Zojuist krijg ik een mailtje binnen. Wim kwam een moslima tegen die hem heeft geholpen, maar hij heeft haar nooit kunnen bedanken. Wie weet is dat meisje hier op de site. Zo ja, u wordt bedankt!
—
Het was dinsdagavond 23.00 sation Sloterdijk, waar ik met een zware koffer wachtte op de trein richting Alkmaar. Ik wilde met een hongerige maag nog even gauw een nootje uit de automaat halen, maar het apparaat functioneerde niet.
Nadat de NS-beveiliging – het was 23.00 uur geweest – verdween en daarmee het hele station leeg was, stond er in een hoekje een jonge vrouw met hoofddoek. Ik vroeg of zij wist hoe de automaat werkte en ze ging direct mee om te demonstreren. Maar ook zij moest tot de conclusie komen dat de automaat het niet deed. "Maar daar staat er nog een, probeert u die eens", adviseerde ze mij en ik ging naar de andere hoek van de haast verlaten stationsruimte. Maar die deed het ook niet en mijn geld zag ik niet terug. Vanaf afstand liet ik haar dat even weten en we knikten elkaar nog even toe.
Geroerd was ik 10 minuten later – ik was al afgedaald naar het perron voor de trein naar Alkmaar – toen ze ineens aankwam met twee zakjes noten: een voor mij en een voor haarzelf. "Het lukte nu wel". zei ze vrolijk tegen mij.
"Acht, wat lief", zei ik nog en betaalde haar een euro. "Ik kreeg ook zo’n zin in nootjes..", erkende ze. "En hartstikke bedankt hoor…", zei ik nog. Toen ze weg was en ik haar helemaal niet meer zag, had ik haar zo graag haar zakje nootjes als presentje willen geven en dus willen betalen als dank voor de pogingen mijn honger die avond te stillen, maar ik heb haar niet meer gezien… Stel dat ze nu op uw site dit verhaaltje leest en zichzelf hierin herkent, bij deze dan nog een woord van dank en haar wacht nog een zakje nootjes. Want na een lange dag reizen kwam dit alleraardigste gebaar op het juiste moment…
Wim
Faisal Mirza
De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...Lees andere stukken van Faisal
15 Reacties op "Zakje noten"
Ik was het niet, maar wel een leuk verhaal :)
ha, wat leuk! een kleine gebeurtenis, maar erg symbolisch :-)
Wat lief van haar..Het zijn de kleine gebaartjes die een groot verschil kunnen maken!
jij ouwe rukker…
zakje nootjes he ;)
maybe een ” uit het oog verloren” -rubriek een tip voor wbh.nl?
Mooi verhaal! Helaas maakt eén Zwaluw maakt nog geen zomer. Tegenwoordig hebben een heleboel mensen hoofdoekjesallergie. Als er iets minder hoofdoekjesallergie was zouden er meerdere mensen een aardige gebaar kunnen ontvangen door meisjes met hoofddoekjes ;)
zo zie je maar weer dat moslima’s ook gewoon maar mensen zijn:) hahaha
Beste #6,
Wim schrijft nergens dat het om een moslima ging. Hij plaats hier een bericht/oproep omdat hij een vermoeden heeft. Wie weet was het een jongevrouw die een hoofdoek droeg omdat het die avond erg koud was ;).
ik was ut!
Hoever zijn we afgedwaald in deze samenleving als we moslima’s zien als buitenaardse wezens??
Dit verhaal is een eye -opener. uiterlijke kenmerken doet er niet toe. Een goed karakter daar gaat het om.
Ik snap er niks van. Wim heeft het over een jongevrouw met een hoofddoek die nootjes uit een apparaat tovert. Waarom hebben reageerders als ‘Jawad Asghar’ of ‘ik’ het over moslima’s?
hoeveel jonge vrouwen lopen er nu met een hoofddoek en ze zijn geen moslim (let op geen sjaal maar hoofddoek……..)en waarom zou een jonge vrouw met een hooddoek zo bijzonder voor wbh zijn als ze niet te maken zou hebben met islam of multi culti-thema……
Ik kreeg de inzending binnen, gaat u er maar gerust van uit dat het een moslima was :-)
Ik zal voor deze keer maar aannemen dat de moderator, Jawad etc wel eens gelijk zouden kunnen hebben en dat de jongevrouw met hoofddoek een moslima was
Zij heeft als een moslima een goed voorbeeld gegeven.
Wow, dit is echt super!
Beste mensen, ik was het :)
En ik ben moslima!
Here’s my side of the story:
Elke dinsdag en woensdag-avond laat sta ik op station sloterdijk te wachten op de trein naar Enkhuizen, ik werk namelijk in Amsterdam.
Toen meneer naar beneden liep dacht ik, he er staat nog zo’n automaat verderop, laat ik het ’s proberen. Maar er gebeurde iets wat wel vaker gebeurt bij dergelijke automaten, het zakje nootjes bleef hangen, dus ik gooi er nog een euro in en toen had ik er twee. Een voor mij en een voor meneer :)
Verbaasd maar dankbaar keek hij me aan. En dat doet je gewoon goed om 23:00 uur op station Sloterdijk. Net zoals mensen die nog even de hond uitlaten en mij vrolijk groeten als ik naar huis loop op dat tijdstip.
Het zijn kleine zaken maar zo zie je maar weer wat voor impact dat heeft!
Echt waanzinnig mooi dat die aardige meneer mij op deze manier nogmaals dankt.
It was my pleasure! Graag gedaan!
En als we elkaar nog eens zien op station Sloterdijk, kunnen we een zakje nootjes delen :)
Mooi zeg, jullie hebben elkaar weer gevonden :)