Voorpagina Ervaringen

Al-Hidayah 2006

, 31 augustus 2006, 5 reacties

Eindelijk heb ik wat tijd gevonden om te schrijven over de Minhaj Al-Hidayah camp 2006. Als ik terug denk aan die paar mooie dagen, vind ik het veel te kort. Wanneer je net begint te wennen aan het (als het meezit) 2 uur per nacht slapen, is het alweer voorbij. Nu resten alleen nog wat herinneringen en een gevoel dat er iets is veranderd in jezelf.

Om zoveel mogelijk van de reis mee te geven, heb ik hier en daar audio bestanden geupload. Door aan te klikken worden ze na enige tijd afgespeeld en anders moet je het gewoon opslaan (rechterklik, save target as).

We vertrokken donderdag 24 augustus met de boot naar Engeland met een groep van 21 jongeren (achteraf blijkt dit de meest diverse groep te zijn). Na veel broodjes met kabab gegeten te hebben en veel jus d’orange uit wegwerpbekers met je eigen naam gedronken te hebben, kwamen we in de avond aan in de moskee in London. Daar was onze overnachting… met toilettasjes als kussen en gevecht om wat tafelkleedjes als deken brachten we de nacht vorstelijk door.

Om 5 uur werden we wakker, het ochtendgebed, ontbijt, even wat boeken kopen, inpakken en 8 uur zou de bus vertrekken. Vanzelfsprekend, vertrokken we pas 9.30. Na een busreis van anderhalf uur kwamen we eindelijk aan in Heythrop Park. Het eerste dat je opvalt is hoe groot het is. Het duurde vijf minuten om met de bus vanaf de ‘gate’ langs alle golfbanen en subparkjes tot aan het hotel te rijden.


Het hotel (groter)

Het begin

Daar sta je dan in de rij om je in te checken, helemaal achteraan. Dit zijn van die momenten dat je tijdens een reis wordt getest op je geduld en je dankbaarheid… of blijf je je vastklampen aan je luxe gewoontes? We kregen namelijk te horen dat er geen kamers meer waren; er bleken meer dan mogelijk aanwezigen te zijn en allemaal wilden ze een kamer hebben. De organisatie besloot op de grond te slapen in bepaalde zalen van het hotel en wij besloten de twee kleinste kamers te delen met z’n achten. 2 op het bed, 1 tussen het bed en het raam en de ander in het gangpad naast de badkamer. Het tapijt was zacht dus niets aan de hand… en we gaan niet zeuren want het is een Hidayah (guidance) camp.


(groter)


Uitzicht vanuit mijn kamer (groter)

Na het douchen vertrokken we opgefrist en omgekleed naar de ballroom die was omgetoverd tot de moskee voor de komende vier dagen. Dus dat betekent schoenen buiten de ballroom. Daar begon de sfeer er al een beetje in te komen… eerst een erg mooi recitatie uit de Qur’an (luister) en vervolgens werden wat nasheeds (lofzangen) gezongen met een koor van ruim 500 aanwezigen.


Mappen voor notities en handige info (groter)


Dr. Zahid, de organisator van dit project (groter)

Na de rustgevende tilawat (Qur’an recitatie) tijdens het vrijdagsgebed (luister) vertrokken we naar de conferentiezaal voor de officiele opening. Daar kregen we slecht nieuws te horen: Shaykh Ahmed Babikr kon de gehele conferentie niet aanwezig zijn, omdat zijn moeder kanker bleek te hebben. Inshallah geneest ze snel. Het wachten was nu voornamelijk op de twee main guests van de conferentie: Faqih al-Shaam Shaykh As’ad Muhammad Saeed as Sagharji uit Syrie en de man om wie het hele gebeuren draaide: Shaykh-ul-Islam Dr Muhammad Tahir-ul-Qadri.

Na wat eetpauzes en het avondgebed begon dan het werkelijke programma: de eerste lezing van Shaykh-ul-Islam. De gehele kamp gaf hij vijf lezingen, vier over Imam Bukhari en zijn hadithwerk "Jami’ Sahih al Bukhari" (het betrouwbare van Imam Bukhari) en de laatste lezing zou dan een Q&A session zijn. Maar voor de lezing begon eerst wederom tilawat (Qur’an recitatie) en twee nasheedzangers uit Syrie (luister).


De Nasheed zangers (groter)


(groter)


Aan tafel (vlnr): Shakh As’ad Saeed as Sagharji, Shaykh-ul-Islam Dr Muhammad Tahir-ul-Qadri en Dr Zahid (groter)

Lezing 1  Shaykh-ul-Islam

Een van de vraagstukken die hij tijdens zijn eerste lezing beantwoordde was de vraag of dit de eerste hadith (overleveringen van de Profeet) verzameling is die vastgelegd is. Imam Bukhari leefde zo’n twee eeuwen na de Profeet (vzmh) en vaak worden hadith verzamelingen bekritiseerd met de gezegde dat een gat van bijna twee eeuwen wel erg groot is om nog te spreken van betrouwbare overleveringen. Tijdens deze lezing heeft Shaykh-ul-Islam duidelijk gemaakt dat er vanaf het moment dat de Profeet leefde tot Imam Bukhari (en later) niet eens een gat van 1 jaar zat in de overleveringen. Er waren in die twee eeuwen namelijk al minimaal honderd hadithverzamelaars geweest en die hebben allen op hun manier de ahadith (mv van hadith) vastgelegd.


(groter)

Daarnaast is sinds een aantal decennia een punt van discussie onder de moslims welke hadith nou wel of niet sahih (betrouwbaar) zijn. En dan doel ik meer op het uitsluitende gehalte ten opzichte van ahadith die niet in sahih bukhari staan of uberhaupt andere sahih werken. Zo wordt in het extreme geval gezegd dat de enige sahih ahadith in de sahih bukhari staan en de rest niet sahih zijn, dus ook niet die in de Sahih Muslim (een andere hadithverzamling van Imam Muslim). Deze mening krijgt eigenlijk maar weinig aandacht, omdat het gewoon een misvatting is.


Broeder Aleem :-) (groter)

Een andere misvatting – of eigenlijk gebrek aan inzicht zou je kunnen zeggen – is een mening die iets meer steun krijgt sinds kort van steeds meer ‘geleerden’. Namelijk dat de enige Sahih ahadith van Imam Bukhari in zijn werk Sahih al-Bukhari staan en dat de overige ahadith van Imam Bukhari die dus niet in de Sahih al-Bukhari staan dus niet Sahih zijn. Dat zogenaamde zichzelf benoemende Shuyukh (mv van Shaykh), Muhaddith (Hadith geleerde) en Faqih (Fiqh geleerde) dit beweren is eigenlijk best grappig. Vaak zijn deze mensen te lui om zelf de boeken in te duiken, want als je even wat naleest in de andere werken van Imam Bukhari of anders in de Muqaddamah Fath-ul-Bari van Imam Athqalani vinden we dat hij juist een kleine selectie van zijn Sahih hadith heeft geplaatst in de Jami’ Sahih al-Bukhari.

Dus zeggen dat alleen Sahih al-Buhari de Sahih ahadith bevat of ahadith buiten de Sahih al-Bukhari van Imam Bukhari niet sahih zijn, zijn twe grote napraat misvattingen die tot de dag van vandaag nog bestaan. Je hoeft er alleen maar wat boeken voor open te slaan…


(groter)

Lange nachten

De lezing duurde zo’n 3 uurtjes en werd afgesloten met het Isha gebed. Daarna bleven velen nog napraten in de moskee en waren er wat jongeren die in een hoekje aan het zingen waren. Anderen gingen weer slapen. Om 3.30 uur moesten we namelijk weer wakker worden voor het Tahajjud gebed (extra gebed in de nacht) en konden we na het fajr gebed om 04.30 uur weer slapen tot het ontbijt om 08.30 uur.

lees deel 2