Voorpagina Ervaringen

WijBlijvenHier.Zweden – wo 6 dec

, 7 december 2006, 7 reacties

Zweden, wo 6 dec – Het is meteen raak: De meiden zijn te laat. Daar was ik al bang voor. We gaan vandaag naar één van mijn favoriete landen: Zweden. Om precies te zijn het stadje Stockholm.

Gezien Jihad als oudste in het gezelschap zich niet pro-actief opstelt, nemen Hajar en ik als jongsten het heft in eigen handen. We stappen met vol vertrouwen (en een kapotte trolly) naar de balie en checken smeerloos in. Op dit moment missen we de echte oudste: Esmaa. Zij kan niet mee op reis omdat zij haar leerlingen niet alleen in de klas kan achterlaten. De delegatie bestaat daarom ook uit de volgende entiteiten, gesorteerd op leeftijd: Hajar, moi en Jihad.

De Meiden van Halal gaan vandaag op uitnodiging van de Zweedse media naar het land van Pipi Langkous. Daar gaan ze de mensen vertellen over hun programma en ervaringen als moslims in ons geliefde Nederland. Ik ga mee.

De nieuwe regels van Schiphol verplichten de meiden om hun lipgloss en alle andere schoonmaakmiddelen in een plastic zakje te stoppen. De douanemedewerkster legt ter controle nog twee handen op het hoofd(doekje) van Hajar, daar kan natuurlijk van alles onder zitten. Ik moet in tegenstelling tot haar de hele fouilleerprocedure door, had ik ook maar een hoofddoek. We komen probleemloos door. Ik zie de lippen van de meiden al uitdrogen.

“Moeten we niet wisselen? Dalijk hebben we geen geld”
“Maak je geen zorgen Jihad, daar gaan we gewoon geld uit de muur halen”
“En wat nou als dat niet gaat en ik dorst krijg en je hebt geen geld om drinken voor me te halen, en ik ga dood?”
“Hmmm…Ok, waar is de geldautomaat?”

U merkt het, logica is iets wat hier nog moet worden ontdekt. Jihad heeft voor Mohammed in Zweden de chocoladeletter “E” gehaald, dat vinden ze daar heel leuk heeft mijn collega verteld.

Tijd is een luxe die we niet meer hebben. Maar dat doet er niet toe: Eerst nog een sandwich kopen, een klomp en snoep. Bij elkaar opgeteld zijn we weer een half uur verder. Op ons gemak laten wij ons vervoeren door de lift en arriveren bij de gate. Net op tijd. Daar merkt Jihad dat een boardingpass toch wel handig is, wil je in het vliegtuig komen. Tegen mijn wil in heb ik alle inhoud van haar tas moeten zien en als laatst kwam dan die gewilde pass tevoorschijn.

Hajar komt op het geniale idee om in een flits ons identiteit te wisselen om te kijken of de controleur wel wakker is. Helaas heeft deze scherpe man door dat Hajar in haar paspoort een baard heeft en dat ik in die van mij een hoofddoek draag. Als een van de weinige op deze wereld begrijpt deze man haar humor en speelt leuk mee.

Met de ‘brug’ richting het vliegtuig, snel nog op de foto en instappen maar. We worden in het Zweeds verwelkomd en de kist gaat de lucht in. Ondanks mijn ervaringen als zweefvlieger houd ik mijn hart vast nu ik tussen deze twee dames zit.

Het vliegtuig maakt een zachte landing, door het raam zie ik heel groot staan ‘Arlanda Airport’. Onze koffers komen als eerst op de bagageband binnen. “Jullie zijn toch de Meiden van Halal?”. De dame vertelt dat ze het optreden van de meiden bij Sonja zeer gewaardeerd heeft.

We hebben alle koffers bij elkaar en lopen het vliegveld uit, pakken de taxi en gaan meteen door naar de Hilton in Stockholm. De taxichauffeur begint na 10 minuten stilte met zijn verhaal. Hierin vertelt hij dat het 10 graden is wat erg ongebruikelijk is in deze tijd van het jaar. Het klimaat is aan het veranderen, het hoort nu eigenlijk rond de nul graden te zijn. Dit fenomeen kennen we ook in Nederland, de afgelopen maand is de warmste november geweest ooit. We achterhalen ook meteen wat Meiden van Halal in het Zweeds is: Flicker faum Halal. Dat was dus fonetisch geschreven.

We rijden Stockholm binnen. De chauffeur genaamd Stoholm geeft ons een rondleiding en vertelt over de historische gebouwen die Stockholm rijk is. We rijden langs het parlementshuis, het paleis en de oude stad genaamd Gamla Stan.

We zijn gearriveerd en worden ontvangen door onze gastheer Mohamed en Sonja. In het Hilton is vandaag de laatste dag van de driedaagse conferentie over integratie en multiculturele samenleving. Tariq Ramadan is er o.a. te gast. Hij is ook net binnengevlogen. Hij deelt zijn gedachtes over de multiculturele samenleving, daar is Nederland al bekend mee, meer hierover kun je op zijn site vinden.

Het is altijd leuk om hem te horen. Een uur later verlaat hij de zaal en gaat weer naar het vliegveld op weg naar huis. Het is drie uur, de zon gaat al onder. Apart is dat zeg, van 11:40 tot 15:00 bid je de gebeden Dhor, Asr en Maghrib. Dit maak ik voor het eerst mee, in Nederland gaat de zon veel later onder waardoor je meer tijd hebt om die gebeden te verrichten.

We drinken een kopje thee en een lekker gebakje, Jihad nam een tweede portie. Hajar en Jihad bereiden zich voor, zij vertellen straks over de Meiden van Halal.

De workshop van de Meiden van Halal is begonnen. De twee zussen vertellen op hun eigen wijze wat zij doen en wat ze bezig houdt, daarbij maken ze gebruik van fragmenten van de afleveringen. Het publiek bestaat uit ambtenaren en vertegenwoordigers van ambassades en andere belangrijke organisaties.

Na het duidelijke verhaal van hen is de beurt aan het publiek om hun vragen op de meiden af te vuren. Ik geloof niet wat ik hoor, vijf van de zes vragen gaan over de hoofddoeken die de meiden op hebben. Waarom draag je het? Moet het van je vader? En ga zo maar door. Je merkt duidelijk dat Zweden een lange weg te gaan heeft met alleen al de hoofddoek-kwestie.

Jihad en Hajar weten de vragen op een aangename manier te beantwoorden met zichtbare tevredenheid van het publiek. Achteraf zijn de mensen ook langs gekomen voor een gesprek en wensen ons veel succes toe.

We ontmoeten Mehmet Kaplan. De eerste en enige moslim in het parlement van Zweden. Hij vertelt dat er nog veel aan de weg moet worden getimmerd willen de moslims als minderheid zich beter gaan profileren, MvH is daar een goed voorbeeld van.
In al onze bezigheden zijn we vergeten te eten, dat is ook hetgeen wat we nu meteen gaan doen. We gaan dineren in een Indiaas restaurant samen met de lokale bewoners. Het is een diverse gezelschap geworden bestaande uit een Bosnier, Marokkanen, een Palestijn, een Surinamer, Zweden, een Pakistaan (ikke) en een Koerd. We praten na over de dag en we leren elkaar beter kennen. Het voedsel is verrukkelijk wat deze bijeenkomst helemaal top maakt.

We gaan naar ons appartement. Zodra Jihad klaar is met praten gaan we meteen onze nest in, morgen weer vroeg op. (Lees deel 2)

De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...

Lees andere stukken van Faisal