ook graag naar hun “opponenten” om voor mijzelf een oordeel te vormen.
Als ik het fout heb dan ben ik hier tenminste zelf verantwoordelijk voor, het lijkt mij ontzettend balen om op de Dag des Oordeels veroordeeld te worden omdat ik achter iemand anders aanliep.
Verricht de Salaat, breng op de Zakaat en bescherm jezelf tegen het kwade door het goede te doen.
Nog even een vraagje :-)
wie was de leraar van Hanafi en Hanbali?
“Het gevaar van zo´n systeem is dat een kleine groep mensen gaat bepalen hoe “iedereen” over bepaalde zaken moet denken.”
de keuze over hoe je moet leven ligt bij je zelf. Zelfstudie is eveneens belangrijk.
Waar het hier omgaat is dat iemand die de sahih bukhari bij een geleerde onderwezen heeft gekregen, een bepaalde diepgang meekrijgt die je normaal gesproken niet zou krijgen, door alleen een hadeeth te lezen. Wat is de achtergrond van de hdeeth, in wat voor context kan je m plaatsen, hoe kan je de hadeeth interpreteren , naar bijvoorbeeld het dagelijkse leven en misschien nog wel velen andere zaken , die alleen een hadeeth-geleerde zou kunnen beantwoorden.
Als Atheist heb ik natuurlijk een bepaalde denkwijze en ben ik allicht bij voorbaat “bevoordoordeeld”, daarnaast moet ik toegeven dat ik verdwaal in het doolhof van termen zoals ‘hadeeth’, ‘daurah’, ‘ahadith’, etc, maar persoonlijk blijf ik me verbazen over het principe dat men in de Islam zo afhankelijk (misschien niet het juiste woord?) lijkt te zijn van geestelijken bij de interpretatie van teksten en dergelijke.
Ook die geleerde zal een bepaalde interpretatie hebben van de tekst (en meerdere interpretaties zijn duidelijk mogelijk, zie maar tussen Sunni’s en Shias) en dus baseer je je eigen besluitvorming op kennis en begrip van iemand anders.
Persoonlijk snap ik dat niet. Ik ben het helemaal eens met Abdul Hafiz dat aan het eind van de dag je verantwoordelijk bent voor je eigen daden. Waarom verschuilen achter advies van een geleerde?
Misschien ben ik wel een beetje jaloers omdat ik te weinig discipline en misschien wel intellect heb voor zo´n studie.
Maar er zijn ook mensen die er anders over denken, dit is bijvoorbeeld wat Yunus Emre eeuwen geleden al zei (vertaald in het Engels dan he):
Those who became complete…
Those who became complete
didn’t live this life in hypocrisy,
didn’t learn the meaning of things
by reading commentaries.
Reality is an ocean; the Law is a ship.
Many have never left the ship,
never jumped into the sea.
They might have come to Worship
but they stopped at rituals.
They never knew or entered the Inside.
Those who think the Four Books
were meant to be talked about,
who have only read explanations
and never entered meaning,
are really in sin.
Yunus means “true friend”
for one whose journey has begun.
Until we transform our Names,
we haven’t found the Way.
@#14, Dave:
Voorbeeldje: probeer de (vertaling van) de Koran te begrijpen. Die staat niet in hedendaags spreektaal geschreven, maar vroeger werd er wel op die manier gecommuniceerd. De interpretatie van die teksten door geleerden die goed op de hoogte zijn van de achtergronden en contexten zijn, in ieder geval voor mij, van essentieel belang. Door met je eigen onafhankelijke geest kun je ook uit heel veel teksten een extremistische betekenis halen, de gemeenschap moet daartegen worden beschermd door mensen met gedegen kennis.
Ik zie dat de zinsopbouw in mijn reactie hierboven niet klopt, maar je begrijpt wel wat ik bedoel ;) Had een beetje haast.
Beste Tasneem,
Met jullie schrijversdrift en jullie enthousiasme bezorgen jullie me weer heel wat hoofdbrekens! Het kost me moeite goed te lezen wat je schrijft over Daurah Sahih al-Bukhari, omdat het voor mij een zo volstrekt onbekende wereld is. Maar als ik lees wat jullie schrijven en ik de foto’s zie, dan kan ik me voorstellen, dat jullie diep onder de indruk terugkwamen.
Eigenlijk zou ik best wel mee willen naar Heytroppark…al was het maar om de locatie!! Hallelujah! Zoveel geld hebben ze in de katholieke kerk niet!!
Nee hoor, ik zou meewillen om het eens mee te maken: de lectures, de sfeer, de jongeren, de discussies, het leerproces.
Het moet fenomenaal zijn om zo dicht te zijn bij de grote geleerden van de |slam en daarmee zo dicht bij de overlevering.
Maar tegelijk lijkt het me heel moeilijk om dat, als je weer thuis bent, te combineren met het gewone Nederlandse leven. Het is zo’n volstrekt andere wereld!
In je reactie op het artikel van dr. Abd-Allah laat je merken dat het je niet om het artikel gaat maar dat je een aha-erlebnis kreeg bij een citaat waarmee hij zijn betoog illustreert. Ik vroeg me af waarom juist dat citaat bij je bleef haken. Het is uitgerekend een citaat waarbij het gaat om ‘zij, de al-Rum (de Byzantijnen, later de Europeanen)’.
Dan ben je erg dicht bij het denken in ‘wij-zij’, terwijl het dr.Abd-Allah juist gaat om de integratie, om unity in diversity. Hij pleit voor een gezonde Moslim-Amerikaanse identiteit. En dat is precies wat we in Nederland ook nodig hebben: moslims die een eigen identiteit ontwikkelen; daar trots op zijn en van daaruit medespelers zijn in de open ruimte van de democratie.
Kunnen jullie dat wat je in Birmingham geleerd hebt, vertalen naar de Nederlandse situatie en zo vruchtbaar maken, dan is er echt winst geboekt!
In het artikel van dr.Abd-Allah voelde ik vreugde bij het verhaal over de zonen van Arfida, bekeerlingen uit donker Afrika die met drums en speren in de moskee dansten. De profeet (saw) nodigde AÃsha uit om naar de dans te komen kijken en nam haar zelfs op zijn rug om het goed te kunnen zien, wang tegen wang. Umar mocht ze niet tegenhouden; niet zijn Arabische normen op hen leggen; hen daarmee niet veroordelen.
Het doet me denken aan de leerlingen van Jezus die de kinderen niet bij Hem wilden laten komen omdat Hij moe was. Maar Jezus gaf hen juist alle ruimte: ‘Laat de kinderen tot mij komen’. Iedereen heeft haar of zijn eigen bijdrage juist vanuit een ieders unieke wezen.
Coen van Loon,
studentenpastor HaaStu
Ik reageer ook nog maar even op het prachtige gedicht van Yunus Emre dat Abdul Hafiz ons geeft.
“Reality is an ocean; the Law is a ship.
Many have never left the ship,
never jumped into the sea.”
Het is hels moeilijk om overboord te springen en de veiligheid van vaste bodem achter je te laten.
Onzekerheid is dan in feite het enige waarvan je weet dat het je leidsman is.
Eén troost: dat geldt voor alle spelers in de openbare ruimte van de democratie.
De uitdaging aan autochtonen is juist dat zij zich gaan inleven in de belevingswereld van de nieuwe spelers. En dat betekent dat ook zij zekerheden los moeten laten. Ook voor hen zal heel veel veranderen wanneer zij uit hun hokjes komen en tot echte ontmoeting overgaan.
Dr. Abd-Allah spreekt van ‘wenyeji’, something belonging here. Dat moet volgens hem de Islam in Amerika worden; iets dat daar vanzelfsprekend tot de cultuur behoort (indigenous); geboren van binnenuit. “Islam in America becomes indigenous by fashioning an integrated cultural identity that is comfortable with itself and functions naturally in the world around it.”
Belonging, erbij horen,
is ook de centrale gedachte in de filosofie van Tariq Ramadan. Voor hem is de moslimbevolking in Europa al door verschillende fases heengegaan: een moeilijk integratieproces, het accepteren van een nieuw wettelijk kader, de sociale integratie als actieve burgers. De laatste fase noemt hij ‘de integratie van de initmiteit’, het moment waarop zij er aan toe zijn een verplichting aan te gaan en iets aan hun samenleving (de Nederlandse in dit geval) terug gaan geven.
Volgens het gedicht van Yunus: dat is het moment ‘you enter meaning’.
De deelnemers aan ‘wijblijvenhier’ zijn daarin, denk ik, al heel ver. Daarmee kunnen jullie van grote betekenis zijn in dat integratieproces!
Coen van Loon,
studentenpastor HaaStu.
@ Coen
Met veel interesse heb ik uw bijdrages gelezen en ben blij dat u er zo open tegen aan kijkt.
“Nee hoor, ik zou meewillen om het eens mee te maken: de lectures, de sfeer, de jongeren, de discussies, het leerproces.
Het moet fenomenaal zijn om zo dicht te zijn bij de grote geleerden van de |slam en daarmee zo dicht bij de overlevering.
Maar tegelijk lijkt het me heel moeilijk om dat, als je weer thuis bent, te combineren met het gewone Nederlandse leven. Het is zo’n volstrekt andere wereld!”
Ik heb ook wel eens zeer inspirerende bijeenkomsten meegemaakt. Natuurlijk niet van dit kaliber (dit soort bijeenkomsten zijn wereldwijd gewoon uniek), maar op het moment dat ik dan weer thuis ben, moet ik snel beslissingen maken. In het dagelijkse leven gewoon. Ik moet continu terug grijpen naar wat ik heb geleerd en hoe dat toe te passen, want je hebt op de een of andere manier een hogere mate van besef opgebouwd. Laat je dat gaan in de eerste paar dagen dan heb je niets gehad aan zo’n bijeenkomst… doe je er achteraf wat mee, bijvoorbeeld door je gedrag aan te passen of je doelen bij te stellen dan heb je er wel wat aan gehad
*Grappig*, kan ik op zijn minst zeggen, dat er zo simpel met Ijaazah’s om wordt gegaan.
Alsof iemand na zo een *cursusje* in één keer ook les kan geven en ahaadeeth (mv. hadeeth) kan gaan interpreteren. Laten we even realistisch blijven.
Er zijn studenten in Yemen en Saudie Arabie en andere landen die Bukhari geheel uit hun hoofd kennen en die de beste en meest bekende shar7 (uitleg) in de islamitsche wereld genaamd Fat7ul Baaree, van Imaam Ibn Hajr al Asqalaanee, meerdere malen behandel hebben. En zelfs zij beweren niet dat zij nu ahaadeeth zelf kunnen gaan intepreteren.
Wat weet je nu na zo een cursus ? Hoeveel ahaadeeth ken je nu uit je hoofd ? Hoe sterk is je arabisch dat je de ahaadeeth taalkundig begrijpt ? Hoe sterk is je kennis van Usool al Fiqh (fundamenten van Jurisprudentie). Hoe sterk is je kennis van Ilmul hadeeth en Ilmul Rijaal (kennis van personen die zich in de ketens bevinden) etc etc etc.
Het is leuk, en natuurlijk altijd voordelig inshaaAllaah om kennis op te doen dmv zo een cursus, maar om nu te beweren wat er beweerd word hierboven, dat gaat mij iets te ver.
Wallaahu Ta’aala A’lam