Ramadan, day seven!

Ik was helemaal vergeten Mertjes vraag te beantwoorden over het verdiepen in anderen geloven. (Sorry Mertje)Ik kan daar een heel lang verhaal over ophouden, maar ik zal een korte samenvatting geven en jullie een levensverhaal besparen.

Rond de tijd dat ik begon met studeren, ergens in 1996 (yes, yes, I’m old!) was ook ik opzoek naar de standaard vragen des levens. Waarom zijn we op aarde, waarom leven om alleen te sterven, wat is dan het doel van het leven, etc. Verder hield de vraag waarom er zo veel haat en nijd was mij ook dagelijks bezig, puur omdat mijn medestudenten mij enorm liepen te discrimineren. Er waren vaak genoeg momenten waarbij je genegeerd werd, er in groepsverband naar werd gesproken over ‘die moslims’. En bij groepsopdrachten kwam het regelmatig voor dat niemand met mij wilde samenwerken. Ik droeg toen nog geen hoofddoek, aan bidden deed ik niet, ik was het vrolijke Marokkaanse lalelo-meisje met de wilde lange krullen wat eigenlijk alleen echt geloofde in LAng LEven de LOl!

Ik begreep die houding naar mij toe dus helemaal niet. Ik bedoel, how can u not wanna be friends with me? De docenten maakte het allemaal niet veel uit, wanneer ik uitlegde dat ik een opdracht van 4 in mijn eentje moest doen dan haalde ze alleen hun schouders op. Dus ik ging als een speer aan de slag, was altijd als eerste klaar met mijn opdrachten en haalde de hoogste cijfers van de klas. Dit allemaal natuurlijk in de hoop om wat respect te winnen bij de groep. Maar tevergeefs, het scheef aankijken werd alleen erger.

Het vak waar ik alleen 10en voor haalde was filosofie. Hoewel ik niet dol was op lezen, kon ik mijn huiswerk voor filosofie wel verslinden. Gimme more, more! More input! INPUT! INPUT! Ik vond die ratio heerlijk, maar ook dat gezever over Griekse mythen en goden. Van daaruit moest ik voor een opdracht me gaan verdiepen in het Boedisme. En ik vond mezelf helemaal terug in al die wijsheden. De innerlijke rust, de filosofie dat kwaad doen makkelijker is dan goed doen, anti-geweld en anti-kwaad, ik beschouwde het als HET geloof van de liefde, wijsheid, rust, vrede en harmonie. Juist waar ik naar opzoek was.

Ik besprak mijn bevindingen met mijn moeder en die vond het allemaal maar niets. Heel erg logisch. Gelukkig hield ze het er daar niet bij en kwam ze met hele sterke argumenten waarbij ze aangaf dat de zaken die mij in het Boedisme trok ook te vinden waren in de Islam, met de bijbehorende bronnen om het maar eens na te lezen. Inmiddels was mijn eerste studiejaar voorbij en leende ik van een vriendin wat boekjes over de Islam om te lezen in de zomervakantie.

Het mooiste wat ik toen had gelezen en wat mij overtuigd had dat dit het enige geloof voor mij kon zijn was het hoofdstuk over de Ramadan. Tot die tijd was Ramadan voor mij altijd het onthouden van voedsel en drinken met totaal geen spirituele belevenis. Ik vond het altijd wel een gezellige maand maar niets meer. Ik kwam er toen pas achter wat de echte boodschap was van de maand Ramadan en waar dus MIJN godsdienst voor stond. Ik voelde me absoluut gezegend dat ik van een islamitisch gezin afstamde en dat ik daardoor de basis al had en op hen kon rekenen bij de ontdekkingsreis die ik vanaf dit punt tegemoed moest gaan. Ik had het licht gezien! Ik leefde helemaal niet in een eigen wereld waarbij goed doen altijd wel beloond moest worden. Dat is altijd al mijn logica geweest, dat er iets van rechtvaardigheid moest wezen. Of in dit leven of in een ander leven hierna. Ik werd altijd bespot als naiëve meisje als ik dat soort dingen riep. Ik had eindelijk bronnen en bewijs materiaal dat dit inderdaad zo is. En ik voelde een intens gevoel van vrijheid wat ik nooit eerder had. Ik ben toen na de zomervakantie aan een nieuwe opleiding en keek sindsdien anders het leven aan. En heb gelukkig nooit meer ervaringen gehad met discriminatie.

God works in mysterious ways, misschien had ik nooit zo mijn best gedaan om mezelf te bewijzen tegenover mijn klasgenoten, misschien had ik zo nooit mijn liefde voor filosofie ontdekt, misschien was ik dan nooit tot het Boedisme gekomen en misschien had dit zich dan nooit geleidt tot de gesprekken met mijn moeder over de islam. Heel misschien hoor…

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Eighty

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van