Op een van mijn vorige artikelen over hoofddoekdragende topsportsters kwamen verschillende reacties. Een van die reacties kwam van een moslima die aangaf te sporten en ongeacht haar hoofddoek, ziekte en het krijgen en opvoeden van kinderen de Ladies Run uitliep. Ondanks haar blessure en vertraging bij de start; in een tijd van 57:36. Mijn nieuwsgierigheid was meteen geprikkeld. Wie was deze moslima die (op het eerste gezicht) zowel haar religie als sporten zeer belangrijk vond? Ik besloot het haar persoonlijk te vragen.
Finish van Mounia Abbadi
Mounia Abbadi, een alleenstaande moeder van twee kinderen (14 en 10 jaar), is 34 jaar. Zij is een van de weinigen die hardloopt met hoofddoek. De Islam is voor deze hardloopster een leefwijze, een rode draad in haar leven. Zonder de liefde van en het vertrouwen op haar Schepper kan Mounia de rust en kracht niet vinden die zij zo belangrijk acht in haar leven. Maar hoe dichter het gesprek het einde nadert, des te duidelijker wordt het voor mij, dat ook het hardlopen een rode draad vormt in haar leven.
Mounia vertelt zelf: “Na het hardlopen, kan ik een aantal dagen de wereld aan. Ik ben vrolijker en minder vatbaar voor stress. Dagelijkse problemen doen me niet zoveel. Bovendien heeft het op psychologisch gebied een positieve werking. Ik verleg mijn grenzen, focus me erop en ben dan heel trots op mezelf als ik mijn doel weer behaald heb.”
De liefde voor sporten in het algemeen en hardlopen in het bijzonder begon al voordat zij naar de middelbare school ging: “Mijn droom als kind was om op een atletiekclub te gaan. Ik heb heel vaak bij de atletiekbaan achter het hek staan dromen en visualiseren hoe mijn overwinning zou zijn. Als het op de televisie was, zat ik aan de buis gekluisterd. Ik was ook altijd de snelste op school –zelfs sneller dan de jongens- dus dat was wel een kracht destijds. Al was ik minder lekker, op gymdagen was ik het gelukkigst en moest en zou ik naar school gaan. Toen ik 14 jaar was, besloot ik zelf te gaan hardlopen. Ik kreeg een vriendinnetje zover om met mij mee te rennen.”
Op haar zeventiende gaat Mounia naar de sportopleiding. Aangezien ze niet op atletiek mag, zoekt ze een andere manier om haar droom waar te maken: hardlopen op de Olympische Spelen.
Mounia met haar dochters
“Ik was het Marokkaanse meisje in de buurt met de trainingspakken, sportschoenen en sporttas. Na de dood van mijn oma ging ik het leven anders zien en besloot ik een hoofddoek te gaan dragen. Het sporten en dromen werd jammer genoeg voor mij minder belangrijk. Op de sportopleiding hadden we gemengde groepen en zwemmen was ook een verplicht onderdeel. Uiteindelijk maakte ik de keuze om te stoppen met de opleiding, omdat dat in mijn ogen niet samenging met het dragen van de hoofddoek. Ik vond het heel jammer, maar ik was ervan overtuigd dat dat toch de beste keuze was.”
“Ik ben toen de opleiding Sociaal Pedagogisch Werker en Sociale Dienstverlening gaan doen en intussen trouwde ik. Ik moest mijn draai zien te vinden en die was vooral gericht op het sporten wat weg viel.”
“Ik hield mij groot tegenover mijn directe omgeving. Ik was heel ziek, maar liet dat weinig blijken. Pas toen ik eraan toegaf, kon ik eraan werken. En dat heeft een aantal jaren in beslag genomen. Het rennen heb ik nooit opgegeven, maar het heeft lang geduurd voordat ik weer echt goed kon hardlopen. In de tussentijd kreeg ik mijn tweede dochter…”
De finish is bijna in zicht...
“Ondertussen was ik al wel begonnen met hardlopen, maar het werd niet meer als voorheen. Bovendien werd ik zwanger en moest ik weer stoppen. Na de geboorte van mijn oudste werd ik ziek. Ik ben een aantal keren opgenomen geweest in het ziekenhuis. Na een jaar begon ik weer hier en daar met hardlopen, maar ook toen werd het niet meer hetzelfde als hoe het was. Dat maakte het alleen maar moeilijker en ik raakte daardoor ook gefrustreerd. Ik kon niet rennen, wilde wel heel graag en voelde me daardoor alleen maar ellendiger. Ik kwam in een vicieuze cirkel terecht.”
Tussen 2002 en 2007 heeft Mounia op een matig niveau hardgelopen. Vanaf 2008 is zij vaker en gestructureerder gaan lopen. In juni 2010 moest zij helaas wegens persoonlijke omstandigheden weer even stoppen. Echter pakte ze het in december 2010 weer snel op. “Vanaf dat moment loop ik weer richting het tempo, dat ik graag wil. Ik train een keer per week en daarnaast loop ik twee keer per week tien tot dertien kilometer. Dat komt neer op ongeveer dertig kilometer per week.”
Op de vraag hoe andere renners reageren op haar uiterlijke verschijning antwoordt Mounia: “Ik ben het gewend om op plaatsen te zijn waar geen of weinig moslima’s komen dus het worden aangekeken daar ben ik immuun voor geworden. Ik zie eigenlijk alleen de positieve reacties en gezichtsuitdrukkingen. Al het andere zie ik niet of wil ik niet zien. In de groep waarbij ik train, heb ik leuke contacten. Een dame zei tegen mij dat ik voor haar het haasje ben. Ik motiveer haar zonder het door te hebben om haar grens te verleggen.”
Behaalde tijd
“Op dit moment is trainen om het hoogst mogelijke niveau te bereiken (om te beginnen de bruggenloop daarna de halve marathon en wie weet de hele marathon) mijn ‘alles’. Over vijf jaar, insha Allaah, ben ik in eerste instantie een gelukkig mens en een trotse mama. Daarnaast ben ik bezig met hetgeen ik echt heel leuk vind. Ik reis veel en doe mee met buitenlandse lopen.”
Ik beeindig het gesprek met een laatste vraag: Welke boodschap zou jij aan moslima’s willen meegeven?
“Mijn boodschap die ik voor moslima’s -met en zonder hoofddoek- heb, is: luister naar je hart, durf en doe zonder daarbij je Schepper te vergeten. Kijk niet teveel naar wat de omgeving van je verwacht. Als je behoefte hebt om te sporten of iets anders te doen, laat je dan door niets of niemand tegenhouden. Uiteindelijk zul je daarvoor alleen maar respect krijgen. Durf te zijn wie je wilt zijn!”
27 Reacties op "Mounia Abbadi, het rennende voorbeeld"
Eberhard van der Laan zou dit heel jammer vinden… hahaha.
Als ik je aan dit artikel mag herinneren:
http://www.wijblijvenhier.nl/6478/de-tijdbom-tikt/
en na bovenstaand verhaal gelezen te hebben, zou ik zeggen, wat let je.
Gezond hardlopen laat je lichaam beter functioneren.
Uiteraard geldt dit ook voor de mannen.
@Anton: Als ik u aan uw comment mag herinneren:
http://www.wijblijvenhier.nl/6275/iwf-windt-er-geen-hoofddoekjes-om/#comment-89111
En na bovenstaand comment gelezen te hebben, zou ik zeggen, wat let u? Reageer eens inhoudelijk op het interview. ;-)
Tja, ik begrijp niet precies waarop ik moet reageren. Maar ik zal een poging wagen.
Om te beginnen vindt ik het bovenstaande interview best wel goed. Het nodigt mensen uit om te gaan sporten. Zelf vindt ik het heerlijk om zondag s`ochtends rond half acht in mijn eendje een kilometertje of 10 hard te lopen in de rust van het boerenland door de weilanden met de koeien en de flarden ochtendmist. Je hebt contact met de natuur. Goed voor lichaam en geest, zoals uit het interview blijkt. Overigens is de haas iemand die tempo loopt waarop je kunt meelopen.
Maar ik vermoedt dat je het hebt over wat ik een nadeel noemde. Het ligt er aan wat voor een prestatie je wilt wegzetten. Als je een echte topprestatie wilt wegzetten zul je daar ook alles voor moeten doen. Trainen, op je eten letten, kleding, focussen op je doel. Echte topsporters hebben maar een doel. Daarom staan ze ook aan de top. Als je aan de top wilt komen zul je het maximale er uit moeten halen. De jongens en meisjes die de marathon lopen (42,195 km) in iets meer dan 2 uur doen dat ook, en als je er aan begint doe je mee. Maar niet iedereen haalt de top. Dat kan ook niet omdat niet iedereen van nature geschikt is om echt snelle tijden te maken vanwege allerlei redenen, zoals ik bijvoorbeeld, maar ik loop graag en ik vindt het leuk als ik bij het eerste kwart ben van de mensen van mijn leeftijd die over de finish gaan. Om dat te kunnen moet je alles wat je belemmert tijdens het lopen voorkomen. Dat heb je al gewonnen zonder dat je daarvoor iets hoeft te doen. In topsport kan dat het verschil tussen winnen en verliezen zijn, maar je wilt ook een goede tijd voor jezelf maken.
En wat belemmert een loper zoal, bijvoorbeeld niet de goede schoenen, katoenen kleding wordt zwaar van het zweet, kleding die gaat schuren (tot bloedens toe soms), als het 20 graden is heb je liever niet te veel kleren aan, een bril die op je neus staat te dansen of door het zweet constant wegglijdt, de zon die in je ogen schijnt, noem het maar op. En dan lijkt een hoofddoekje en volledige lichaamsbedekking mij niet handig. Maar dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Ik bedoel dit niet als kritiek, maar ik vraag me wel af hoe het is om zo te lopen.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik absoluut geen probleem met hoofddoekjes heb, waar ik wel problemen mee heb, dat is het fanatisme waarmee ze gedragen worden.
In het dagelijkse leven heeft ieder mens zijn prioriteiten. Topsporters, managers, huisvrouwen, bouwvakkers, chirurgen, piloten, verpleegsters en het lijkt me duidelijk waar voor iedereen zijn prioriteit ligt, andere mensen vertrouwen erop.
Begrijp me goed, ik heb het hier niet over hoofddoekjes maar over fanatisme. In Iran worden vrouwen gestraft als ze geen hoofddoekje dragen. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
Is het echt niet mogelijk voor een vrouw met een hoofddoekje om in die situatie waar een hoofddoekje in de weg zit om hem dan (voor even) af te doen?
Overigens is dat fanatisme niet uniek voor hoofddoekjes, je vindt het ook aan de christelijke kant, de zondagsrust bijvoorbeeld, of bij de SGP waar vrouwen geen bestuurlijke functie mogen hebben, en zoals je begrijpt heb ik daar net zoveel moeite mee.
Zie hier bijvoorbeeld het fanatisme van de zondagsrust.
http://www.blikopnieuws.nl/bericht/131216/Geen_Amber_Alert_in_Veenendaal_op_zondag.html
Voor de een is een gesluierde vrouw een doorn in het oog, voor de ander een ongeschonden en gekoesterd juweel.
Zo zijn er ook mensen die dat vinden van de zondagsrust.
Toch is mij niet duidelijk waarom ze gestopt is met de sportopleiding. Het zal waarschijnlijk wel met het gemengde karakter van sommige sporten te maken hebben? Jammer zoiets als je zoveel liefde voor sport hebt …
“Is het echt niet mogelijk voor een vrouw met een hoofddoekje om in die situatie waar een hoofddoekje in de weg zit om hem dan (voor even) af te doen?”
Over welke situaties heb je het? Wie zegt dat de hoofddoek in de3 weg zit?
Als ik zondagmorgen mijn kilometertjes gelopen heb ben ik weer helemaal tot rust gekomen. Dat heb ik hard nodig na een week van hard werken.
@ Anton,.. hardlopen met een (Nike +) in je schoen?
@A Bijvoorbeeld als ze op de scooter naar haar werk of school wil.
@ L.A. Uiteraard,anders kom ik niet ver.
@ Anton,.. na het zien van deze reclame (zie links) was ik ook verkocht en heb ze meteen aangeschaft. Inmiddels ingeschreven @ Nikeplus.com
http://youtu.be/qOr5_GaGnPc
http://youtu.be/VKOLJ0Bpong
” In Iran worden vrouwen gestraft als ze geen hoofddoekje dragen.”
In Nederland word je ook gestraft als je je niet naar de hier geldende minimale zedennorm kleedt.
Waarom is de hoofddoek een belemmeribg voor op de scooter?
@L.A.Wedstrijdje?
@A Helmplicht?
@ Anton,.. Challenge is aangemaakt op Nike plus. Challenge is de meest afgelegde afstand binnen de maand augustus ;-).
Challenge begin date: 01-08-2011
Callenge End date: 31-08-2011
@ Ikram, misschien handig om dit op WBH facebook te “posten” om meer runners te triggeren incl. Mounia Abbadi. Wie weet wordt dit een Challenge for more challenges!
Bijgaand de link voor de aanmelding.
http://nikerunning.nike.com/nikeos/p/nikeplus/en_EMEA/plus/#//challenges/detail/1771136910/
Ps, voor mij is het in de maand augustus “Ramadan”, maar niet getreurd “I Will Run”
Alle Wij Blijven Hier visitors zijn van harte welkom om mee te doen aan deze Challenge.
Mhmm, heb het geloof ik verkeerd begrepen. Had niet door dat je de schoenen met een chip bedoelde. Maar ik heb eigenlijk toch nieuwe nodig, zal morgen even bij de sportshop kijken. Wilde die schoenen toch al een keer uitproberen.
@ Anton,.. http://youtu.be/BkfWdwLUZJ4
Ah ik dacht dat je ook een nike + had.
Nee, ik gebruikte cardio trainer om mijn loopjes bij te houden, een app voor android op mijn telefoon. Maar mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Kijk straks in de sport winkel. Had toch al nieuwe schoenen nodig.
