Voorpagina Algemeen, Ramadan

Het is voorbij…

, 8 september 2011, 5 reacties

Het is voorbij, de Ramadan. Niet eten en drinken, bidden, wallen onder mijn ogen, lijkbleke huid en een tong als een lap leer in mijn mond was voor mij nog niet genoeg dit jaar. Ik had een extra uitdaging nodig… tot het uiterste zou ik gaan. Na lang nadenken over wat de Ramadan nou precies inhoudt, voor mij persoonlijk, stelde ik vast dat dat het ‘beseffen wat je lusten zijn, en je hiervan weerhouden’ moest zijn. Mijn lust en mijn leven ligt niet zozeer bij eten en drinken, daarentegen des te meer bij internet en, voornamelijk, social media.

Social media is een mooi medium, revoluties schieten als paddestoelen uit de digitale grond, schandalen worden open en bloot gelegd, en naar het schijnt komen 1 op de 8 Amerikaanse huwelijken na een online ontmoeting tot stand. Daarentegen worden onderwerpen compleet doorgrond en uitgelicht waarvan ik bewust mijn oren heb afgesloten toen de klok luidde, en ik al helemaal niet wil weten waar de klepel hangt. Zelfs mijn moeder vroeg zich af waarom ik de laatste tijd zo fel, boos en rebels was. Mijn reactie: ‘iedereen is tegen ons, heus waar hoor mama, kijk maar op Twitter’.

Ooit begonnen als een miniatuur internetnerd, is het nu naast mijn fulltime vrije tijdsbesteding ook uitgegroeid tot mijn fulltime baan. Gemiddeld twintig uur per dag ben ik er te vinden, en mensen die mij moeten omschrijven, zullen onstuimelijk uitkomen op ‘dat meisje dat altijd met haar telefoon/laptop/iPad bezig is’ (tot grote ergernis van zowaar mijn hele omgeving). Nadat mijn vriendin Twitter tijdelijk vaarwel had gezegd, besloot ik de laatste drie weken van Ramadan haar voorbeeld te volgen en het ook maar eens zonder te doen.

Na definitief de knoop doorgehakt te hebben, besloot ik mijn online vrienden plechtig gedag te zeggen om gezamenlijk een traantje weg te pinken en hen niet té ongerust te laten worden. Ik ontwierp een mooie afscheidsavatar, deactiveerde en blokkeerde tijdelijk elk profiel, verwijderde alle applicaties van mijn telefoons, laptop en iPad, en toen was de tijd officieel aangebroken: I could do this!

Na een driedaagse cold turkey, waarin ik afleerde obsessief elke vijf minuten alle platformen te screenen op rode notificaties, en zeeën van tijd, waarin ik het gevoel had te verdrinken, kon ik mezelf nog net met twee vinger in de lucht watertrappelend boven water houden. Op dag vier bereikte ik eindelijk de berustingsfase en op dag vijf zowaar de acceptatiefase. Ik voelde een rust die ik al tijden niet had ervaren. Boeken werden uit de kast gepakt, mijn familie kon weer een gesprek met mij aangaan dat niet over Facebook of whatsapp liep en in de trein had ik heuse offline gesprekken met medepassagiers.

Vanuit Tunesië keek ik elke dag even op nu.nl en mijn Ramadanroes werd in één klap teniet gedaan. Met de Telegraaf als maatstaf nemend, is het vaak een partij sensatienieuws waar je depressief van wordt, letterlijk. Enkel berichten over doden, moorden, Wilders, moslimhaat, slecht weer en eurocrisissen komen door de selectie en maakte mijn wereld gitzwart. Ik wilde deze maand alleen maar happy thoughts. Behalve social media dus ook het nieuws boycotten.

Na mijn volledige plan van aanpak geïmplementeerd te hebben en drie weken verder te zijn, besefte ik spontaan dat de wereld zo slecht nog niet was. Terug in Nederland was het weer misschien niet helemaal optimaal, maar was ik al met al toch een gezegend mens, Godzijdank. Mijn plannen om te remigreren werden tijdelijk geparkeerd en ik hield weer van Nederland.

Door de belofte na Eid (het feest) toch weer terug te komen, heb ik nu met pijn en moeite mijn profielen weer van de blokkade afgehaald, de applicaties op al mijn apparaten teruggezet en zelfs nu.nl even snel gescand. Het is een verslaving die ik zelf de baas niet ben. Alleen tijdens de Ramadan vond ik de kracht om het even los te laten.

Persoonlijk vraag ik me af wanneer de afdeling ‘internetverslaving’ aan de Jellinekkliniek wordt toegevoegd, ik zie een gat in de markt. Lusten zijn menselijk, zolang je ze tot op zekere mate kan bedwingen. De Ramadan was voor mij een perfect moment om hier weer even bij stil te staan en de zaken voor het komende jaar in perspectief te zetten.

Ik kijk uit naar volgend jaar, waarin ik me weer vier weken ongegeneerd kan afsluiten van de buitenwereld. De Facebook applicatie gaat er wel weer vanaf en Nu.nl blijft op de zwarte lijst staan, a human being can only handle so much.

1987, pseudoniem DunyaHenya, in het bezit van drie paspoorten, Amsterdammer verdwaald in het zuiden, moeder van 2, instagram-addict, new media en campagne adviseur, webredacteur en verslaafd aan Cola light.

Lees andere stukken van Dunyahenya