Hendrik Jan Bakker is gastarbeider voor wijblijvenhier.nl.
Zondag was er in mijn moskee een gebedsbijeenkomst ter voorbereiding op ramadan. Na het normale middaggebed vond een gezamenlijke dzikr (nog het best te vergelijken met meditatie) plaats, waarin de aanwezigen zich door het reciteren van fragmenten uit de koran – voornamelijk de ‘schone namen’ waarmee God in de koran wordt aangeduid – tot God richtten, om vergeving voor gemaakte fouten en kracht voor de aanstaande vastentijd vroegen.
Ik werd nogal overvallen door de massaliteit en de omvang van het programma. Ik had me voorbereid op een intiem samenzijn met hooguit vijftig regelmatige moskeebezoekers, maar het bleek dat het bestuur de hele Indonesische moslimgemeenschap van Nederland had uitgenodigd, die daar in grote getale gehoor aan had gegeven. Er waren zeker vijfhonderd mensen van heinde en verre gekomen – velen niet in de laatste plaats voor de gezelligheid.
Mijn vrouw was al eerder van huis vertrokken om in de keuken te helpen (waar Indonesiërs bij elkaar komen moet gegeten worden). Ik kwam met de kinderen wat laat, te laat voor het middaggebed. Ik leer het maar niet om voldoende tijd in te ruimen om de kinderen voor vertrek klaar te maken.
Het middaggebed wilde ik dus individueel verrichten in een nevenruimte van de moskee, maar toen ik klaar was met de iqamah (de ‘kleine’ oproep) bleek zich een heel rijtje laatkomers achter mij te hebben verzameld, waardoor ik, een jonge, bekeerde Nederlander, imaam (voorganger) werd voor een aantal doorgewinterde, geboren moslims, niet alleen Indonesiërs, want onze moskee wordt voor de reguliere gebeden steeds vaker door mensen van andere etnische achtergronden uit de buurt bezocht.
Wij waren daar ruim voordat het programma echt begon mee klaar. Iedereen kreeg bij binnenkomst een flesje water en wat versnaperingen in een zakje uitgereikt. Na een tweetalig welkom volgde een veel te lange tweetalige uitleg van wat we die middag zouden gaan doen.
Het ging dus om een dzikrbijeenkomst in de soefietraditie, waarbij God met Zijn schone namen wordt aangeroepen en wij Hem om hulp smeekten. De manier waarop wij dat deden staat in Indonesië (en wellicht ook elders) bekend als istighotsa (de gh lijkt op de Franse keel-r en de ts klinkt als th in het Engelse through) Istighotsa betekent ook letterlijk om hulp vragen, zoals bijv. in soera Al Anfal vers 9:
"Toen u de hulp van uw Heer afsmeekte en Hij u antwoordde: Ik zal u met duizend engelen helpen die elkander opvolgen".
Het belang van dzikr werd door onze imaam als volgt onder woorden gebracht: "Het is een poging van de mens om een evenwicht te vinden tussen het geestelijke en het lichamelijke en verwijderd te blijven van geestelijke onrust en leegte." We reciteerden bijvoorbeeld driemaal luid de frase Astaghfirullahul adziem (Ik smeek U om vergeving o God, de Verhevene), 33 maal Yaa Allah, yaa Qadiem (O God, o Eeuwige), 41 maal Yaa Latief (O Minzame).
Toen we zo bezig waren, kwam bij mij de gedachte op dat de impact voor velen van ons die geen Arabisch beheersen een heel andere moet zijn dan voor Arabischtaligen. De transcriptie werd met de vertaling in het Indonesisch en het Nederlands weliswaar op de muur geprojecteerd, maar het blijven voor ons toch mantra’s in een onbegrijpelijke taal. Wel heel verwarmend om dat zo gezamenlijk te doen en door de diepere betekenis te bestuderen is het ook mogelijk deze namen te verinnerlijken.
Inmiddels was het vier uur geworden en volgde er een optreden van de kinderen waar iedereen doorheen begon te kletsen, heel onbeleefd, maar het programma was ook veel te lang en wat de kinderen deden was ook niet bijster boeiend.
Vervolgens werden nog een lezing in het Nederlands en een in het Indonesisch over de maand Ramadan en de mogelijkheden om je daarop voor te bereiden aangekondigd. Mijn dochtertje moest naar de WC dus dat gaf mij de gelegenheid discreet van het toneel te verdwijnen.
We hebben nog wat gegeten en toen de hele meute naar beneden kwam (onze gebedsruimte is boven) zijn we hem snel gesmeerd. Niet helemaal netjes misschien, maar ik vond het allemaal schromelijk overdreven en vooral het gegeven dat veel mensen meer voor elkaar dan voor het gebed kwamen zat mij niet lekker.
Ik waardeer het overigens wel dat onze moskee dergelijke dingen organiseert naast de reguliere gebeds- en studiebijeenkomsten. Leuk ook dat mannen en vrouwen bij dit soort bijeenkomsten volstrekt gelijk behandeld worden. De zaal is gewoon in een helft voor vrouwen en een helft voor mannen verdeeld, sinds enige tijd gescheiden door lage verplaatsbare schotten, dat wel, maar vaak gaan die schotten ook gewoon weg en is er normale interactie tussen mannen en vrouwen mogelijk. En buiten de gebedsruimte loopt iedereen gewoon door elkaar. Volgens mij is mijn moskee daar uniek in. Dat heeft ons nog een complimentje van Rita Verdonk opgeleverd, maar dat terzijde.
Hendrik Jan Bakker is sinds 1997 moslim. Hij is geboren in Nederland en heeft een Indische moeder, Duitse grootmoeder en waarschijnlijk verre joodse voorouders. Hij heeft HBO museumwerk gestudeerd en een secretaresse-opleiding, momenteel is hij werkzaam als juridisch secretaresse. Hiernaast schrijft hij stukken en is beheerder van de websites abubakker.nl en mysubmission.nl.
18 Reacties op "Bijeenkomst in moskee"
Welke moskee is dat?
Kan het begrijpen dat je dat vervelend vindt, dat mensen soms in eerste plaats niet voor het gebed komen. Ik ervaar het niet echt zo, maar onze gebedsplaats is ook veel kleiner en minder druk bezocht. Door al die rust (de meeste bezoekers zijn ouderen) ben ik daar al heel lang gebleven.
Is het misschien Masjid Al Hikmah in Den Haag?
tram 16.. bij c1000..?!
…’maar het blijven voor ons toch mantra’s in een onbegrijpelijke taal’
heb ik ook weleens.. zijn die momenten dat je denkt om cursus Arabisch te gaan volgen…
Ik kan me voorstellen dat je het onbegrijpelijk vindt als de Arabische taal niet beheerst. Maar vergeet niet dat Dhikr alleen kan begrijpen als je vanuit je volle verstand én HART herhaald. Je kunt wel heel goed Arabische beheersen en toch moeite hebben met de betekenis ervan.
Dat wil alsnog niet zeggen dat je geen Arabische kan leren.
Goed geraden Rabiah, ik wilde de naam in het stukje niet noemen…
Statiq, ik heb al een paar pogingen ondernomen, maar ik heb daar blijkbaar geen aanleg voor. Bovendien betwijfel ik of je met een beginnerscursus Arabisch doordringt in de enorme rijkdom van het Arabische vocabulaire.
HJ: Doorzetten, kom je er vanzelf wel.
Wist je trouwens dat in Engeland sinds een jaar je op een paar ‘witte’ middelbare scholen Arabisch kunt leren als een bijvak? Vorig jaar had een school – weet de naam niet meer – vier studenten die dit vak deden, dit jaar beginnen er 12 aan.
Wat ze vooral lastig vinden is het van rechts naar links schrijven schijnbaar en dat je meer in een caligraphie stijl moet schrijven.
