Voorpagina Spiritualiteit

Rumi de zon, Ik het stofje.

Van jongs af aan heb ik mij ergens heel verwant gevoeld tot de mystieke kant van de Islam (het Sufisme). Omdat die wereld slechts sprak in termen van liefde en genade toonde aan de zwakte van de mens, had ik voor mijzelf besloten om voor eens en altijd afstand te nemen van ‘het hypocriete en orthodoxe gedrag’ waar ik enige tijd door beïnvloed was. In die levensfase wil je jezelf, je achtergrond en je geloof (her)ontdekken en neem je klakkeloos alles aan wat je omgeving je aanreikt. Tot het moment aanbrak, waarbij ik besefte dat ‘de regels’ op zich niet belangrijk zijn, maar de achterliggende gedachte. Want wat is het nut van de conceptuele betekenis van de Islam, die Overgave betekent? Overgave begint en eindigt toch bij Liefde?

Om de Liefde te ontdekken, heb je een meester als Rumi nodig. Zijn woorden openden mijn ogen en zorgden ervoor dat ik het leven heel anders benaderde en mijn geloof enorm waardeerde. Ik raakte verzeild in de wereld van zijn dichtvorm en ontdekte een verborgen talent in mijzelf. Ik weet dat mijn bescheiden uiting nooit zijn lyrisch talent zal evenaren, maar een kleine poging om ‘de taal van God’ te spreken heb ik in mijn jongere jaren wel gedaan:

De Liefde in moord (september 2000)

Ik leefde van liefkozende woorden.
Eeuwenlang op jou gewacht,
Eeuwenlang versleten door de wereld
die leuzen in mijn gedachten boorden.
Uiteindelijk verstoten door mijn eigen lot.
Daar in de verte, had God mijn smeekbede gehoord.
Mensen keken naar de grond.
Daar lag ze kil en stil.
De liefde in moord.

Vreemde plaats ( juli 1999)

In een bos van verlaten bladeren
passeerde Gods ademlucht voorbij.
Verliefd op alles wat mensen ogen tegenwerpt.
Zomerdagen veranderend in Siberische nachten.
Klamme lucht razend naar een simpel slachtoffer.
Vreemd, een veilig gevoel van mens onveiligheid.
Wees niet teleurgesteld,
mijn uitgekozen plek biedt meer dan een zwart zicht.

Samensmelting (mei 2001)

Een waterval van momenten
terugkerend in Genot.
Zachte veiligheid, smekend naar angstige lippen.
Gekozen om te bedwelmen in Passie.
Angst bleek voorspel te zijn en
liefde een perfect goddelijk spel.

– Mehwish Shah –