Voorpagina Algemeen

Eén tegen 1027

Het is net als met het bestellen van visitekaartjes. Dan maakt het op een gegeven moment niet meer uit hoeveel je er laat drukken. De verleiding is groot, het prijsverschil minimaal. Of wat dacht je van waxinelichtjes: honderd voor 2,95, vijfhonderd voor 3,95. De keuze is snel gemaakt. En soms zijn er ook aanbiedingen bij Bas v/d Heijden. Dan zie ik allemaal mensen hamsteren met een winkelkarretje vol Wicki Fruitdrink en diepvries-tilapiafilet. Soms beeld ik me dan in dat die tilapia’s ooit vrolijke tropische zoetwatervisjes waren met een staart en schubben. Nu zitten ze in een kartonnen verpakking en heeft de uniformiteit en het etiket hun ware gezichten verdrongen. Sneu.

Als we het dan toch over kwantiteit hebben. Wat dacht je van de duizendzevenentwintig Palestijnse gevangenen die geruild worden tegen één Israëliër. Aan de ene kant heb je Gilad Shalit; je spreekt het uit als Gilad Sjalit. Een student en reservekorporaal. Een ietwat timide jongen van 25 jaar jong. Een ster in wis- en natuurkunde. In het bezit van de Israëlische, maar ook de Franse nationaliteit. Een jongen die zijn dienstplicht vervulde en naar alle waarschijnlijkheid op het verkeerde moment, tijd en grondgebied gevangen werd genomen. Ik heb ooit een documentaire gezien over jonge Israëlische getraumatiseerde ex-soldaten, dat was ook geen fraai gezicht. Had ik al gezegd dat er Wikipedia pagina’s aan Gilad gewijd zijn, veel versies, in verschillende talen? Hij staat tot in de eeuwigheid op het internetvlies gebrand.

En aan de andere kant van die muur heb je die anonieme duizendzevenentwintig Palestijnse gevangenen. Daar weet ik eigenlijk niet zo veel van. Hoe zijn ze daar terechtgekomen? Waarom worden ze vrijgelaten? Vormen ze geen gevaar meer? Zijn ze ooit gevaarlijk geweest? Zitten er ook minderjarigen bij? Lijkt me wel kostendrukkend zoveel gevangenen in tijden van crisis. Enfin, ze zullen wel families en hobby’s hebben die wel weten hoe het zit. Ik sluit niet uit dat er ook wat Palestijnen bij zitten die ook goed zijn in wis- en natuurkunde. Of met stenen. En graag steenbeeldhouwer willen worden.

Zijn het er echt duizendzevenentwintig? Niet één meer of minder? Dat betekent dus dat ze straks worden herenigd met hun 2054 ouders. En met hun duizenden kinderen, nichtjes, ooms en vrienden. Maar goed, dat is net als bij de tilapia’s: speculatief. Cijfers, foto’s en wikipedia-pagina’s van die duizendzevenentwintig gevangenen liggen nu eenmaal niet voorhanden. Kortom, gezichten ontbreken en daardoor verliest de ware betekenis van deze ruil voor mij substantiële waarde. Van Gilad daarentegen weten we inmiddels dat hij voor velen de heilige plicht symboliseert. En dat zijn ouders van hem houden.

Van de Palestijnen weten we wat hun leven ongeveer waard is, namelijk duizendzevenentwintig voor de prijs van één. En toegegeven; gezicht of geen gezicht, zelfs diepvries-tilapia’s zal je niet zo snel, zo goedkoop aantreffen. Sneu.

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim