Ramadan, day ten!

Wat gaat het hard zeg. Alweer de 10de dag, alweer het weekend voorbij, alweer back to work! Ik heb mij ooit eens laten vertellen dat de Ramadan is opgedeeld uit 3 delen van 10 dagen. Het eerste deel (genade) hebben we nu dus al achter de rug en de periode van vergeving is aangebroken. Ik hoop dan ook gelijk dat ik vergeven word voor mijn zwakke presteren tot nu toe. Ik had veel beter mijn best kunnen doen en meer uit de Ramadan kunnen halen. Juist tijdens die eerste 10 dagen wanneer ik me nog fit voelde.

Want hoewel ik heel stoer op het begin nergens last van had, begin ook ik te lijden aan de Ramadanverschijnselen. Vandaag was ik op werk super productief, ik had nog een paar dingetjes liggen van voor het weekend. Die had ik nog voordat de rest van mijn collega’s arriveerden af. Met rap tempo werkte ik door zonder ook maar aan een pauze te denken. Rond een uurtje of drie, begon het erg licht te voelen in mijn hoofd. Ik begon ‘m zwaar te ijlen. Ik moest een collega uitleggen hoe ik aan de pleister aan mijn vinger kwam. Halverwege iedere zin was ik alweer vergeten wat ik aan het vertellen was. Ik hield het er maar op dat ik in de ochtend nog niet helemaal wakker was toen ik het brood aansneed. Het koste mij daarna heel veel moeite mijn aandacht bij een vergadering te houden. Toen ik om 5 uur eindelijk naar huis kon, was ik helemaal dizzy.

Thuis aangekomen was ik werkelijk knock-out! Ik kon alleen maar op de bank ploffen en me useless voelen. Ik had de energie niet eens om de tafel te dekken, ik heb me volgens mij nog nooit zo op gevoeld. En na het gebruikelijke soepje, kon ik ook niets meer eten. Ik ging maar ‘even’ liggen, met de intentie eventjes uit te rusten en daarna weer opgewekt op te staan. Maar ik was met geen sirene wakker te krijgen. Ik vond het echt zo een zonde. Letterlijk en figuurlijk.

Hopelijk is dit geen voorteken van hoe de rest van de dagen mij zullen vergaan.

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Eighty

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van