Een tijdje terug zat ik met een stel vrienden een kopje thee te drinken. Ik keek zo’n beetje om me heen en concludeerde dat de meeste jongens de islam om hun leven droegen als een jas. Van sommigen was de jas comfortabel en luchtig, van anderen was hij van ruwer en zwaarder materiaal. Allemaal droegen ze ‘m met trots, maar ook met een vanzelfsprekendheid.
Twee jongens droegen Islam echter niet met vanzelfsprekendheid- zij waren oprecht verbaasd hoe Islam in hun leven plaatsvond. Het waren vroeger ouwe straatratten. De ene noemde zijn vroegere zelf een laffe tasjesdief (vooral omaatjes waren zijn slachtoffers), de andere was een O.G. (opgepakt met dope en een pipa – met stip het minst stoere woord ooit voor een pistool).
De ene was een ADHD-kind van een alcoholist. De ander groeide op in de schaduw van kille megaflats. Beiden hebben ze echter op een gegeven moment een bewuste keuze gemaakt om te kappen met die straatratten nonsens. Maar dat ging echt niet vanzelf.
De eerste kwam in de gevangenis terecht. Daar leerde hij moslims kennen, maar ook de islam (via de geestelijk verzorger aldaar). De tweede kon de gevangenis ternauwernood ontlopen en kreeg een taakstraf waar hij een moslimvrijwilliger tegen het lijf liep. Beiden kregen ze de vraag: wtf doe je met je leven? Je bent 17 en doet je familie pijn, vernedert zwakke mensen voor je plezier en de maatschappij heeft helemaal niets aan je. Wat ga je er aan doen?
De eerste werd moslim, trouwde, kreeg twee lieve kindjes, trok in bij familie en ging werken en vervolgens studeren. De tweede werd ook moslim, ging een mbo-opleiding volgen, trouwde, behaalde een hbo-diploma in rechten, vervolgens een Master aan de universiteit en kreeg ook nog een mooi kindje. Overigens loopt hij nu stage bij de rechter die hem de taakstraf oplegde.
Soms heb je gewoon een schop onder je kont nodig, en vervolgens de Islam om je aan het werk te zetten.
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
9 Reacties op "Een schop onder je kont, dan de Islam"
Heel mooi stuk. Uit moeilijke situaties ontstaat een sterk en zuiver geloof!
er had net zo goed kunnen staan: een schop onder je kont, en dan het humanisme om je aan het werk te zetten. Of het boeddhisme. Of het christendom. Of vul in welke andere stroming die je weer structuur, principes en een richting geeft aan het leven. Zo werkte het bij mij ook, toen ik moslim werd. Met gretigheid gaf ik me over aan de hoofddoek, gebed, correcte gedragsregels en ik had ineens een doel waarvoor ik het allemaal deed. Pas later kwam ik er achter dat er in het contract ook nog kleine lettertjes stonden (zoals geloven dat mijn hele familie naar de hel zou gaan). Dan ben ik toch nog liever een straatrat met tenminste het principe dat ik niet in eeuwige kwelling kan geloven, en ook niet elke dag op mijn knietjes ga voor een god die dat voor vele mensen gaat bewerkstellingen.
@petals
Het is uiteindelijk aan God wat de uiteindelijke bestemming kan zijn….daar kunnen wij niet over oordelen. We kunnen alleen op het goede hopen!
@ Zakaria
Als het werkelijk aan God is, waarom zijn er dan zoveel bestemmingen tegenstrijdig aan elkaar en aan de Godheid?
Hoi Petals,
Ik ben bang dat je stelling niet klopt.
Er had in het geval van deze twee jongens niets anders dan Islam kunnen staan, aangezien ze daadwerkelijk moslim zijn geworden en daar zijn ze ook flink beter van geworden. Ik claim in mijn stuk niet dat dit voor elke situatie zo is, maar schrijf slechts op hoe voor twee moeilijke jongens de Islam een oplossing was (in plaats van het probleem zoals zo vaak simpelweg wordt aangenomen).
Verder vind ik het vervelend voor je dat je van iemand kreeg te horen dat je familie naar de hel zou gaan (wat een beperkte geest!) en wens ik je veel succes met je nieuwe leven als straatrat – tja, een mens maakt wat ontwikkelingen door in zijn of haar leven.
Hopelijk val je mensen niet teveel lastig aangezien het politieke klimaat richting straatratten steeds harder wordt. Overigens terecht wat mij betreft – niets persoonlijks naar jou, maar ik moet altijd mijn uiterste best doen om me in te houden als het op straatratten aankomt. Het is dan slechts de opvoeding van mijn ouders i.s.m. de Islam die mij van het slechte weerhoudt. Echt waar, daar komt geen humanisme of boeddhisme etc. bij kijken ;).
met vriendelijke groet
Noureddine
@Zakaria, maar globaal genomen kunnen we toch zeggen dat de mensen die over islam horen, en het weigeren, zoals mijn ouders, bestemd zijn voor de hel toch? Ik heb al 100 keer gehoord wat jij zegt maar ik vind dat je er dan behoorlijk omheen draait, want de Koran is duidelijk, bladzijde na bladzijde lang. Zelfs de oom van de profeet zelf en de vader van de profeet Ibrahim ging naar de hel.
En Noureddine, leg me dan eens uit hoe het zit, gaan mijn ouders niet naar de hel?
En de jouwe, jij bent ook Nederlander toch, je ouders zijn vast geen moslim. Geloof jij dat ze naar het paradijs gaan? Heb je alle waarschuwingen in de Koran tegen de weigeraars niet gelezen? Als jij ze over het licht van het geloof vertelt, wat volgens de islam jouw plicht is, en ze weigeren… tja. Jij denkt dat ze nog steeds naar het paradijs mogen? Dat staat echt niet in de koran en daar helpt geen gezellig ironisch stukje over straatratten tegen hoor!
Fijn voor die jongens dat islam ze zo helpt overigens. Maar als ze toevallig in contact waren gekomen met een andere structuurgevende levensbeschouwing, dan had dat ook gewerkt, of denk jij van niet? Maar ja, wat stond ze dan in het hiernamaals te wachten he?
beste Petals,
iedereen maakt zijn eigen ontwikkeling mee…en ja wat voor de 1 verlichting is, is voor een ander dwaasheid of simpelweg betekenisloos.
maar waar ik benieuwd naar ben is het volgende. je bent moslim geworden omdat je in God geloofde en de profeten en in de Koran als het ware woord van god. vervolgens ben je daar van afgestapt omdat je geliefden niet geloven. een persoonlijke keuze die zij gemaakt hebben. is het geloof niet iets persoonlijks…iets tussen jou en god alleen? of is dat te simpel gedacht?
@ Fad, als het alleen mijn familie was geweest en ik had voor de rest glashelder bewijs dat de islam de waarheid was geweest, was ik er uiteraard in blijven geloven.
Zij hebben die keuze niet gemaakt, het is gewoon voor hun totaal irrelevant vanuit taal, cultuur, omgeving, en ook vanuit geloof. Ik ben moslim geworden omdat ik dacht dat de islam puur ging om dankbaarheid aan god en om medemenselijkheid, en inderdaad een persoonlijke relatie met god, maar daar gaat het niet om. Het gaat om totale onderwerping aan god, een god waar ik niet meer in kan geloven vanwege de ongelofelijke wreedheden die hij begaat. Niet alleen vanwege mijn familie, maar ook maar 1 mens eindeloos folteren maakt iemand voor mij al lager dan laag. Daarnaast discrimineert islam openlijk tegen ongelovigen en moet je homoseksualiteit verafschuwen. Dat kon ik gewoon niet. Ik heb lang geprobeerd er iets moois van te maken voor mezelf, en heb het idee dat dat op deze site ook gebeurt, met veel omwegen en mooipraterij. Maar voor mij is de achterliggende gedachte erg lelijk en niet goed te praten.
Hoi Petals,
Excuses voor de late reactie, maar maar beter laat dan nooit. Over beter laat dan nooit gesproken. Je vroeg me of ik er van overtuigd ben dat jouw ouders naar de hel zullen gaan of dat mijn ouders naar de hel zullen gaan. Wel nu, zoals iemand eerder in deze thread al opmerkte: dat is niet aan ons om te bepalen, maar aan God. Dat geldt niet alleen voor hen, maar ook voor mij. Wat in de Koran over ongelovigen en de hel staat is mij welbekend – echter, zelfs de Sjaitaan heeft uitstel gekregen, en zo krijgt ieder mens uitstel met het oordeel tot hij of zij de laatste adem heeft uitgeblazen. Dan zal God het oordeel vellen, niet ik. En van Hem is bekend uit de islamitische theologie dat zijn barmhartigheid in deze wereld nog geen procent is van de barmhartigheid die Hij de mens zal gunnen in het hiernamaals. En dat Hij rechtvaardig is. Dat Hij niemand zal belasten boven zijn of haar vermogen. En ga zo maar door.
Dus ik weiger om van wie dan ook te accepteren dat mijn ouders, jij, ik of wie dan ook naar de hel gaat, behalve van de Almachtige, onze Schepper.
Uiteraard probeer ik mensen uit te nodigen tot de islam, maar niet zozeer met de jehova-approach als wel met mijn handelen. Mensen over de islam vertellen, ze ertoe uitnodigen is geen voor ’t blok zetten: nu islam of je kop eraf. Dat is voer voor islamofoben, maar zeer, zeer bezijden de waarheid. En al helemaal niet naar je ouders toe. Da’wah is een zaak van de lange adem. En dan kiezen mijn ouders (bewust of onbewust) zelf wel wat hun levenspad is, of ze in de eenheid van God geloven, of helemaal niet, of ze goede daden verrichten, of niet.
Verder herken ik veel van de pijnpunten die je schetst. Ik was van deze zaken bewust voor ik de islam koos als mijn levenswijze en probeer ze niet zwart/wit te zien, maar als persoonlijke keuzes in het leven, met wikken en wegen en invalshoeken die alleen het individu zelf kan maken. Misschien noemen mensen me daarom cultuurrelativist, slappe moslim – misschien zelfs liberaal Godbetert – maar eerlijk gezegd: fok dat. Einde van de dag gaat het om mijn relatie met mijn Schepper en om niets anders. Ik moet die verantwoording afleggen, en zal me nergens anders achter kunnen verschuilen.
En als laatst, wat de jongens betreft: niets anders dan Islam zou ze hebben geholpen. Niets anders dan Islam heeft ze namelijk geholpen. Dat is het feit. Als dit, als dat. As is verbrande turf, zou mijn moeder zeggen. Dat is de waarheid. Of er in de toekomst nog meer jongens op die manier van hun straatratterij afgehouden kunnen worden, dat zou een interessante vraag zijn, maar ja, die stel je niet.
Met vriendelijke groet,
Noureddine