Voorpagina Ervaringen

Iemand heeft mijn verdachte tas gevonden!

Jaja, mijn verdachte tas is gevonden… uiteraard door mijn magnifieke omschrijvingen:

"Voor velen kom ik over als Noord Afrikaans, zwart krullend haar, baard, kwam met tas aan op het perron, liep naar een menigte mensen en ging er onopvallend wachten, liet een verdacht zwart pakketje achter en rende snel de trein in."

(zie: "Iemand mijn verdachte tas gevonden?")

Ruim een maand geleden schreef ik over mijn gekke nacht en ochtend en een van mijn meest intieme dagen met mijn OV-kaart… allemaal dankzij het verlies van mijn geliefde: Mijn rugtas.

16 augustus viel er een brief met ‘datum: 15 augustus 2006’ door de bus van de NS met de mededeling dat mijn tas ondanks alle zoekpogingen niet gevonden was met de nodige condoleanties. Ik vermande me en dacht bij mezelf: "Het zij zo". Ik verscheurde de brief en ging emotieloos door met mijn dagelijkse bezigheden.

17 augustus viel er een brief met ‘datum: 16 augustus 2006’ door de bus van de NS:

Geachte heer, mevrouw,

Heer dus!

Graag wil ik u meedelen, dat uw rugzak op het Centraal Bureau Gevonden Voorwerpen NS is afgegeven.

Halleluja… ik bedoel Alhamdulillah…  De rest van de brief was meer een schouderklopje van de NS voor de NS en een indirecte dreigement.

Het is mogelijk om uw rugzak naar uw huisadres te sturen. De kosten hiervan bedragen 15,00 euro.

Krèg na wat! Per gouden koets ofzo? Zoveel is mijn rugzak inclusief inhoud niet eens meer waard. Maar goed, "tot de dood ons scheidt" was de gezegde, dus overgemaakt.

Zo zie je maar… de geschiedenis bewijst het en onderstreept het door herhalingen van dit soort prachtige liefdesverhalen. We zagen het bij Romeo & Juliet, Raja & Rani en nu bij Umar & Rugtas.

Liefde overwint alles.