Voorpagina Gastarbeiders

Een wereld, die stilstaat

, 23 januari 2007, 8 reacties

Leyla Cakir is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Soms zijn er van die dagen dat je terugkijkt naar het leven en denkt over de vraag: Is het leven veranderd? We zijn druk bezig met werken, vrijwilligerswerk, studeren, eten, praten, het dagelijkse nieuws bijhouden, debatten volgen of voeren, om ons daarna klaar te maken voor het slapen gaan. Dezelfde routine dag in dag uit. Regelmatig komt er een moment dat je je afvraagt of het leven verandert. Een dergelijk moment heb ik nu.

Ik krijg een onverwacht telefoontje. Degene die ik aan de lijn heb, wil graag mijn scriptie lezen die ik in september 2001 heb geschreven. Ik heb toen een behoefteonderzoek naar geestelijke verzorging onder Moslimgedetineerden in de gevangenis gedaan met als titel “Islam achter Slot en Grendel”. De timing leek toen perfect.

Met nostalgie lees ik opnieuw de scriptie. Mijn nostalgie verandert gauw in verbazing, dan woede, gevolgd door moedeloosheid en ten slotte in bezinning. Als ik de datum in 2007 zou veranderen, zou niemand iets opmerken. Alsof de tijd heeft stilgestaan.

Hier volgt een aantal passages:

“In het onderzoek van Phalet, Van Lotringen en Entzinger ‘Islam in de multiculturele samenleving’ is geconstateerd dat autochtone jongeren overwegend negatief staan tegenover de Islam. Eén op de twee jongeren staat aan de anti-Islam kant…. Uit de analyse van dit onderzoek blijkt dat er gespannen relaties zijn tussen Moslims en niet-Moslims. Zo lijkt de Islam publieke vijand nummer één te worden in de westerse wereld.”

“….door het ontstaan van een discrepantie tussen iemands virtuele identiteit en zijn werkelijke identiteit zal dit er toe leiden dat een ernstige aantasting van diens sociale identiteit gevormd wordt. Hij zal zich vervreemden van de samenleving en door de buitenwereld geïsoleerd raken. Deze mens moet leven in een wereld, waarin hij niet geaccepteerd wordt en krijgt daardoor het gevoel dat de wereld tegen hem is.”

“Je mag blijkbaar alles zijn; Neo-Marxist, een Mysticus, een Atheïst. Niemand die het wat uitmaakt. Het lijkt dat je één iets beter niet kunt zijn: een Moslim. Het lijkt erop dat de schijnbaar grenzeloze tolerantie verdwijnt als men tegenover een Moslim staat. Gebruiken en gewoonten die uitgevoerd worden door een Moslim worden veroordeeld als zijnde fanatiek, primitief en achterlijk. Een Moslim met een baard is reactionair. Een Che Guevara met een baard is progressief.”

Mijn mond valt bijna open van verbazing bij het lezen van deze passages. De spijker werd op zijn kop geslagen al vóór 11 september 2001, de oplossing inbegrepen. Maar de samenleving wilde er toen niets van weten en nu nog steeds niet. Woede begint zijn plaats in te nemen. Waarom hebben wij na al die jaren niet kunnen bewijzen dat de mens wel degelijk vooruit kan? Is dit misschien de reden dat de wereld tegen de klok in draait? Hoe kunnen we dag in dag uit gemiddeld 2/3 deel van ons leven spenderen aan niets dat we kunnen nalaten voor onze nakomelingen? Hoe dom kunnen we nog zijn? Dit alles maakt de Leyla die in 2001 nog zo idealistisch was, nu moedeloos. Spendeer ik al mijn energie, terwijl de wereld blijft stilstaan?

Het is tijd om me te bezinnen, ik ga bidden. Dan weet ik het antwoord weer. Het gevoel van éénheid met God. Het gevoel van complete overgave en vertrouwen. Het gevoel van met hart en ziel ergens in geloven. Het gevoel dat ik sterk ben en de wereld aankan. Het gevoel de zin van het leven, van mijn leven, te weten. Het gevoel van kalmte en rust tijdens het bewandelen van mijn pad. Deze gevoelens heb ik gevonden in God, in de vorm van Islam.

Alhamdulillah (Alle dank aan Allah).

Leyla Cakir (27) is intercultuur opbouwwerkster en voorzitster van de Ihlas-moskee in Sitterd-Geleen.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie