Ik zit nu ruim twee weken in Turkije en we stevenen hier langzaam af op de verkiezingen aankomende zondag. Het vrouwenstrand waar ik al eerder over berichtte was heerlijk, ik ben nu een tintje bruiner. In Ankara heb ik veel naaste familie teruggezien. Nu zit ik tot donderdag in het kleine plaatsje waar mijn vader is opgegroeid, genaamd Elbistan (richting het oosten). Daarna reis ik terug naar Ankara.
ANP: Demonstraties aantal weken geleden in Istanbul
Het is een verademing om tijdelijk verlost te zijn van alle nieuws afkomstig uit Nederland. Nu krijg je alles uit een ander gezichtpunt te zien. Terrorisme staat in Nederland in 90% van de gevallen voor moslimterrorisme. Zelfs ik ben (blijkbaar) zo erg beinvloed door die term dat ik het in Turkije ook daaraan linkte. Fout dus, hier bedoelden ze de Koerdische rebellenbeweging PKK ermee. Als het over Irak gaat, bedoelen ze meestal de ondergeschikte positie van Turkmenen in het Noorden. Het land weet nog steeds niet of het Noord-Irak wel of niet binnen moet en kan binnenvallen en natuurlijk gaat het dagelijks over de verkiezingen.
Het hele land hangt vol met vlaggen en posters van de verschillende partijen die meedoen aan de verkiezingen. De vlaggen zijn in alle kleuren en maten en aanhangers van bepaalde partijen schromen niet om voor het raam of zelfs in de auto of het nummerbord een poster of vlag te hangen. Dagelijks rijdt er bijna ieder half uur een auto voorbij met grote luidsprekers en het loeigrote hoofd van de partijvoorman die het partijnummer afspeelt, propaganda verkoopt of mededelingen over de partij doet (een beetje zoals uit Hollywood films). De mensen worden er inmiddels gek van en hopen dat de verkiezingen snel voorbij zijn om het lawaai niet meer aan te horen.
Toen we Turkije via Bulgarije binnenreden mochten we aan de grens onze stem uitbrengen.
Hier wordt het nog op de ouderwetse manier gedaan. Je krijgt een lange strook met alle partijen langs elkaar, waar ze met symbool en afkorting van de partijnaam op staan afgebeeld. Onder ieder partij staat een rondje en met de stempel die je van een medewerker krijgt, stempel je op het rondje van de partij waar je op wilt stemmen. Vervolgens gaat het strookje in de envelop, vervolgens in een grote kist en daarmee heb je officieel je stem uitgebracht.
De links-rechts verhoudingen in Turkije zijn net iets anders dan we gewend zijn in Nederland. Qua progressief en conservatief klopt het redelijk, maar qua opkomen voor de zwakkeren of kiezen voor een vrijemarkteconomie is het totaal anders. Zo komen bijvoorbeeld rechtse partijen juist op voor zwakkeren in de samenleving; of het in de praktijk ook wordt gedaan is een tweede punt. Ze zijn hier namelijk erg goed in zakkenvullerij. En ook al doet de ene regering het minder dan de andere, het wordt helaas volop gedaan. Links-rechts betekent in Turkije voornamelijk, stem ik voor het strikt seculiere Turkije (links) of stem ik op meer godsdienstvrijheid (rechts).
Neutraal informatie krijgen is hier nog moeilijker dan ik dacht. Iedere krant is wel verbonden aan een partij en iedere zender geeft na het nieuwsitem nog een eigen mening van het hele gebeuren. Inhoudelijke kritiek hoor je hier weinig. Kleine gebeurtenissen worden door sommige media opgeblazen als het ze uitkomt. Van sommige kranten krijg ik wel eens het idee dat het pure partijpropaganda verkoopt. Iedere nieuwsbron doet wel iets om de mening van de mensen sterk te beinvloeden. En daarmee stuit ik op een belang5rijk punt: wie of wat moet je allemaal geloven? De media zijn sterk verzuild en om een goed beeld te krijgen van heersende meningen in Turkije moet je veel goede bronnen zoeken. Hoe meer ik het nieuws probeer te volgen hoe moedelozer ik begin worden.
Volgens mijn vader komt het omdat de democratie in Turkije nog niet helemaal op zijn plek zit. Er zitten nog veel haken en ogen aan. In Nederland hebben we een goed in elkaar zittend systeem, maar doordat er nog veel corruptie heerst in Turkije wordt het zo objectief mogelijk controleren van de regering een stuk moeilijker. Bovendien zijn de media hier ook erg commercieel.
Het volk is dagelijks bezig met de verkiezingen en tijdens bezoeken komt het altijd ter sprake. Iedereen heeft zijn/haar redenen om op een bepaalde partij te stemmen en probeert de ander te overtuigen dat die visie ook klopt. Het levert hele grappige discussies op met vuur en passie. Dat maakt het stukken leuker om de verkiezingen ook te volgen. Jong, oud, arm, rijk… iedereen voelt zich sterk betrokken bij het lot van het land.
"Sinds de AKP er is, is er geen schoolgeld en hoef ik niets te betalen voor schoolboeken. Bovendien worden nu 80% van mijn medicijnen vergoed. Eigenlijk ben ik een trouwe MHP (nationalisten) aanhanger, maar realistisch gezien weet ik dat zij toch niet veel voorstellen", zo vertelt een buurtbewoner in Elbistan me. "Ik houd van geen enkele partij. Het zijn allemaal huichelaars die vechten om macht en geld", brengt een oudere man ertegenin. "Maar ik moet toch voor de minst slechte huichelaar kiezen."
Voor het seculiere, conservatieve, godsdienstvrije, rijke, progressieve, etc. iedereen hoopt op een beter Turkije waar alle Turken trots op kunnen zijn. Komende zondag zullen we zien wie de komende jaren weer mag regeren.
‘Schrijf je stukjes op een website? Wat leuk! Benoem mij er ook een keer in alsjeblieft’, vroeg mijn tante Fatma me. Ik kon haar hart niet breken. ‘Ja tante, dat zal ik doen.’
10 Reacties op "In Turkije"
Mooi stuk, interessant om te lezen hoe de verkiezingsstrijd loopt in zo’n complex land wat bijkbaar nog erg verzuild is en sterk in ontwikkeling. Dit is wel een belangrijke periode in Turkijes bestaan; nu nog aan de rand van Europa, over 20 jaar in mijn ogen samen met duitsland, frankrijk en polen 1 van de belangrijkste landen/markten.
En de basisstructuren voor een moderne samenleving worden nu gelegd. (waarom zou je eigenlijk hier blijven? veel leuke kansen daar, op zn minst tijdelijk)
PS hebben ze nog niet een soort stemwijzer? lijkt me goede toevoeging
Schrijf je zondag ook meteen over de uitkomsten?
Een prachtige reportage. Ik hoop dat er nog een vervolg komt.
Suzan, voor welke partij schrijf jij eigenlijk ;-)
Ik vond het leuk en herkenbaar om te lezen, daar ik in de laatste week van juni in Istanbul was en toen al overal vlaggen zag hangen, en theehuizen zag die partij kozen. :-) als ware ze kleine partijkantoortjes. Aan de ene kant een kantoortje van de ANP dan aan de overkant een afdeling van de MHP. (Eerst dacht ik dat die vlaggetjes aangaven voor welke voetbalclub een bepaalde wijk was… bloos)
Het begin van je stukje waarin je zegt hoe partijdig er over Turkije wordt geschreven in de Nederlandse media maak je wat mij betreft weer een beetje goed in je kritische slot. Blijf altijd zelf denken, en op je hoede voor eenzijdige meningen. Succes met jouw eigen vorming tot onafhankelijk denker (voor zover dat mogelijk is).
SUZAN nu je daar toch bent kun je me vertellen of de Topkapi palace dicht is? ik had gehoord dat er verbouwd wordt en dus dicht is tot september. Iemand is van plan om naar turkije te gaan!
HELP ME FROM MY PROBLEMS!
Turkey here I come, komende zondag insaallah! Ik hoop ook het beste voor Turkije :-)
Welke partijen zijn dan links in Turkije?
Ben heel benieuwd naar de uitkomst, heel interessant; 70mil inwoners, en een hele jonge bevolking (7% is maar ouder dan 65) (dit is ook waar frankr, italy, spanje, de 2de “beste” landen het meest bang voor zijn, duitsl en eng hoeven natuurlijk nooit bang te zijn voor hun positie in de eu, drm steunen zij turkije ook redelijk. Tur. kan een mooie tweede plaats ooit gaan betreden).
@schrijver,
waar gaan de jongeren op stemmen (dit is de groep die ooit bij de eu gaat horen), na alle rotzooi die onlangs in turkije was (president=zelfde partij als de premier).
Ik vermoed dat de Akpartij de grootste wordt. Niet omdat ze een partij zijn met Islamitische wortels maar vooral omdat ze de afgelopen jaren echt iets voor elkaar gekregen hebben. In de steden waar ze aan de macht zijn zie je dat ze veel meer aandacht besteden aan de openbare ruimte en zelfs luisteren naar wat de “gewone burger” wil. De steden die ik ken in Turkije zijn er door de Ak partij enorm op vooruit gegaan. In economisch opzicht hebben ze het gewoon goed gedaan en over de rol van Gül in het beheersen van de conflicten in het Midden-Oosten zullen we pas over eeen paar jaar het fijne weten.
Maar voor de meeste Turken moet het regime van de Ak partij een verademing zijn na de autoritiare” zakkenvullers” van de seculiere partijen.
Erdogan wilde indertijd als burgemeester van Istambul het drinken van bier verbieden, dat lekkere Efes bier. Daar is hij gelukkig niet in geslaagd.
Ik hoop toch dat hij wint, want hij is een heel goed iemand, een democraat, een man met echte visie.
Er is nu ook best veel aandacht voor deze verkiezingen in NL zoals gisteren in NOVA. Het sloot wel aardig aan op hetgeen je hierboven schrijft.