Voorpagina Algemeen, Gastarbeiders, Maatschappelijk

Een lekker stukje vlees

Hendrik Jan Bakker is gastarbeider voor wijblijvenhier.nl.

Begin december kwam NRC Magazine met een lang artikel onder de titel ‘De Kippenmoord’. Daarin wordt tot in detail beschreven hoe het de leveranciers van onze kipfilet en drumsticks in hun korte leventje vergaat. Dat wens je geen kip toe. Dagelijks worden miljoenen kuikens kriskras door Nederland van de ene donkere stal naar de andere getransporteerd. Na twee maanden zonder daglicht en onder hoogspanning wegen ze twee kilo en zijn ze rijp voor de slacht. Velen overleven de groei-estafette niet. Ze worden onderweg doodgedrukt of exploderen door een hartinfarct. “Het zijn, zegt de kippenboer, natuurlijk geen normale beestjes. Als je ze buiten in een regenbuitje zet, blijft er niet veel van ze over.”

Met het leven van ander vleesvee is het in de bio-industrie niet beter gesteld. Alles is gericht op winstmaximalisatie. De levenskwaliteit van dieren is ondergeschikt aan economische factoren. Ik herinner mij een bericht over uitgeputte koeien die op de veemarkt door middel van stroomstoten overeind gehouden werden. Biggetjes van het mannelijk geslacht worden onverdoofd gecastreerd omdat het vlees anders niet prettig zou ruiken; alternatieven zijn duurder of leveren minder kilo’s op. Dierenbeschermingsorganisaties hebben meer dan tien jaar moeten lobbyen voordat de minister van Landbouw twee weken geleden een verbod op het amputeren van schapestaarten aankondigde – dat overigens pas over een jaar ingaat. Uit wetenschappelijk onderzoek bleek namelijk dat het wegsnijden van staarten niet leidt tot minder infecties. Kippen zonder snavels, koeien zonder horens.. Dieren worden gemodelleerd tot optimaal presterende vleesproducenten en met veel antibiotica op de been gehouden.

Onderzoekers constateren “dat Nederlanders in meerderheid vinden dat het ‘matig’ of ‘slecht’ gesteld is met het dierenwelzijn in hun land. Maar dat vinden ze alleen wanneer Marktresponse ze erom vraagt. Dan vinden ze ook dat kippen meer ruimte moeten hebben (72%). Maar zodra de consument in de winkel voor het schap staat, is hij zijn bezwaren vergeten en stapt hij de winkeldeur uit met het goedkoopste bakje filet dat hij kan vinden”, aldus Gerard van Westerloo in NRC Magazine.

Moslims denken dat ze met een halal schapelapje beter uit zijn. Maar halal certificeerders maken zich doorgaans niet druk om de herkomst van het vlees waar ze een halalstempel op zetten – als ze überhaupt al een voet in de slachterij zetten om te controleren of protocollen worden nageleefd. Voor hen geldt doorgaans: halssnede is halssnede en verder niet zeuren. Bovendien bleek uit de AH-affaire van afgelopen herfst dat sommige certificeerders het onder druk van de markt niet zo nauw nemen met de door koran en soenna voorgeschreven richtlijnen.

Laat één ding duidelijk zijn: hoewel de koran ons oproept zorgzaam om te gaan met de aan ons beheer toevertrouwde natuur en de profeet (saws) zijn metgezellen er herhaaldelijk op wees dat dieren goed verzorgd moeten worden, zijn de schapelapjes van de islamitische slager net zo getraumatiseerd als hun niet-halalle broertjes en zusjes. Waarschijnlijk staan de Nederlandse import-imaams die zouden moeten toezien op de naleving van de halalcriteria er niet eens bij stil hoe het er in de bio-industrie aan toegaat. In de landen van herkomst is meestal nog sprake van kleine boeren die zelf slachten en staat de bio-industrie nog in de kinderschoenen. Je kunt het ze dus nauwelijks kwalijk nemen dat ze niet voor de excessen van het westers kapitalisme waarschuwen.

Toch is het vreemd dat we ons wél zorgen maken over de manier waarop ons geld wordt belegd, maar ons niets gelegen laten liggen aan het leed dat dieren wordt aangedaan om te zorgen dat er iedere dag voor weinig geld een lapje vlees op ons bord ligt. Kennelijk is óók voor moslims de inhoud van de portemonnee belangrijker dan de zorg voor de schepping. Want een stukje vlees zónder vieze bijsmaak is natuurlijk wel iets duurder..


Hendrik Jan Bakker is sinds 1997 moslim. Hij is geboren in Nederland en heeft een Indische moeder, Duitse grootmoeder en waarschijnlijk verre joodse voorouders. Hij heeft HBO museumwerk gestudeerd en een secretaresse-opleiding, momenteel is hij werkzaam als juridisch secretaresse. Hiernaast schrijft hij stukken en is beheerder van de websites abubakker.nl en mysubmission.nl.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie