Voorpagina Maatschappelijk, Politiek

Politiek en Menselijkheid: Slechte combinatie!

, 31 oktober 2011, 8 reacties

Eens te meer blijkt uit de hele Mauro-discussie hoe slecht politiek en menselijkheid samen gaan. We voeren ‘Mauro’ in en het systeem zegt: “Nee, wegwezen ermee!”. En dus moet Mauro weg, want het systeem heeft altijd gelijk. Zodra mensen het politieke arena betreden, lijken ze te leven voor regels, wetten, beleid, begrotingen, stemmen, peilingen en politieke dealtjes. De mens wordt als eerste overboord gegooid.

Het systeem, de regels, de  wetten, de begrotingen, de politieke deals zeggen allemaal dat Mauro niet kan blijven, redeneert de politicus. Maar voor wie maken wij die wetten? Als zo’n wet en regel je emotioneel raakt, zoals Leers zegt, dan ga je als normaal mens toch twijfelen of de wet en de regels wel redelijk en menselijk genoeg zijn? Verplaats je zelf als politicus eens in de situatie van zo’n slachtoffer en je weet meteen of die persoon fout is of dat die regels fout zijn.

Neem nou de huisartsen die hulp aan uitgeprocedeerde asielzoekers willen staken, omdat ze het te inhumaan vinden hoe er met ze wordt omgegaan. Ook weer zo’n roep om menselijkheid, een signaal om nog eens kritisch naar het systeem te kijken. Als je naar deze situaties kijkt, weet je dat er iets niet klopt, want het doet pijn aan je hart. Dat voelt iedereen met een hart. Natuurlijk zijn er partijen als de PVV en de VVD die dat niet voelen, maar die hebben dan ook geen hart. Maar van de Christenen van de CDA zou je echter beter verwachten. Alhoewel, die hebben de laatste jaren zoveel verkeerde afslagen genomen dat ze nu dichter bij de duivel dan God staan. Barmhartigheid?

Met allemaal kromme redenaties en starre standpunten wordt maar geprobeerd een harteloos systeem in stand te houden. Als iemand het land in wilt komen, dan stellen we allemaal eisen aan o.a. de leeftijd (minimaal 21 jaar) en moeten ze de Nederlandse taal en maatschappij al in het buitenland leren, voordat ze hier ook maar een stap mogen zetten. Maar voor het uitzetten, maakt het geen bal uit of die jongen de taal van het land kent waar hij als klein jongetje vandaan kwam en of hij ook maar iets weet van de Angolese samenleving. Hij zoekt het maar lekker uit.

In het geval van Mauro doen de tegenstanders van de menselijkheid alsof het een individueel geval is wat toevallig media aandacht heeft gekregen en dat het niet past in een rechtsstaat om individuele gevallen te beoordelen. Maar het is geen individueel geval, het is een signaal dat laat zien dat het systeem niet deugt.  En zelfs als je als politicus zo koppig bent dat je het systeem niet wilt veranderen, dan heb je als minister nog altijd het recht om een uitzondering te maken of om gratie te verlenen. Zoek maar tussen al je regeltjes: ‘Discretionaire bevoegdheid’. Maar als je als minister zelfs dán nog niet je hart wilt laten spreken, dan kan het niet anders zijn dan dat je bij het betreden van het parlement je hart in de vuilnisbak hebt gegooid.

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van