Voorpagina Ervaringen

EightyMattiesatie

I’m Gonna Make A Change,
For Once In My Life
It’s Gonna Feel Real Good,
Gonna Make A Difference
Gonna Turn Off the Light

Belachelijk, 1 februari het licht uitschakelen om zo de aarde 5 minuten rust te gunnen. Alsof je daarmee de wereld redt, alsof je daarmee geschiedenis schrijft, om herinnerd te worden, alsof dat ook maar enig verschil maakt… Het is bijna net zo belachelijk als de Sponsor Snor actie van Caz!, het radiostation waarvan ik nog steeds niet mijn eerlijk gewonnen Justin Timberlake cd heb gekregen! Weet je wat, Caz!? Ik donneer wel aan één van jullie snorren-jocks mijn nooit ontvangen prijs ten goede aan het Fight Cancer initiatief. Das toch alweer zeker 14 eurie ofzo.

Het zal wel aan mij liggen, maar als men graag geld wil doneren aan een goed doel dan doet men dat toch wel uit zichzelf zonder tegenprestatie te verwachten van bekende Nederlanders of van je eigen vrienden en familie? Het is niets meer dan een indirecte goedkope marketingstunt van het radiostation om zo wat publiciteit en aandacht te winnen voor zichzelf. Nog meer luisteraars trekken die ze vervolgens kunnen strikken door  cd’s te verloten die niemand terug ziet. Ik zeg ‘Taz!’ tegen Caz!.

Onderweg naar huis met, zoals altijd, oordopjes onder mijn hoofddoek hoorde ik op de radio (overigens géén Caz! en nee, ik voel me helemaal niet geflashed, gedissed en gescot, echt niet) het verschrikkelijke nummer Waiting On The World To Change van John Mayer waar ik haast misselijk van werd. Of kwam het door de kauwgom in mijn mond die ik hoog nodig kwijt moest, maar waarvoor natuurlijk weer geen afvalbak in de buurt te bekennen was? Ik blijf dan principieel net zo lang kauwen op mijn kauwgompje tot ik een afvalbak heb gevonden, want als ik iets wel super asociaal vind, dan is het wel zwerfafval. Een beter milieu begint bij jezelf. Dat waren nog eens idealen die ik me liet aanmeten en vandaag de dag nog heilig in geloof en achter sta.

Zoekend naar een afvalbak, dacht ik na over de titel van het nummer waar ik zojuist zó haastig van af moest. Sinds wanneer was ik zo cynisch geworden en inderdaad afwachtend tot de wereld ineens vanuit zichzelf veranderde? Liever vrede hebben met machteloosheid dan een kleine poging doen tot protest, een signaal zenden of hoop hebben op een minieme verandering zoals in Bram Vermeulen’s gedicht “Ik heb een steen verlegd”, wat ik altijd zo mooi heb gevonden. Zelfs wanneer ik het Paul de Leeuw hoorde zingen. En dan moet je iets wel heel mooi vinden, want die gast moet het dus echt niet van zijn zangtalenten hebben.

Elk goed bedoeld initiatief vind ik de laatste jaren al gauw onbenullig, onzinnig en zweverig. Ik kan me het laatste debat niet eens meer herinneren waarbij ik echt graag aanwezig wilde zijn, noodzakelijk vond en serieus betrokken was. En dat geldt ook voor de meeste demonstraties en zelfs aan de verkiezingen doe ik voor de show mee, of uit één of ander plichtsgevoel.

Ik word oud. Met het oud worden op zich heb ik geen moeite, maar oud en bitter.. dat moet ik echt niet hebben! Ik was het meisje wat in haar eigen wereld leefde, in verandering geloofde, sterker nog, het meisje wat de hele wereld zou EightyMattiseren, en over wat EightyMattisatie nou precies inhield was ik nog niet over uit. Maar het was een ideaal, een visioen, een doel, een visie, een positieve bijdrage aan de wereld. En nu is het een loze kreet geworden, dat hooguit een paar oude bekenden van mij misschien nog wat zegt maar verder is het zo hol als de boom bij Kraantje Lek in Overveen.

Wie ben ik nou om bij de bedoelingen en intenties van Caz! vraagtekens te zetten? Vóór het cd-belazering-opgelicht-beduveld-voorval (en nogmaals kvoel me echt niet geflashed) vond ik het altijd wel een leuk station met sympathieke dj’s. Misschien winnen ze ook wel publiciteit met hun SponSnor actie, maar ik hoop dat ze daardoor dan ook veel sponsors winnen. Ik ben zelfs wel bereid het initiatief te steunen en de grootste flapdrol op die site te helpen aan wat euro’s.

Inmiddels was ik thuis, liep gelijk naar de vuilnisbak in de keuken en spuwde mijn kauwgom uit. Ik keek op de klok en zag dat het half 8 was. Mooi, net op tijd om over 25 minuten het licht uit te doen. Alleen zou ik het helaas over die 25 minuten alweer vergeten zijn, maar anders had ik zeker wel mee gedaan aan deze actie, not for the French, not for ‘Mother Earth’, but for that girl in the mirror dat haar idealen niet moet laten varen.

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van