Voorpagina Maatschappelijk, Media

Fawaz, ga eerst Nederlands leren

Als er één persoon is die mij absoluut niet op tv hoeft te vertegenwoordigen dan is hij dat wel. Imam Fawaz. Hij lijkt niet op mij, spreekt én denkt niet zoals ik dat doe. En tijdens zijn TV optredens hou ik letterlijk mijn billen bij elkaar; onderdruk tegelijkertijd het schaamrood op de kaken. In afwachting van die ene uitspraak die op het netvlies van alle kijkers, twitteraars en Facebookers gebrand zal staan.

Neem nou het Final Fatwa interview in het programma Nieuwsuur. De setting is typisch. Fawaz staat klaar. Microfoon paraat, camera staat scherp, tolk paraat, ondertiteling erbij én ja hoor: spuien maar en bedien ze maar op hun wenken. Op een gegeven moment zegt Fawaz dat ‘Dibi het niet verdient om gevaar te lopen’. Wat hij daar precies mee bedoelt weet ik niet – gezien zijn reputatie, vast niet liefkozend – maar het bewijst maar weer eens dat een quote a la Fawaz nooit mag ontbreken.

Hoewel ik ook zo mijn mening heb over de Final Fatwa, krijg ik door de publieke optredens van Fawaz sympathie voor het lef van Dibi (en dat terwijl ik diens petitie ook aan het belachelijke vond grenzen). Fawaz bevestigt op veel momenten wat Dibi impliciet probeerde duidelijk te maken: ‘dat bepaalde autoriteiten niet in staat zijn om namens een grote groep mensen te spreken’. Ja, op dat moment geef ik Dibi een klein beetje gelijk, maar besluit zelf een artikel te schrijven om me zowél van Dibi maar nu dus ook van Fawaz te distantiëren.

Het mes snijdt echter aan twee kanten. Ik kan Fawaz vanuit zijn perspectief namelijk wel begrijpen. Hij gelooft ergens in en probeert zijn boodschap te verspreiden. Dat hij dan ondanks zijn marginale aanhang, als hét gezicht van moslimnederland wordt gepresenteerd en onbedoeld allerlei perikelen veroorzaakt, kan hem dus niet helemaal kwalijk worden genomen. Bovendien geloof ik best dat het een aardige man kan zijn, die tussen de quotes door ook heel veel zinnige dingen te zeggen heeft. Ik zie hem af en toe lachen en ik heb een donkerbruin vermoeden dat hij op commando eminente grappen uit de mouw kan schudden. Enfin, die verantwoordelijkheid ligt dus net zo goed bij oppurtinistische programmamakers die in de imam de ultieme belichaming zien van dé recalcitrante moslim. Kan me inbeelden hoe zo’n redactievergadering verloopt:

Eindredacteur: “Jongens, wie gaan we als tegenstander van Dibi benaderen”
Redacteur A: “Ik ken nog wel wat intelligente personen, Hassan bijvoorbeeld, praktiserende moslim, maatschappelijk betrokken, charismatisch, sympathiek, ruimdenkend, kritisch en zal niet echt gecharmeerd zal zijn van Dibi’s petitie”
Eindredacteur: Beschikt hij over het ABN en onderbouwt hij zijn mening op een redelijke manier”
Redacteur A: “Ja”
Eindredacteur: “ Ok. Redacteur A, ga jij eens koffie voor me halen, twee melk, één suiker en doe de deur achter je dicht”
*Redacteur A verlaat de ruimte*
Eindredacteur: “De eerstvolgende die met zo’n belachelijk voorstel komt, mag nadat hij koffie heeft gehaald, direct doorlopen naar de parkeerplaats en eenmaal op de snelweg onder een vrachtwagen terechtkomen”
Redacteur B: “Uhmmm, ik k-k-k-k-ken ook nog wel iemand, Fawaz. Die hebben we vaker gehad, maar die spreekt vrijwel geen Nederlands?”
Eindredacteur: “Uitstekende keuze, regel die tolk, maakt niet uit wat het kost. Kleed de setting aan en ga voor die quote! Ga voor die quote!*&*!!!”

En die quote kwam er helaas. En heel Nederland twitterde verbolgen. Logisch. In Nederland zijn we nou eenmaal niet zo van de verwensingen. Vooral niet als daar bedreigingen, ziektes en handicaps in voorkomen. Fawaz heeft met zijn mediaoptredensweliswaar het oogmerk gehad om de islam te beschermen, maar hij moet inzien dat het een averechts effect had. De eindverantwoordelijkheid ligt bij hem. Die cameraploegen zijn namelijk niet geïnteresseerd in zijn ‘expertise’, wél in die ene quote. Het wordt tijd dat iemand hem dat duidelijk maakt, want met vrienden als Fawaz heb je geen vijanden nodig.

Laat Fawaz zich de komende jaren alsjeblieft terugtrekken en zich met zijn eigen moskee bezighouden. Met de probleemjongeren in en rondom Den Haag; dat lijkt me al een taak op zich. Laat hem zich eerst bezighouden met zijn religieuze taak, voordat hij zich met politiek & media gaat bemoeien. En als hij daarna nog steeds een politieke carrière ambieert? Dan wil ik hem over dertig jaar best het voordeel van de twijfel geven. Maar op één voorwaarde: dat hij eerst degelijk Nederlands leert spreken potverdorie!

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim