Voorpagina Algemeen

Voetbal een mannensport? Dacht het niet!

Het waren er geen 10.000 zoals verwacht, maar ruim 50.000! 41.000 supporters kwamen op tijd binnen met tickets. De overige 10.000 dames kwamen zonder tickets wat later opdagen om zo letterlijk mee te schreeuwen voor hun team. Er werd gesproken van een Ladies night in Kadıköy!

Niet alleen de organisatie van Fenerbahce, maar heel Turkije was zowat gechoqueerd. In de middaguren waren er al rijen van honderden meters. Moeders, tienermeiden, kleine kinderen en zelfs baby’s. De dames waren trots en zich bewust van hun daad: ‘We staan wat er ook gebeurt achter ons team!’ Dat kon je goed horen!

Ruim 15.000 mannen stonden loyaal buiten het stadion te wachten. Sommigen hadden hun hele familie meegebracht. Spandoeken met leuzen zoals: ‘Papa is thuis, maar zijn hart klopt hier vanavond!’ of ‘Als we willen worden we 50.000; dat is geen probleem voor ons!’ versierden de avond. Voor het eerst in de geschiedenis is er een besluit genomen door de Turkse voetbalbond, om voortaan de vrouwen en kinderen jonger dan 12 jaar (gratis) toe te laten bij de voetbalwedstrijden, tegen welke straf de ploeg dan ook is opgesteld. Dit als beleid, om zo ”stille” wedstrijden te voorkomen, dames en kinderen voor te trekken en het hedendaagse voetbal een aparte geest in te blazen.

Deze regel gold ook voor Fenerbahce, die dinsdag Manisaspor op haar eigen veld moest ontvangen. Normaal gesproken zouden er dus gewoon mannen, vrouwen en kinderen zijn. In verband met de straf die tegen Fenerbahce was opgelegd, mochten de mannen niet mee naar binnen. De mannen die thuisbleven, hadden wel pech: koken moesten ze vanavond zelf doen. Maar hoe zwaar weegt die pech voor de mannen als je ze de mogelijkheid geeft om zonder hun vrouw voetbal te kijken? Geen soaps, geen ruzie om de afstandsbediening en geen luidruchtige telefoongesprekken.

Een ‘aparte’ wedstrijd hoort ook apart te beginnen. De voetballers van Fenerbahce kwamen het veld op met bloemen. De spelers gooiden de bloemen naar de dames om ze voor hun steun te bedanken. Het volkslied is in de Turkse voetbalgeschiedenis zeker nog nooit zo vrouwelijk gezongen. De dames stonden stil en zongen zo luid als ze konden het volkslied. De wedstrijd eindigde met 1-1, maar dit weerhield de dames niet om vreugde te tonen. Hun bijdrage was immers onmisbaar.

De mannen kunnen nogal wat van de vrouwen leren. Dat werd duidelijk toen vrouwelijke supporters vrijelijk met Galatasaray -en Besiktas-shirts hun seksegenoten kwamen meehelpen in de strijd om aan te tonen dat vrouwen ook waardige voetbalsupporters zijn. Enkel animo was niet voldoende om voetbal te begrijpen. Dat bleek toen er bij 90+4 werd gescoord door Fenerbahce en de dames -ondanks het feit dat er buitenspel was gevlagd- door bleven feesten. Voor de verslaggevers was het dus weer eens feest. Vragen zoals: ‘De drie punten zijn niet binnen, wat denk je ervan?’ werden overtuigd beantwoord met ‘Dat klopt, maar we hebben wel gewonnen!’ Ik bedacht me even wat er zou gebeuren als Rutger Turks kon?

Kortom: de liefde voor voetbal kent klaarblijkelijk geen sekseverschil. Het was een bijzondere avond zonder vijandigheid, ruzie en hooligans. Zouden we vaker moeten hebben, ook in Nederland!

Mustafa is geboren en opgegroeid in het ‘’wilde westen’’ van Rotterdam. Zijn roots liggen diep in de grond van de Taurus gebergte van Adana (Turkije). Hij is een bestuurskundige en student Islamitische Theologie. Hij is een rasechte Rotterdammert en zet zich onder meer in voor jongerenbegeleiding, orgaandonatie onder nieuwe Nederlanders en diverse maatschappelijke vraagstukken. Hij bouwt liever bruggen en gaat graag in gesprek met ‘’de ander’’, mits er Turkse thee is natuurlijk.

Lees andere stukken van Mustafa