Voorpagina Gastarbeiders, Politiek

Verantwoording afleggen hoort ook bij de politiek

, 16 februari 2007, 3 reacties

Tariq Shadid is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

Vandaag vindt in Zwolle het PvdA-congres plaats, waarin het regeerakkoord wordt besproken. Het is een hele goede zaak, en een pluspunt voor de statuten van de PvdA, dat de procesgang op die wijze verloopt. Als enige van de coalitiepartijen legt het partijbestuur het regeerakkoord voor aan de leden die hier hun kritiek op kunnen geven. Ook bestaat de mogelijkheid voor het indienen van moties waarover gestemd moet worden.

Regelmatig heb ik mij in het recente verleden, hier en elders, zeer kritisch uitgelaten over deze partij. Puur vanwege haar beleid aangezien ik zelf geen enkele partijaffiniteit heb. Door de recente gang van zaken, met name met betrekking tot de inlevering van de eis om een parlementair onderzoek naar de rol van de regering in de oorlog tegen Irak, wordt helaas een groot deel van mijn kritiek bevestigd. Toch heb ik op dit moment reden om mijn harde toon in de richting van de PvdA, tenminste als geheel, enigszins te matigen.

Wat immers in toenemende mate blijkt, is dat ook vele PvdA-leden forse kritiek hebben op de door hun partijbestuur gekozen lijn. Nu komt dit natuurlijk in iedere partij voor, maar in het geval van de PvdA gaat deze kritiek toch een stapje verder. Verschillende afdelingen dienen vandaag namelijk gezamenlijk een motie in die het partijbestuur oproept de eis om een parlementair onderzoek te handhaven. Een groeiend aantal leden beseft zich immers dat de partij de laatste tijd geen goede sier heeft gemaakt door steeds te marchanderen met haar standpunten. Waarom zou een PvdA-lid trots moeten zijn op een partijbestuur dat de partij een zeer kleverig imago van ‘draaikonterij’ heeft bezorgd?

De partij zou juist deze leden dankbaar moeten zijn dat ze ondanks hun uiterst kritische houding toch trouw aan hun partij blijven en aan de binnenkant veranderingen teweeg proberen te brengen. Vele anderen maakten immers, in plaats hiervan, simpelweg de overstap naar de SP. De PvdA-draaikonterij wordt natuurlijk echter ook door velen als “handig politiek manoeuvreren” beschouwd, anders zou het de hoofdlijn van de partij niet bepalen.

Natuurlijk mag de partij trots zijn dat ze in de regering zit. Toch zijn er betere attitudes denkbaar die een hoger gehalte aan realisme hebben. De PvdA heeft immers in aantallen zetels een flink verlies geleden en het is een feit dat er een breed gedragen ontevredenheid in de partij bestaat over het offeren van de Irak-kwestie. Volgens een enquête van Eén Vandaag waren 67% van de PvdA-leden het oneens met deze beslissing.

Iedereen zal snappen dat de kansen dat het regeerakkoord door de leden beinvloed wordt, zeer gering zijn. Toch doet het PvdA-bestuur er verstandig aan de boodschap die van de motie, en van deze enquête-uitslagen uitgaat, zeer serieus te nemen, met name als ernstige boodschap aan de huidige partijleiding. Ook handige draaikonterij blijft immers draaikonterij. En dat komt niet alleen naar buiten slecht over maar werkt ook in de gelederen van de partij door, omdat niet iedereen om puur opportunistische redenen aan de politiek deelneemt.

Vandaag verschijnt in de Volkskrant een open brief aan het partijbestuur die ondertekend wordt door verschillende PvdA-leden, het burgerinitiatief Openheid Over Irak Nu, Stop de Oorlog, en burgers op persoonlijke titel. Zelfs als dit niet leidt tot het besef bij een meerderheid van de overige leden dat er momenten zijn waarop principes moeten prevaleren boven opportunisme, zal hier toch een serieuze boodschap van uitgaan waar Wouter Bos aandacht aan zal moeten besteden in het belang van zijn partij.

Tariq Shadid is van Palestijnse afkomst en van beroep chirurg, maar schrijft in zijn vrije tijd al jaren voor de Engelstalige internetkrant The Palestine Chronicle. Ook is hij oprichter en beheerder van de internetsite The Musical Intifadah, en de recente Nederlandstalige release MI Nieuws op docjazz.nl. Verder is hij woordvoerder van de Palestijnse Gemeenschap in Nederland, en lid van het centrale aktiecomité Stop de Oorlog.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van