Overpeinzingen. Gedachtes die onophoudelijk een onbegrijpelijk perspectief bieden. Soms weet ik er echt geen raad mee. Dan kijk ik op naar de hemel, in de hoop dat ik een lichtpunt zie aan het einde van de tunnel en het leven als mysterie enigszins kan begrijpen. Maar diezelfde gedachtes maken mij krankzinnig, dan denk ik even kon ik maar niet denken! Ooit heb ik mij laten vertellen dat de bron van elk probleem de gedacht zelf is. Ik ken gevallen, waarin chronische ongeneeslijke patiënten in staat waren om de constante stroom van negatieve gedachten (Waarom heb ik pijn? Waarom genees ik niet? ) uit te schakelen en hierdoor de kwaliteit van het leven aanzienlijk te verbeteren. Deskundigen op psycho-somatisch gebied kunnen dit beamen.
Daarnaast zijn er filosofen (m.n. Osho) die de bron van de bron (gedachte) verklaren. Zo zegt Osho: "De gedachten zelf zijn niet het probleem! Je moet er niet op uit zijn om je gedachten te vernietigen. Want die gedachten hebben sowieso maar een kort leven. Gedachten sterven af, de een na de ander, maar de gedachtestroom op zich, het proces duurt voort. Wat belangrijk is, is om het ontstaansproces van gedachten te begrijpen en je ervan te ontdoen. Want als je het tot stand komen eenmaal door hebt, vind je ook wel een weg om je ervan te bevrijden."
Wat denken jullie, moet ik maar ophouden met denken?
22 Reacties op "Overpeinzingen"
Ik denk dat je op vakantie moet :-)
Haha Nordin daar dacht ik ook aan
Ashraf soms denk ik dat je gewoon niet lekker in je vel zit, of heb ik het nou mis?
Soms moet je dingen gewoon laten voor wat ze zijn, en er niet te veel meer over nadenken. Accepteren. Soms is het beter om niet alles te weten.
Laat je hersencellen een beetje rusten :P
Volgens mij gaat onze filosoof binnenkort op vakantie ;)
Inderdaad, ik ga over drie weken weg naar Turkije. Misschien dat mijn gedachten dan tot rust komen.
@Yazzy
Soms zit ik inderdaad niet lekker in mijn vel, maar ook wanneer ik mij goed voel, blijven vragen mijn hoofd terroriseren.
Ervaren jullie dat soms, dat wanneer je geniet met je vrienden, familie, vrouw etc dat er plots een gedachte neerstrijkt; Wat als dit mij ineens wordt ontnomen? Ik bedoel je bent op dat moment dolgelukkig, je geniet optimaal. Maar dan komt het besef dat dit leven zo fragiel en kwetsbaar is… Maar goed, over 1 zaak zijn we het met zijn allen eens; Het leven is de grootste onzekerheid.
Salaam kardashh,
Turkije? Good choice ;-) heheh
HIJ DIE VERGEET, IS GENEZEN.
Friedrich Nietzsche
wat denk je zelf :-)
mocht je naar istanbul gaan ashraf, reis gelijk voor een dagje door naar konya, erg mooi en inspirirend.
Ashraf ik denk dat iedereen dat wel eens heeft. De een meer dan de ander.
Het grappige is dat ik er vroeger meer over nadacht dan nu. Het constante bewustzijn dat alles zo weer voorbij kan zijn.
Wat als mijn ouders naar werk gaan, en niet meer terug komen? Wat als er iets met hun gebeurt? Ik bedoel smorgens zeg ik hoogstens ‘khuda hafiz’ tegen hun, en vertrek. Wat als ik hun nooit meer in dezelfde situtie meemaak? Heb ik hun wel alles gezegd wat ik wilde zeggen? Wat als opeens alles mij ontnomen wordt? Ik denk dat dit vragen zijn die je niet goed kunt beantwoorden. Wij willen controle hebben over alles, maar dat hebben wij gewoon niet. Zeker niet over het leven, en wanneer die voor ons eindigt.
Wanneer er op zulke momenten zulke vragen bij mij opkomen, probeer ik die van mij af te zetten. Soms denk ik: ik ben wel gek, dat ik hier nu aan zit te denken, terwijl iedereen lacht en zich vermaakt (bv op feesten).
Ik denk dat je niet veel kunt doen aan zulke vragen. Je beantwoordt ze soms, maar dan rijzen er weer nieuwe vragen. Zo kan je soms eindeloos doorgaan, zeker met een oneindige fantasie (zoals ik hehe)
Je moet gewoon proberen om je te focussen op dat moment zelf, en niet op wat er allemaal zou kúnnen gebeuren. Leg je volste vertrouwen op Allah (swt), want Allah (swt) heeft het beste voor met Zijn dienaren en Allah (swt) weet wat wij niet weten.
Dank Allah (swt) voor alles wat je hebt, op de momenten waarop zulke vragen jou te binnen schieten. Bovendien is het bekend dat wij Allah (swt) meer gedenken wanneer wij Hem hulp nodig hebben, en minder wanneer wij gelukkig zijn (niet eraan denkend dat het allemaal dankzij Allah (swt) is).
‘Hem’ -> regel 3 laatste alinea moet natuurlijk ‘Zijn’ zijn
btw Sjaak… is dat niet die ene Nietzsche die God dood verklaard had? (ahum)
salaam,
Vrijheid ashraf- probeer bewust te zijn van de vrijheid van je gedachten en laat ze. Laat ze hier heen gaan, dan weer daar heen, dan weer weg, dan weer terug. Geef ze complete vrijheid en ze zullen je nooit meer lastig vallen.
Op het moment dat je verkrampt, blijven je negatieve gedachtes je dicht op de huid zitten. Hoe meer je je er op richt, hoe sterker ze worden. Zo ben ik uiteindelijk vanuit puur geluk eens in een diepe depressie beland – enkel door de vraag te stellen: “wat als..” en die een stukje door te laten echoën en hem dan weer proberen te stoppen. Na een paar maanden moest ik die gedachten uit pure vermoeidheid wel laten gaan. Maar nu probeer ik ze niet eens meer af te remmen, maar gewoon te laten gaan. Werkt soms best goed…
apropos Yazzy: ooit stond op een stuk muur in Berlijn het volgende gegraffiteerde stuk tekst:
“Nietzsche ist Tod.”
(God)
Lijkt me verder duidelijk dus…
Je kunt dergelijke gedachten met een mooi eufanisme overpeinzingen noemen, maar volgens zijn het dwanggedachten. Als een lekkere vakantie niet helpt, dan kun je altijd nog aardig bij de dokter terecht voor de keuze uit een redelijk assortiment pillen. Je kunt natuurlijk vertrouwen hebben in abstracte oplossingen en veel vertrouwen hebben in het bovennatuurlijke, maar ik kan je uit ervaring verzekeren dat een verstoorde huishouding in je hoofd van neurotransmitters en -receptors eenvoudiger door een arts te verhelpen zijn als door een geestelijke. Persoonlijk heb ik toch het meeste vertrouwen in Prozac.
Vriendelijke groeten,
Herman
Vernieuwing..
’t begint allemaal bij denken. Gedachtes die jou doen denken aan gedachtes. Deze gedachtes die zorgen dat je:
of blijft denken of gaat doen. En bij de gedachte dat je wat moet doen begin je weer bij af!
Een automatische ”refresh” knop is ingesteld tussen onze oren. Voor we t weten ”refresht” t verstand zich…en zijn we ineens bewust van onze ”status”!
Ondertussen scrollen we gewoon verder..
salam
mooi stuk. ik kan je 3 ding aanraden. bidden zal je enorm helpen gedachtes te laten verdwijnen en Koran lezen en beluisteren helpt enorm. ten tweede,laat de gedachtes varen, houdt ze niet tegen maar laat ze letterlijk varen in je hoofd. zwaai ernaar als je wil in gedachten of laat ze vliegen als wolken en achtervolg ze met je ogen. dat was een tip die een yogainstructrice me ooit verteld heeft. ten derde, is muziek een goede remedie. misschien vinden sommige van niet, maar als je muziek luistert met goede teksten en goede muziek kan het wel helpen. succes!oh ja, vakantie is een prima idee!
wasalam alaikum
Nou Ashraf, je hoeft iig niet meer naar een psycholoog, je hebt er zat hier :)
Noureddine… je kan dus ook serieus zijn :P (grapjee)
@ Yazzy
Dat is inderdaad die ene Nietzsche….
”apropos Yazzy: ooit stond op een stuk muur in Berlijn het volgende gegraffiteerde stuk tekst:
“Nietzsche ist Tod.”
(God)”
Haha humor!
soms zit ik .. kijk ik voor me .. vraagt mn man uit het niets: “waar denk je aan?”
En dan kijk ik hem vol verbazing aan..
“denken? hoe bedoel je?”
Salaam,
Naila
Niet ophouden met denken, maar proberen nutteloze negatieve gedachtenstromen te stoppen. Hoe? Advies genoeg hierboven. Sterkte.
Naar mijn ervaring kan ik zeggen dat na zoveel denken een volle overgave komt. Het is maar net waaraan je jezelf overgeeft. Denk maar daar verder over na tijdens je vakantie. ;-)
@ #19 Hilal
“Naar mijn ervaring kan ik zeggen dat na zoveel denken een volle overgave komt.”
Vertel… ik ben wel benieuwd
(als je wilt natuurlijk)
Nou het zit als volgt: op een gegeven moment kwam ik er niet meer uit met al die levensvragen en al het denken. Ik merkte dat ik een grens naderde, een gevaarlijke grens en dus gaf ik mij over.
Er waren twee opties:
– overgave aan mijn ratio met alle gevolgen van dien: atheistische leefwijze of doordraaien.
– overgave aan God, met heel veel liefde, met alle verantwoordelijkheid dat het met zich meebrengt.
Uiteraard is dit heel erg persoonsgebonden. Maar ik herkende wel iets in wat Ashraf schreef.
Deze reactie is inmiddels 5 jaar later dan de originele post.
Als een gedachte opkomt bestaat deze meestal uit 1 of meer woorden; dit is de brongedachte. Vervolgens wordt bij deze brongedachte een heel verhaal gemaakt waarbij de aandacht gericht is op de uitkomst van het erbij gemaakte verhaal ipv op de brongedachte zelf.
Denkvoorbeeld:
‘…Bas .. is echt een relaxte kerel. Dat feest waar ik vorige keer met hem was is ook wel tof. Volgende keer haal ik munten gelijk na binnenkomst, anders moet ik weer zo lang wachten. Even op de party agenda kijken welke feesten er binnenkort weer zijn..’
Bas, is het eerste woord waaraan gedacht werd. In het voorbeeld hierboven is er geen enkel verband tussen Bas en de partyagenda met beschikbare feesten.
Als de aandacht op de brongedachte gericht is en gericht blijft, ben je aanwezig als Bron van je zijn.