Ik heb dan eindelijk (weer eens) de stap genomen mij in te schrijven voor een cursus Arabisch! Ik weet, het is schandalig om als Arabische moslima analfabeet te zijn, but God knows… ik heb vaak genoeg het initiatief genomen het te leren. Ik betreur het dat ik nooit naar een Koranschool hoefde te gaan toen ik jong was. Al was ik toentertijd wel blij wanneer ik alle gruwelverhalen hoorde van mijn basisschool vriendjes en vriendinnetjes dat ik gelukkig niet hoefde te gaan. Terwijl zij de klappen ontvingen vanwege een verkeerde recitatie of schrijffoutje, zat ik voor de buis mij te amuseren met Pipo de Clown en Mama Loe, Zoobelie Zoo en de Carebears. But on who is tha laugh now?
Het is niet de eerste keer dat ik een poging waag. Een aantal jaren terug schreef ik mij voor het eerst in bij een cursusje Arabisch van initiatiefnemer Dhr Meuleman. Tot mijn grote spijt kregen we les in het Arabisch, juist de taal die ik niet begreep. Na de eerste les was ik al pleitten. Ik kon de docent niet duidelijk maken dat ik hem niet begreep, waarschijnlijk moest hijzelf nog eerst een cursus Nederlands volgen.
Een aantal jaar later kwam ik in contact met vrouwenclubje Al Qalam (niet te verwarren met ElQalem), waarbij naast lezingen, informatie, gezelligheid en sociale contacten ook Arabisch gegeven werd. Zonder lesboeken en met veel kletsende vrouwen door elkaar heen kwam er natuurlijk van educatie weinig terecht. Ik hield het dit keer 2 lessen vol. Daarna kwamen er nog meer zondagse cursussen aan de beurt, maar geen van allen werkten of hadden effect what so ever.
Vervolgens zag ik in mijn studiegids van mijn faculteit dat er een keuzevak Marokkaans-Arabisch werd gegeven. Nou spreek ik wel gewoon Marokkaans, maar je leerde ook lezen en schrijven. Dat is toch reuze handig! Dat ging ik doen! Voor de zekerheid koos ik ook maar voor een tweede keuzevak erbij gezien mijn slechte ervaringen voorheen. Dat was maar goed ook, het niveau was te hoog. Alle andere studenten van Marokkaanse afkomst konden al lezen en schrijven en dachten op deze manier snel wat studiepuntjes te kunnen scoren. Leuk voor hun, jammer voor mij.
Het is helemaal ironisch dat ik het Arabisch niet beheers wanneer ik ook nog eens vertel dat mijn moeder 2 keer in de week in de moskee les geeft aan analfabetische vrouwen. Aan de hand van Koranteksten leert ze hen het alfabet kennen. Zo leren ze de taal en de verzen. "Waarom ga je bij haar niet op les?" hoor ik jullie denken. Nou, er waren vaak genoeg pogingen. Alleen ging het al heel gauw ergens anders over, werd ik melig en zij boos omdat ik het niet serieus nam… Misschien is het ook wel allemaal mijn eigen schuld dat ik het Arabisch nog steeds niet beheers. Maar ik ga er gewoon weer voor dit jaar.
Ik houd jullie op de hoogte hoe het dit keer verloopt! Can’t wait!
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
2 Reacties op "Ramadan, day eighteen!"
Tmanjien.
Alaikum salaam meid,
Ik geef privéles Arabisch, we hebben pas één les gehad, helemaal from the start, dus als je interesse hebt…het is in Amsterdam, wil je graag helpen!
Groetjes wassalaam