Wat ik te melden heb mo, is dat ik een fan van je ben geworden na het lezen van deze artikel, ik heb tranen in me ogen, en vol emotie naar je gekeken.
Geweldig hoe je erop staat! echt mo met hoofddoek je bent altijd gebleven wie je was, en hebt gevochten te laten zien dat je het nog bent en altijd zult blijven.
Ik ben trots op je, je hebt een plekje in mn hart waar je altijd bent geweest, en zult blijven!
xxxxx je vriendin waar je vroeger mee hardliep ( en insallah in de toekomst weer!!)
En je dochters zijn geweldig ze hebben alles van hun mama, liefde doorzettingsvermogen en passie. xxx
tbark allah 3liek mo, allah ijaziek je bent echt een rechtvaardig en eerlijk mens, dat kunnen weinig meiden je nadoen!
@Anton: Het enige verschil tussen mij en een loopster zonder hoofddoek is de hoofddoek. Voor de rest doe ook ik speciale running kleding aan en natuurlijk horen daar runningshoes bij. Geen blaren en bloeden dus ten gevolge van een hoofddoek. Ik ambieer geen topsport en ben blijf recreant, (zoals in eerdere reactie vermeldt is de bruggenloop het volgende doel en vervolgens de halve marathon) maar desondanks heb ik ook te trainen en op mijn voeding te letten. En weet u, een hoofddoek houdt het trainen en gezond en bewust eten toch echt niet tegen :-)
Het enige verband die ik in deze leg tussen hoofddoek en fanatisme is dat ik fanatiek ben in het hardlopen (en wat andere sporten) dus ja wat dat betreft moet ik toegeven, dat u inderdaad wel een punt heeft ;-)
Betreft het belemmeren bij helmplicht, vind ik het wel grappig en toevallig dat u dit benoemd (ja aan mij heeft u echt geen makkelijke :-) ). Het scheelde namelijk weinig of ik had een aantal weken geleden een scooter voor me zelf gekocht en zou daarbij een helm moeten dragen. Daarnaast Anton, (ja geloof het of niet) heb ik een lange tijd paardgereden bij 2 verschillende maneges en ja ook hier ECHT MET HOOFDDOEK en natuurlijk de verplichte cap. Ik hoop het paardrijden weer op te kunnen pakken….ja ja mét hoofddoek nog steeds natuurlijk :-).
Krijg een beetje het idee dat de hoofddoek niet ons vrouwen in heel veel sporten belemmert zoals u dat stelt, maar een beetje uzelf, in uw visie Anton, dat is vind ik, wel erg jammer uzelf. Er kan een wereld voor u opengaan in hoofddoekenland, zolang u er maar voor open staat :-)
@LA: Dank voor de tip, voorlopig even rust i.v.m. de ramadan en blessure :-), en misschien wel de strandloop (10 km) op 12 augustus. Na de ramadan zullen er inshaallah genoeg triggers zijn, waaronder Anton :p.
@Zoooooo: Er is er maar 1 die mij destijds Mo noemde hahaha.
Tranen nu in mijn ogen… Je doet me teveel eer aan met je prachtige woorden, maar dank daarvoor.
En inshaallah zeker samen weer als vanouds hardlopen, lijkt me super!!!
Ach, het is dat Ikram Jaballah mij vroeg om wat inhoudelijker op het artikel te reageren. Het zal mij een zorg zijn hoe mensen zich kleden. Kleding heeft voor mij geen ander doel dan zijn practisch nut, en dat ligt voor iedereen anders. Het enige wat telt is het plezier in de kilometers die je maakt.
Hee mooi
Goed joh! Ben je ook begonnen met kickboksen?? Je gaat me Tog niet hoeken als ik m’n afspraken niet nakom?
K kijk nu wel uit Hagaha
Groetjes tot in de ring??!!!
Salaam Galti,
ik ben 12 jaar en zit op atletiek.
ik ben vandaag begonnen met hoofddoek.
En ik ben de enigste buitenlander alle meisjes dragen daar korte broekjes en topjes bij de wedstrijden. In de zomer dragen ze dat ook en dan draag ik altijd lange broeken. Ze bemoeien dan elke keer…:( maar ik negeer ze. Zoals ik al zei vandaag draag ik voor het eerst hoofddoek en morgen is mijn eerste training met hoofddoek. Ik was heel onzeker en wilde op niet meer. Ik dacht om op voetbal te gaan maar mn vader vond dat niet goed. Dus ik zocht sporten op waar je hoofddoek mag dragen en toen kwam ik deze site en toen ik las hoe jij het hebt aangepakt, voel ik me sterker!!
PROUD MOSLIMA♥