Voorpagina Cultuur

Bon Voyage!

Je zult het met mij ongetwijfeld eens zijn dat reizen een superleuke ervaring is. Velen van jullie hebben vast wel leuke herinneringen hieraan. Ik, in ieder geval wel. In de afgelopen tien jaar ben ik wel acht keer naar één van de prachtigste landen ter wereld gegaan; India. Het land dat vol zit met tegenstrijdigheden; grote armoede naast overweldigende rijkdom, verpauperde sloppenwijken naast torenhoge wolkenkrabbers, religieuze harmonie naast religieuze conflicten en pure zelfbewustzijn naast uitzichtloze frustratie. Wie wilt inzien dat ‘vuur en water’ wel degelijk samengaan kan een bezoek aan dit land echt niet overslaan!

Al op de basisschool was ik ijzersterk in het vak aardrijkskunde, met name topografie. Ik kende de hoofdsteden van de meeste landen uit het hoofd. Ook kon ik ze gemakkelijk op een wereldkaart aanwijzen, terwijl de overige vakken mij niet zo interesseerden. In mijn vrije tijd bezocht ik vaak de bibliotheek om wereldatlassen op te zoeken en te bekijken waar welk land lag. De fascinatie voor landen en culturen werd zo groot dat ik mijn hele boekenkast volpropte met bosatlassen en wereldkaarten.

Ik herinner mij nog heel goed dat ik op jonge leeftijd mijn vader (een islamitische schriftgeleerde) probeerde te vertellen dat ‘reizen’ in de vijf wettelijke kwalificaties (verboden, afkeurenswaardig, geoorloofd, aanbevolen, verplicht) van de islamitische regelgeving, de kwalificatie; aanbevolen zou moeten krijgen. Ik berustte mij op de theologische formule ; ‘Al Amro lil Wudjub’ oftewel een (goddelijk) gebod lokt een zware aanbeveling/verplichting uit. Als Allah (swt) in het Heilig Boek spreekt in een gebiedend wijs dan is de opdracht meestal te kwalificeren als een zware aanbeveling danwel een verplichting. Het vers dat ik toen bijhaalde was; ‘Qul siru fil ardi fanzuru kaifa kana aqibatul lazina min qabl…(H30 :42) oftewel : ’ Zeg: "Reist op aarde en ziet hoe het einde was van degenen die voordien waren..’

Kortom, voor mij is het duidelijk dat reizen ook uit religieus oogpunt sterk wordt aangemoedigd. Soms heb ik echt de neiging om morgen mijn spullen te pakken en gewoon richting het oosten te vertrekken, ik zie dan wel waar ik strand. Maar dan houdt het verstand mij tegen, die mij wijst op mijn grote verantwoordelijkheden. En deze verantwoordelijkheden hebben in de islam een hogere prioriteit dan alle andere zaken, en dus ook het reizen. Afijn, voorlopig zal ik het moeten doen met mijn globe en mijn wereldatlas ….

P.S. Een prachtige reeks docu’s van filmmaker Rob Hof; Sporen uit het Oosten is echt een aanrader!