Lief dagboek, woensdag 12 oktober 2005, Eindhoven.
Bloggen, Wbloggen, Webloggen…een online weerkaatsing van heuse interessant leven. Ik neem de uitdaging aan…Allereerst probeer ik nu een toepasselijk naam te verzinnen voor mijn dagboek. Lief dagboek, (ik heb er inmiddels een paar)..ik moet toch ergens onderscheid in maken. Anne Frank noemde haar dagboek Kitty, dan noem ik de mijne Fe’rosa. Waarom? Ik heb mijn dagboek altijd zo genoemd. Fe’rosa, haar naam is onbereikbaar voor mij geweest, toen ik wat jonger was had ik zo willen heten (nu ben ik best tevreden met mijn naam).
We hadden afgesproken, mijn projectgroepje en ik. Tegen half negen, sms’te ik dat ik later zou komen…Opstaan is voor mij makkelijker als ik met de lichten aan slaap. Mijn lieve vader, die elke morgen trouw langs mijn kamer komt en vraagt hoe laat ik naar school moet doet ze dan aan, zonder dat ik daar voor hoef te vragen..Als ik op mezelf woonde, zou ik waarschijnlijk elke dag te laat zijn. Of ik zou geen gordijnen kopen en dan zou de schitterende zon maar mij moeten bedienen, maar gelukkig hoef ik geen last voor haar te vormen. Daar sta je dan, Bruce Lee (ogen die verdacht op die van hem doen lijken, omdat je ze niet open kan houden) tuurend in de kast, overvol met kleren. En toch niet wetend, wat je aan moet doen. Ik ben niet ijdel, absoluut niet. Maar, ik ben wel een vrouw. Dat moet genoeg zeggen. Ok. Keuze gemaakt! Ready, set, GO! In 20 min. ben ik klaar voor vertrek.
Waarom? Waarom moet ik altijd rennen voor de bus. Ik geloof dat ik niet 1 keer rustig op m’n gemakje naar de bushalte heb gelopen. En geloof me, tegen de tijd dat ik uit het huis ben gerend, is iedereen wakker geworden. Wat mijn vader voor mij is, ben ik voor de rest van het huis (tot grote ongenoegen). Ok, ENTREE DE LA FREAK SHOW. Ik wil niet denigrerend doen tegenover mijn school, maar echt ik voel me buitenaards in vergelijking met de meeste maffe personen die in ons gebouw rondlopen. ICTers met de meest roomblanke huid (bleke pczombier), gecombineerd met Egyptische khol rondom de ogen (kringen, Adams Family). En humor, die ik absoluut niet kan begrijpen. Maar wat zij zijn voor mij, ben ik voor hen. Ik loop daar als enige moslima ertussen. In het begin keken ze op, maar nu zijn ze me wel gewend. Ik dacht, als ze maar niet bijten, the freaks dachten: waar is ergens de nooduitgang? (ivm met ontploffingsgevaar).
3 Reacties op "Lief dagboek,"
Goed en héél leuk geschreven! Weet je dat je makkelijk een schrijfster kan worden ;)
Leuk geschreven.
Ik voel me anders wel thuis tussen al die blanke gekrulde ICT’ers… misschien omdat ik er zelf een ben :P
boeienddd (GAAP)