Voorpagina Gastarbeiders

De Drie Ringen

Leyla Cakir is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Het verhaal over Nathan de Wijze behoort tot één van mijn favorieten. Ik wil het graag met jullie delen. Verderop zal ik mijn eigen interpretatie geven.

Nathan de Wijze

In het jaar 1200 heerst sultan Saladin, een moslim, over de stad Jeruzalem. Op een dag vraagt hij aan Nathan, een Joodse zakenman die bekend stond als de Wijze:  “Welke godsdienst is de beste: het Jodendom, het Christendom of de Islam? Van deze drie kan er toch maar één de ware zijn?” Nathan de Wijze antwoordt met een verhaal:

Er was eens een man die een ring bezat met een wonderlijke kracht. De ring maakt de drager ervan tot een goed en wijs mens, geliefd bij God en bij mensen. Hij wil hem doorgeven aan de zoon van wie hij het meeste houdt. Maar hij heeft drie zonen die hem alledrie even lief zijn. Wie zou nu de beste drager van de ring kunnen zijn? Aan wie moet hij de ring toevertrouwen? Hij weet het niet.

Wanneer hij zijn einde voelt naderen, laat hij een goudsmid bij zich komen. Hij laat hem de ring zien en zegt: Maak er twee bij die er precies op lijken. De goudsmid is een meester in zijn vak en slaagt er zó goed in, dat niemand het onderscheid meer kan maken. Op een dag laat de vader zijn drie zonen bij zich komen. Eén voor één geeft hij ze zijn zegen en één voor één schuift hij ze een ring om de vinger.

Na hun vaders dood willen de broers toch weten wie de echte ring heeft. Men ruziet, men twist, men klaagt, maar tevergeefs. Ze komen uiteindelijk bij de rechter terecht.
De rechter sprak hen toe: “De ring waar jullie vader het over hadden, bestaat niet of is verloren gegaan. Geen van jullie draagt deze ring. Zie jullie gedrag! Wie nu de echte ring draagt weet niemand. Maar dit is mijn opdracht aan jullie alle drie. Beschouw je eigen ring als echt. Mijn raad is dat ieder van jullie zijn ring voor de ware aanhoudt. Leef zo alsof jij de drager bent van de echte ring. Doe je best om de echtheid van de ring te bewijzen door liefde, door verdraagzaamheid en barmhartigheid. Jullie vader hield van jullie drie evenveel. Streef ernaar om zijn voorbeeld na te volgen en kom na duizenden jaar terug. Dan zal een wijzer rechter op deze stoel zitten en de uitspraak doen wanneer Gods liefde zich vertoont bij jullie kleinkinderen.”

Nathan zwijgt. De sultan staat op en zegt: "Dus als ik het goed begrijp moeten Joden, Christenen en Moslims zelf bewijzen dat hun godsdienst de ware is door daden van goedheid en vrede".
"Precies", zegt Nathan.  

– G.E. Lessing, Nathan de Wijze

Gotthold Ephriam Lessing, een Duits dichter, criticus en denker werd in 1729 geboren in Saksen.
Het originele stuk is in een dichtvorm geschreven door Lessing. Een reden voor hem om dit gedicht te schrijven was om mensen voorbeelden van verdraagzaamheid te geven. Deze thema speelde in de tijd van de Verlichting een grote rol.

Mijn persoonlijke reactie:

Willen we verdraagzaam kunnen zijn naar de ander toe, zullen we eerst onszelf leren kennen. Het begint bij het “ik”. Onze normen en waarden vloeien uit het Ego genaamd “ik”. Ik hoef niet uit te leggen dat het “ik” onze wereldbeeld beïnvloedt. Tegelijkertijd opent het alle deuren van het universum. Tenminste als je het raadsel van het “ik” voor jezelf ontrafelt.

Het “ik” heeft zoals bekend twee gezichten. Het één concentreert zich op het negatieve (het niet- bestaan) en het ander op het positieve (het bestaan). Als je hier niet bewust van bent, zal het “ik” je helemaal opslokken en één grote IK gaan worden. Het zegt als het ware “ik bezit mezelf” dat ter consequentie heeft dat iedereen zichzelf bezit.

Op het moment dat je wél bewust bent van het “ik” dan krijgt het het doel terug: een hypthetische grens vormen. Dan kun je beginnen met het verwachtschap voelen met alles en iedereen. Dit heet Liefde. Zoals we al in de wereld zien, ontbreekt er liefde. Liefde waaruit compassie en barmhartigheid uitvloeit, één van de Schone Namen van God. Het is de kunst om de Schone Namen van God in iedereen (ongeacht achtergrond) en alles te herkennen om zo het éénheidsgevoel te krijgen.

Wanneer wij dit ontdekken en werkelijk voelen, zullen we ons veel meer rustig en kalm voelen en de ware zin van het leven ontdekken. Wat ik als mens tenminste probeer te doen is niet naar het buitenste van iemand te kijken, maar naar het binnenste. Dit kan alleen maar als ik in contact ben met de ander ongeacht zijn/ haar achtergrond, de dialoog. 

Nogmaals, de wereld is een weerspiegeling van onze binnenste. Voelen wij vijandigheid en achterdocht, dan zal de wereld dat ook zijn. De gezegde: verander de wereld, begin bij jezelf slaat weer de spijker op z’n kop. Laten we nou eens gedrag vol compassie, barmhartigheid en liefde zien, zodat de wereld er een stuk beter uit zal zien. In plaats van oorlog te voeren, te ruziën wie er gelijk heeft, te klagen zoals de broers dat doen in de parabel. 

Mij rest een laatste denkvraag aan jullie stellen. Deze vraag heb ik een tijdje geleden in een boek gelezen en heeft me een tijdje beziggehouden:

Stel eens voor dat je 100 schapen aan het hoeden bent. Één schaap ervan gaat de woestijn in. Wat ga je doen? Bij de 99 schapen blijven en de ene laten gaan of ga je achter de ene schaap?

Ik weet mijn antwoord. Jij?       

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie