Voorpagina Ervaringen

Basant Halend 2007

Umar en ik kampen al vijf weken met hoest, verkoudheid en een verstopte neus. Bij Umar is er ook nog sprake van hoofdpijn. Dit speelt bij meerderen in de redactie. Raar. Maar goed… het was zondag, er stond veel wind, en wat doe je dan? Precies, je gaat vliegeren, want het was Basant!


Vliegers boven het stadje Lahore, Pakistan. (foto: Rehan Fazal)

In India en Pakistan is het afgelopen weekend de terugkomst van de lente gevierd. Dit feest word in de volksmond Basant genoemd en wordt gevierd door o.a. moslims, sikhs, hindoes en christenen. Het gebruik is deze dagen volop te vliegeren, dit gebeurt vooral in Lahore.

Dit jaar genoot Basant zijn primeur in Nederland, we hielden het daarom kleinschalig met 5 personen en 6 vliegers. Misschien kun je Basant volgend jaar op grotere schaal verwachten met grotere vliegers en veel meer deelnemers!

Pakistan kent een onvoorstelbaar grote vliegercultuur waarin vliegeren tot een sport is verheven. Naast het feit dat dit gedeelte van de Pakistaanse cultuur ter ontspanning dient, kun je het ook doen om anderen te laten zien hoe goed je wel niet bent door het afsnijden van andersmans lijn. De vliegeraar die daardoor zijn vlieger verliest, heeft verloren. Om de winkans te vergroten word er zo nu en dan – helaas – glas of metaal verwerkt in de lijn, dit maakt het ook nog eens levensgevaarlijk. Het is mogelijk dat die vlijmscherpe lijn iemand doorsnijdt of het komt vast te zitten in een elektriciteitskabel. Helaas zijn ook dit jaar weer mensen die hun vliegerbeleving niet na kunnen vertellen. De regering heeft hierop het vliegeren verbannen, zonder succes.

De verkoper in de vliegerwinkel was zich goed bewust van deze vliegercultuur en dus blij verrast om ons in zijn winkel te zien in deze tijd van het jaar. ‘Hier wacht ik al jaren op’. Wij denken wel na dus staat veiligheid bij ons voorop, onze keuze valt daarom op een onschuldige lijn en een aantal simpele vliegers. We geven deze baby-vliegers meteen een naam: de Mondriaan en de Rasta.


De mondriaan

We verzamelen klokslag 3 op de boulevard van Scheveningen. Mensen zijn aan het kitesurfen en er zijn ervaren vliegeraars in de weer met hele grote vliegers. Ferukh, de initiatiefnemer, komt in de verte aanlopen met een groen-wit jasje dat sterk overeenkomt met de vlag van Pakistan. In zijn hand heeft hij een witte tas en hij word gevolgd door de andere deelnemers, veelal Pakistanen. Opvallend is dat Soufian (Marokkaan/Nederlander) aanwezig is, dit bewijst dat Basant ook nationaliteiten overstijgt.


De Vredige Rasta


Pakistanen trost met hun vliegers in Lahore  (foto: Rehan Fazal)

We stropen onze mouwen op, Ferukh haalt voorzichtig de vliegers uit de witte tas en we gaan aan de slag met het bouwen ervan. Klaar. Nog een staartje eraan en de lijn eraan knopen en klaar is kees. Er staat voldoende wind, rest nog het loslaten van de vlieger, en ja hoor, daar gaat ie! De vlieger heeft haast, hij wil hoger, als ik dat ook wil, dan gaat hij ook. Ik geef hiervoor meer lijn, en nog meer, tot het niet meer kan. Daar is hij dan in de lucht, vergezeld door zijn vriendjes en de meeuwen. Wat een plaatje.


De rasta met extra lange staart

Dit is mijn kans om een aantal technieken die ik ooit geleerd heb in Pakistan weer toe te passen. In mijn enthousiasme vergeet ik dat in ons gezelschap een fervent vliegeraar is die net uit Pakistan is overgevlogen. Deze professional begint al meteen aan zijn jacht op medevliegers en met succes. Helaas voor ons, wij zijn zijn prooi, balen! Maar geen nood, snel goedzetten en de vliegers kunnen weer de lucht in!

Dit allemaal verpest de pret niet en we blijven lachen ook al voelen we onze handen door de kou niet meer en zijn we kletsnat. De voorbijgangers vinden het ook heel mooi, een van de strandwandelaars stopt.

‘De vliegeraar, mooi boek he?’, vraagt hij.
‘Bedoelt u Hosseini?’.
‘Ja’.
‘Ja heb ik gehoord, ga ik zeker eens lezen’

Zijn zoon grijpt de kans om het touw van mijn vlieger vast te houden en te voelen hoe het is om te vliegeren. Eerst was hij nog voorzichtig maar de glimlach op zijn gezicht laat zien dat hij geniet. Weer iets om te vertellen aan de juffrouw.

Het was een geslaagde dag. Basant Halend 2007* is hiermee een feit en iedereen is ermee eens dat het voor herhaling vatbaar is. Volgend jaar dus fleurige kleding met lente kleuren, grote vliegers en veel meer deelnemers, zoals het er aan toe gaat in Pakistan en India.

Voor nu sluit ik Basant Halend 2007 af met mijn dank aan de jongens, en met de gepaste – doch droevige – woorden van Hazes:

De vlieger André Hazes

M’n zoon was gister jarig, hij werd acht jaar oud de schat,
hij vroeg aan mij een vlieger en die heeft hij ook gehad
Naar z’n bal z’n fiets z’n treinen, nee daar keek hij niet naar om
Want zijn vlieger was ‘m alles, alleen wist ik niet waarom

En toen op zekere morgen zei hij:”Vader, ga je mee?
De wind die is nu gunstig, dus ik neem mijn vlieger mee”
In de ene hand een vlieger in de andere een brief
Nee ik kon hem niet begrijpen, maar toen zei m’n zoontje lief

Ik heb hier een brief voor m’n moeder
Die hoog in de hemel is
Deze brief bind ik vast aan mijn vlieger
Tot zij hem ontvangt zij die ik mis
En als zij dan leest hoeveel ik van haar hou
Dat ik niet kan wennen aan die andere vrouw!
Ik heb hier een brief voor m’n moeder…
Die hoog in de hemel is

* Halend = Holland op z’n Pakistaans/Indiaas

De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...

Lees andere stukken van Faisal