Voorpagina Algemeen

Salaam & Shalom: Vrede komt er niet zo snel, maar we kunnen wel wat doen

Gisteren ben ik geweest naar het debat ‘Salaam & Shalom’ van marokko.nl. Het debat was bedoeld om jongeren op een positieve manier aan het denken te zetten. Het panel bestond uit:

Ronny Naftaniel (CIDI), Mohammed Cheppih (SteunPalestina), Hayo Meyer (Een Ander Joods Geluid), Gidi Markuszower (Likud Nederland), Tarik Youssif (uitgaansblad Halal) en Imad El Kaka ‘de Palestijn’ (Meet the Enemy)… Vat het maar niet te persoonlijk op Imad. :)

Het werd een interessant debat met zowel pittige als hilarische kanten.

De 6 panelleden kregen door de moderator, Pieter Hilhorst (Columnist Volkskrant), een aantal stellingen voorgeschoteld die niet allemaal even warm werden ontvangen. De stellingen werden niet echt gevolgd, daarom even de oranje draad (in dit geval) van de avond:

Zal er vrede komen in het Midden-Oosten nu Israel vertrokken is uit de Gazastrook?

Alle panelleden waren het op 1 punt volmondig eens… Vrede komt er niet zo snel in het Midden-Oosten.
Hayo Meyer beet de spits af en noemde de Gazastrook op dit moment een "openlucht gevangenis, waar de inwoners ervan niet kunnen genieten van de gemeende ‘ontruiming en vrijheid’ die de Palestijnse bevolking daar (als we de media volgen) gegund wordt".
Ronni Naftaniel zei hierop: "Jullie zijn niet tevreden als het gebied bezet is en ook niet tevreden als het gebied ontruimd is. Waar hebben we het nu over?"
Volgens Mohammed Cheppih is die ontevredenheid terecht omdat "Israel het gebied niet ontruimd heeft. Alle invloeden, die een normaal leven voor de Palestijnse bevolking daar onmogelijk maakt, zijn nog aanwezig."
Imad El Kaka vulde Cheppih aan: "Die bekritisering komt ook omdat Israel niet ingaat op VN-resoluties, terwijl het continu een actie verwacht van Palestina. Neem maar als voorbeeld de resolutie na de 6-daagse oorlog, waarin stond dat Israel uit de Gazastrook moest vertrekken. Deze stap is een stap uit de geschiedenis."

De geschiedenis moet vergeten worden?

Gidi Markuszower vond dat er continu emotioneel wordt gereageerd als het gaat om dit conflict en dat "mensen continu alle shit uit het verleden er steeds uithalen. Dat stukje geschiedenis moeten we achter ons laten".
"Dat komt ook omdat die shit niet het verleden is, maar het heden", vertelde Imad hierop. "Ik ben er geweest en ik kan het weten".

Een psychologe uit de zaal sprak op dit punt ook een gemeenteraadslid tegen: "Trauma’s moeten juist verwerkt worden. Het slachtoffer wordt de dader als het de geschiedenis niet weet te verwerken", doelend op de Israeliers die continu een slachtofferrol innemen.

Een derde macht bij het oplossen van dit conflict is noodzakelijk

Allen waren ze het eens (weer zo’n uniek moment deze avond) dat er inderdaad een derde macht nodig is. Herman Meyer: "We moeten van de illusie af dat dit probleem zonder een derde macht op te lossen zal zijn. Een olifant en een muis komen niet vanzelf tot vrede". Volgens Meyer was Europa de aangewezen macht hiervoor. Naftaniel is het hier niet mee eens: "Europa kon niet eens ingrijpen in Joegoslavie, laat staan dat zij orde kunnen handhaven in het Midden-Oosten". Gidi Markuszower was het hier mee eens en dacht zelf eerder aan de VS & Co.
Ook Cheppih vond niet dat Europa zou moeten ingrijpen, maar hij vond dat door de partijdigheid van Europa: "Die is te pro-Israel. Een kritische mening over Israel openbaren, zorgt dat er een concentratie op je ontstaat. De VN lijkt mij dan wel een wat objectievere derde macht."

"Voor vrede moet er eerst rechtvaardigheid komen"

Cheppih hamerde er steeds weer op dat er eerst rechtvaardigheid moet komen eer sprake kan zijn van werkelijke stappen naar vrede.
"De Palestijnse bevolking heeft een pauze nodig van een aantal decennia. Zij moet tot weer boven haar trauma’s en haar geschiedenis kunnen komen. Zij moet de kans krijgen om iets op te bouwen. Er wordt continu verwacht dat Palestijnse bevolking op zeggen van Israel even snel een knop kan omdraaien en dat is totaal onterecht"
Markuszower wist de komische snaren te raken en zei (serieus bedoeld): "Zeg nou eerlijk. Hoe vrij leven de Arabieren nou in hun eigen landen?" Op de vraag in hoeveel Arabische landen hij geweest was zei hij: "Dat is het leuke, ik mag er niet in." Maar toch wist hij precies te vertellen wat daar aan de hand was.
Cheppih vond dat er met twee maten gemeten wordt. "Aan de ene kant is iedereen natuurlijk van mening dat de Berlijns muur barbaars was, maar kan iedereen zich wel vinden in de muur van Israel tegen ’terrorisme’ ". Hij vond ook dat het tijd was dat Israel afstapte van de ik-ben-eruit-en-nu-moet-jij-overal-mee-instemmen-gedachte.

Naftaniel: "Om nu eindelijk stappen tot vrede te kunnen zetten, moet hetgeen gezegd wordt ook waargemaakt worden. Of de regering dat zal doen is de vraag, maar misschien moet de eigen bevolking kritischer zijn"

Cheppih: "Om tot vrede te komen moet er eerst sprake zijn van rechtvaardigheid en van werkelijke vertegenwoordiging van de Palestijnse bevolking. Er is dus een grote rol weggelegd voor de Palestijnse mensen in het Westen en dan voornamelijk in Europa"

Conclusie: Het probleem zal niet makkelijk opgelost worden, maar we kunnen wel wat doen

Aan het einde van dit debat had ik het idee dat wij wel wat kunnen betekenen. Niet op mondiaal niveau maar wel onder de bevolking in Nederland. En dat is belangrijk omdat het Midden-Oosten conflict de verhoudingen in Nederland ook aantast, zoals bleek uit het debat. Dus mochten jullie willen helpen… begin in je directe omgeving. Dat is ook wat ik poog over te brengen met dit stuk.

Kanttekeningen

Nu moet ik natuurlijk ook nog de volgende twee noemen die wel aanwezig waren in het panel:

de heer Gidi Markuszower:

Op een opmerking van een aanwezige uit de zaal op de vele martelingen en verkrachtingen door de Israelische militairen:
"Was die verkrachting geen pornofilm"

Voor de rest zei hij heel veel en kwam het neer op het volgende:
"De fout ligt bij de Arabieren"

de heer Tarik Youssif:

Zei weinig, maar bleek uiteindelijk toch goed te dienen als tussenspringende gespreksleider die zich niet thuis voelde als panellid.