Grappig feitje dat het hier om Christelijke openbare scholen gaat. Zo zie je maar, er is wel degelijk interesse vanuit diverse religies naar andere religies.
@ Dave
Taal Arabisch is natuurlijk niet gelijk aan de Islam. Je kunt Arabisch leren zonder iets te leren van de Islam.
@Fil: Tuurlijk, bedoelde “er is wel degelijk interesse vanuit diverse culturen naar andere culturen.” te zeggen. Mijn fout.
Volgens mij zijn er in Nederland ook diverse scholen die Arabisch als keuzevak aanbieden.
Ik heb 3 jaar arabische les gehad op middelbare school…
en heb weinig tot niks geleerd (jammer genoeg)…
combinatie van 3-niveaus-in-1-klas maaktte dat erg moeilijk…
en de school wou het al afschaffen omdat er niet genoeg vraag er naar was…
en ook nog bezuinigingsmaatregelen erbij…
waardoor het officieel werd dat het vak (ASAP) zou verdwijnen… was voor zelfs voor de leraar reden genoeg om niet langer meer les te geven…
wat ik en mij 2 klasgenoten wat minder vonden van de leraar…
ow well.. shizzle happens..
(dit is best wel off-topic he)
– 786 –
heb ook een tijdje cursus Arabisch gevolgd, maar heb niet echt veel geleerd whaha. dit was op Katholieke school, :D van een niet-moslim leraar.
het enige wat ik mij nog herinner, is Marhabaa = Hallo/goeie dag (dacht ik…)
Oeh ik heb een goed boek om Arabisch te leren, maar je moet wel het engels beheersen ;p
Leent zich heel goed voor zelfstudie, niet dat ik daar ooit aan toe kom .. maar ja
titel: Arabic course for English-Speaking Students
auteur: Dr. V. Abdur Rahim
uitgeverij: UK Islamic Acadamy (2002)
en voor de liefhebber ..
ISBN: 1 872531 51 2
Salaam,
Naila
@naila:
de egte liefhebber (lees: pakistaan) wilt weten waar hij het goedkoopst kan krijgen
but.. i shall have a look…
shukran =)
@Statiq:
London, greenstreet :P
metrohalte ‘upton park’
– tenminste, daar heb ik mijn exemplaar vandaan –
@statiq
kijk ook eens op amazon.co.uk kan je het ook wel bestellen. hoef je niet helemaal naar East London te reizen.
Dit was een vriendin van mij, die ook weleens bij jullie komt, ook opgevallen.
“Ik waardeer het overigens wel dat onze moskee dergelijke dingen organiseert naast de reguliere gebeds- en studiebijeenkomsten. Leuk ook dat mannen en vrouwen bij dit soort bijeenkomsten volstrekt gelijk behandeld worden. De zaal is gewoon in een helft voor vrouwen en een helft voor mannen verdeeld, sinds enige tijd gescheiden door lage verplaatsbare schotten, dat wel, maar vaak gaan die schotten ook gewoon weg en is er normale interactie tussen mannen en vrouwen mogelijk. En buiten de gebedsruimte loopt iedereen gewoon door elkaar. Volgens mij is mijn moskee daar uniek in.”
Echt heel positief. Wanneer hebben jullie weer een bijeenkomst?
De hele ramadan op vrijdag, zaterdag en zondag iftaar, voorafgegaan door gezamenlijk koranlezen en mogelijk gevolgd door een programma. Normaal gesproken is er iedere laatste zondag na dzohor een Nederlandstalige lezing, maar volgens mij gebeurt er tot nieuwjaar niets meer op dat punt. Verder iedere zaterdagavond reguliere bijeenkomsten met een parallel Indonesisch en Nederlands programma, ook iets voor jongeren. En bij speciale dagen altijd iets extra’s, maar dat is onvoorspelbaar.
Ok leuk, misschien dat ik een keer die kant op kom. :-)