Famile Arslan is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl
Seyhat ediniz sihat bulunuz. De vertaling luidt: "Reist opdat u rust vindt". Geen goede vertaling maar goed. Het voorgaande is een hadith.
Met andere woorden: reizen is aanbevolen. Ik ben iemand die graag reist, al heb ik daar niet veel gelegenheid voor gehad. Maar toch wil ik iets vertellen over mijn ervaringen en wat ik zag op die reizen.
Ik kan u verzekeren dat reizen een manier is om jezelf te leren kennen. Elke keer wordt je weer geconfronteerd met je beperkingen, met je bekrompenheid maar ook met je wilskracht. Ik zal drie steden beschrijven die ik heb bezocht.
Mijn eerste kennismaking met New York was beladen. Ik was daar in 2003. De Twin Towers waren er niet meer. In plaats daarvan lag een open ruimte waar ik op neer keek vanuit mijn hotelkamer op de 43ste etage. De gevolgen van 11 september 2001 voor de gemoedstoestand van velen zijn bekend.
Maar New York is een stad die niet stil staat. Het is een stad die niet slaapt. Het is een stad van mogelijkheden en onmogelijkheden.
Wat mij opviel in New York is het individualisme maar tegelijkertijd ook de sociale betrokkenheid. Iedereen heeft het erg druk maar doet ook aan vrijwilligerswerk, zij het in de kerk, buurthuis of vereniging. Mensen zijn er vriendelijk, elkaar groeten is heel normaal, mensen glimlachen. Zomaar kan je een gesprek aangaan waarbij je inzicht wordt gegund in hun leven en denken. De interesse is oprecht, tenminste zo heb ik het ervaren. Maar vooral diversiteit is geaccepteerd. De vraag "where are you from?" was niet beladen, het had geen nare smaak. Want in deze wereldstad was iedereen anders. De persoon werd gewaardeerd. De multi-culturaliteit was een gegeven. New York bood mij een kans om na te denken over diversiteit en respect.
Istanbul, de stad die twee werelddelen aan elkaar bindt. Een bruggenbouwer kan je het noemen. Istanbul is een stad die niet stil staat. Het is een stad die niet slaapt. Het is een stad van mogelijkheden en onmogelijkheden.
Ik woon de Europese gedeelte in Istanbul in. Toen ik voor het eerst daarheen ging, was ik al 8 jaar niet naar mijn geboorteland geweest… het werd een emotioneel wederzien. Mijn neef troostte mij. "In Istanbul zal je een andere Turkije zien, er zal een wereld voor je opengaan," zei hij en hij had gelijk. Ik ben verzot geraakt op die stad.
Wij woonden daar in een rijke, chique buurt. De buren waren buitenlanders, Nederlanders, Duitsers, Amerikanen. De Turken waren er ook anders. Het was heel raar maar ik voelde niet dat ik Turkije was binnengekomen. De taal was bekend, gebruiken waren bekend maar het was niet te vergelijken met de provinciestad waar ik geboren ben.
Maar ergens was het respect dat mij opviel. De respect voor het anders zijn, de waardering van anderen. Wederom het individualisme tegenover betrokkenheid. Dit jaar heb ik een negatieve ervaring meegemaakt die ik op een ander moment met u zal delen.
In Istanbul zag je allerlei mensen, verschillende afkomst, talen, culturen. Alles liep door elkaar heen, niemand keek op van een gesluierde vrouw of iemand met een hanekam. Er heerste verdraagzaamheid. Maar dat is onoverkomelijk omdat er zoveel mensen zijn, diversiteit is een gegeven.
In deze stad voel ik mij prettig. Als vrouw hoef ik nergens voor te vrezen, mijn bewegingsvrijheid werd niet beperkt.
Dubai, een stadstaat die ik kan vergelijken met New York en Istanbul. Dubai is een stad die niet stil staat. Het is een stad die niet slaapt. Het is een stad van mogelijkheden en onmogelijkheden.
In Dubai is er voor ieder wat wils. Het is New York met een Arabisch tintje maar toch met een zeer eigen karakter. Het is Istanbul met een Islamitisch tintje maar ergens weer niet. Ook daar heerst diversiteit. Alle straatborden zijn tweetalig, zoals de bevolking. Alles loopt door elkaar en iedereen krijgt de ruimte. Respect hangt in de lucht.
Dubai heeft mijn ogen geopend wat betreft de Arabische wereld. Eerder had ik Saudie-Arabie bezocht. De steden Jeddah, Mekka en Medina heb ik gezien. Tweemaal ben ik als pelgrim daarheen geweest en ik ben zeer gelukkig dat ik een ander Arabisch land heb gezien zodat mijn beeld niet eenzijdig is. In Dubai is er veel pracht en praal te bezichtigen, rijkdom wordt tentoongesteld. Ook daar is het leven zwaar… er wordt hard gewerkt. Maar er is ook mogelijkheid om van alles te doen. En de vrouwen nemen deel aan allerlei activiteiten. Zij worden gestimuleerd om te werken en studeren, in ieder geval zo ervaarden mijn vriendinnen het. Voorts is het een erg veilige stad. Het is een stad waar je iets kan bereiken.
In al deze drie steden voelde ik me vrij en gewaardeerd. In deze drie steden was er ruimte voor diversiteit. Iets wat ik niet altijd heb gevoeld in Nederland of Europa. Zeker niet met de media aandacht voor de andersdenkenden. Hier ervaar ik diversiteit als een ziekte die bestreden moet worden.
Terwijl de diversiteit datgene is, wat de mens uniek maakt.
Famile Arslan (34) is geboren in Turkije en sinds 1975 in Nederland. Nu is ze advocaat en procureur in Den Haag.
17 Reacties op "Reizen"
leuk artikel… dat zijn steden die ik ooit wel zelf wil bezoeken..
waarschijnlijk een typefout, maar het is volgens mij 11 september van het jaar 2001
Zeer leuk stuk en je kaart een heel goed punt aan. Het is inderdaad zo dat er geen ruimte is meer voor diversiteit in het tolerante openminded NL. Met de start van het radiospotje van Marco Pastors morgen, waar de vergelijking van de nazi’s wordt vergeleken met die van moslims, word ik nou ook niet echt blij. Jammer dat we het hebben laten komen tot dit punt. Waarin moslims als groep de gebeten hond zijn en we het toch nooit goed doen. Hoe vooruitstrevend je bent, hoe geëmancipeerd je ook bent, hoe succesvol je ook bent, als je een hoofddoek draagt dan wordt het nooit van je geaccepteerd. Je wordt altijd gezien als een onderdrukte vrouw.
Zonde…
Mooi stuk famile, ik ben zelf naar Istanbul geweest. Een woord: prachtig!
Dank u mevrouw arslan. Ik vond u al heel sterk overkomen bij sami yusuf, dit stuk is voor mij weer een bevestiging.
Famile,
Ik heb recentelijk vijf jaar in Dubai gewoond en ik denk dat ik in kan haken op jouw betoog. Ik ga uit van jouw paragraaf :
Ook daar heerst diversiteit. Alle straatborden zijn tweetalig, zoals de bevolking. Alles loopt door elkaar en iedereen krijgt de ruimte. Respect hangt in de lucht.
Je hebt gelijk. Als je vijf minuten in een van de winkelcentra zit is de wereld aan je voorbijgetrokken. En iedereen loopt er bij zoals hij/zij zelf wil. Mijn vrouw en ik hebben wel eens opgemerkt dat de kleding van sommige westerse dames “wel wat meer kan”. Een jongedame hoeft wat mij betreft in Dubai niet in een topje met spaghettibandjes en een minirok te lopen. Maar ik denk dat je ondaks deze uiterlijke schijn iets fundamenteels over het hoofd ziet. Ja, ik mocht in Dubai drank kopen. En dat kon ik hetzij thuis, hetzij in vijfsterren hotels in verborgen bar’s drinken. Er zijn geen terrasjes op straat die alcohol verkopen. In de maand van Ramadan zijn alle eet en drinkgelegenheden tot aan Iftar gesloten. Eten, drinken en roken in het openbaar is verboden. Niet Halal vlees is wel te krijgen maar alleen in achteraf delen van de winkels. Zodanig verborgen dat moslims dit niet hoeven zien. Kerken zijn verboden. Respect voor het feit dat Dubai een moslim stad is wordt me opgedrongen. Dat is wat mij betreft niet nodig, als ik bij iemand te gast ben respecteer ik z’n huis. Maar ik zie hier wel een fundamenteel verschil met Nederland. Nederland dwingt geen respect af voor het christen zijn. In Nederland worden pers en cabaretiers geintimideerd en durven niet meer van onze hard bevochten vrijheden gebruik te maken. Ik wil niet graag dat Nederland respect voor het christendom gaat afdwingen volgens het Dubai model. Ik wil al helemaal niet dat er alles omvattende kledingvoorschriften komen. Maar ik zou wel graag zien dat diegene die het respect voor het gastland zelf kunnen opbrengen actief proberen hun geloofsgenoten aanmoedigen dit ook te doen. En helaas… Dat mis ik
”In Nederland worden pers en cabaretiers geintimideerd en durven niet meer van onze hard bevochten vrijheden gebruik te maken. ”
Gerrit je ziet zelf dingen over het hoofd. Ik heb Theo Maassen gezien op televisie en hij was zeer vertontwaardigd over deze mening.
Je weet zelf niet wat respect is. Als mensen rekening willen houden met elkaar zie je het als zwichten voor intimidatie.
Je wilt geen respect afdwingen voor het christendom maar wel voor onverschilligheid en hufterigheid. Dan heb ik liever toch het Christendom.
Saida,
Jij zegt dat ik niet weet wat respect is. Dat zou je kunnen toetsen bij de afdelingssecretaresse bij mij op kantoor. Zij is een zeer gelovig moslima (ik woon weer in een moslimland en blijf m’n respect tonen).
Ik heb in Nederland “Zo is het toevallig ook nog eens een keer” meegemaakt, een satirisch TV programma waar het christendom op een ongenadige manier belachelijk gemaakt werd. Dat werd niet door iedereen gewaardeerd maar het voegde een stukje aan onze vrijheid toe. Ik kan altijd kiezen of ik al dan niet lees wat er gepubliceerd wordt of op toneel of TV komt. Ik heb er voor gekozen om het boek Satanic verses van Salman Rushdie NIET te lezen. Ik heb er vorig jaar voor gekozen om de omstreden cartoons niet te bekijken. Ik zal niet naar die malle opera gaan waar koppen over het toneel rollen. Maar ik heb voldoende respect voor m’n medemens die dat allemaal wel wil.
Ik heb ook in Nederland meegemaakt dat een Al Manar van de sateliet werd gehaald vanwege hun kritiek op Israel. En hoe denk je dat Nederland gaat reageren als Moslims bij de NMO een satire maken over Christenen? Denk je dat het net zo grappig is als Christenen een satire maken over Christenen?
Als Moslims hier in Nederland hun eigen ding willen doen klaagt heel Nederland over de Islamisering. OF denk je dat ik geen kranten lees ofzo?
Denk je dat Nederland een patent heeft op humor?
wij moeten stoppen met zeuren en diep in de spiegel kijken. Dat moslims in nederland en in de wereld zo onderdrukt worden komt door het feit dat er geen eenheid is tussen de moslims zelf. wij kunnen pas rust en aceptatie vinden als wij een blok vormen en elkaar onderstunen.
@ Free,
Free moet eens leren om voor zichzelf te spreken ipv voor een hele gemeenschap.
Gegroet,
H.
Zelf ben ik ook gek op reizen. Ik ben al in Duitsland, Italië, Spanje, Frankrijk en Turkije geweest.
Egypte, Suriname, Marokko, Indonesië en Mali staan nog op het lijstje.
Insha’Allah zal ik ook die mooie landen ooit mogen bezoeken. :-)
Saida,
Wij zullen onze conversatie moeten beeindigen zonder het eens te worden. Dat is geen bezwaar. Vrijheid van meningsvorming. Maar je stelt een paar vragen die ik graag wil beantwoorden. Eeb satirisch programma op de NMO? Doen !!!
Daarbij het christendom aan de kaak stellen ? Doen !! Daar moeten we tegen kunnen als we onze vrijheden waarderen. Nederland klaagt over ‘islamisering’. Ja dat doen we. Maar dat doet Nederland denk ik niet omdat moslims ‘hun eigen ding willen doen’. Ik denk dat Nederland dat doet omdat men het idee heeft dat moslims ‘hun eigen ding’ aan Nederland willen opleggen. Als moslims ‘hun eigen ding’ niet aan Nederland willen opleggen moet de boodschap beter overgebracht worden. Als moslims dat wel willen krijgen ze een erg taaie en verbeten tegenstand. Maar dat alles vind ik nog veel beter dan de manier waarop in Dubai respect afgedwongen wordt.
@ Gerrit
Wil je nu het gesprek eindigen of niet?
je zegt van wel maar gaat door.
Dus je wil het gesprek eindigen met voorwaarde dat je het laatste woord hebt.
Lachen met jou!
Ja inderdaad erg leuk. Hierbij een tip: Ga eens naar Bosnie. Een moslimland in hartje Europa. Wie zegt dat de Islam en Europa geen gezamenlijke geschiedenis hebben? Echt een prachtig land en ook ontroerend. Zeker de moeite waard!!!
@ SY
Bosnie… nooit aan gedacht. Wat valt daar te doen?
ik zeg niet dat ik alles weet
ik zeg niet dat ik alees zeg wat ik denk
maar ik weet dat je ergens weet wat er scheelt.
Free,
Strevertje denk hierover. dit zegt veel meer dan er staat. vertel mij wat je er van vond.
Je hebt verschillende plaatsen die je kan bezoeken. Voorbeelden: Sarajevo’s binnenstad is erg mooi en in de oude Ottomaanse stijl. In Mostar staat de wereldberoemde Mostarbrug en het water in Bosnie heeft zo een aparte kleur. Plavo voda noemt de bevolking het, betekent blauw water. Zoek anders eens op internet!