Vorig jaar april struinde ik op een forum tegen een discussie aan dat over liefde en geluk ging. Lekker vrolijke boel zou je denken. Echter, in deze topic werd liefde omschreven als een gevaarlijk monster dat plompverloren ineens een aanslag kan plegen op je hart. Dit gezien het de bron zou zijn van de drie V’s: vendetta, verlies en verdriet. Als liefde geen pijn zou doen, is het géén liefde want pijn is de essentie van liefde. Geluk zonder pijn is onmogelijk en liefde is de scheidingslijn tussen deze twee. Op eerste gezicht vond ik het een deprimerende, treurige, ellendige en zwarte kijk op iets wat juist heel mooi hoort te zijn. Naast vrije wil is het misschien wel het mooiste wat ons gegeven is hier op aarde.
Mijn optimistische frisse opgewekte opvatting over dit onderwerp kon ik niet voor me houden en al gauw raakte ik verstrikt in een filosofische discussie over de kern van liefde. Helaas irriteerde ik daarbij mijn tegenstanders door mijn vrolijke regenboog visie. Het duurde een poosje voordat ik inzag dat het helemaal niet zo zwartgallig bedoeld was als het deed overkomen.
Wat er eigenlijk bedoeld werd is dat een band tussen twee mensen een stootje nodig heeft om zich te ontwikkelen tot een band met diepgang, anders blijft men aan de oppervlakte dobben. Dit stootje (of pijn) kan zich demonstreren in bijvoorbeeld jaloezie, woorden die verkeerd vallen, woorden die juist niet vallen, onzekerheid, gezeur, veel eisen, een diep gemis, etc…
Er is in mijn virtueel bestaan zelden een topic geweest die mij zo is bijgebleven als deze. Misschien omdat ik er nog steeds niet over uit ben hoe het nou zit. Essentie van het ‘Love hurts’ verhaal is dat alleen de mensen die je lief hebt je pijn kunnen doen. Andersom is het dan ook zo dat je het meest rot voelt als je iemand pijn doet die je echt lief hebt. Ergens vind ik het toch te zwaar om te geloven dat pijn dan de essentie of kern is van liefde. Is het niet alleen een gevolg omdat je het onmogelijk acht dat je iemand pijn kan doen die je niet pijn wilt doen? Mijn liefde wordt niet groter voor iemand omdat deze persoon mij meer pijn kan doen dan een ander. Misschien heb ik het ook nog niet helemaal begrepen en moet ik die roze bril eens afdoen om het echt te begrijpen. De grap is dat ik kort na deze discussie online één van deze voorstanders van de "Love Hurts" filosofie onbewust ontmoet heb. Het duurde maanden voordat we door hadden dat we elkaar digitaal al kenden. Moet je je even voorstellen dat ik maanden later erachter kom dat een Sjaak of een vele bijvoorbeeld mijn overbuurman blijkt te zijn. Of nog beter Filip Freriks! :)
Wat betreft lief hebben: Het enige wat ik weet is dat ik de mensen waar ik oprecht van houd alles kan vergeven a la minute, hoeveel pijn er ook verricht is. Ik heb ook ondervonden dat op mijn beurt deze mensen niet willen dat ik iets al te zwaar opneem. Waar die pijn vandaan komt en of liefde de oorzaak was, weet ik niet. Liefde is in mijn ogen in ieder geval elkaars pijn verzachten. En wie weet moeten we wel echt eerst op onze bakkes gaan om te weten wat ware liefde is, maar misschien verlies je dan wel alleen je tanden en niet zo zeer je hart aan iemand.
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
11 Reacties op "Love == Pain (?)²"
liefde .. zucht .. inderdaad pijnlijk hoor. Ik heb in mijn leven vele soorten liefdes gehad en elke heeft mij wel ergens pijn gedaan.
Of het nou kalverliefde was .. en de jongen me toch niet zag zitten :|
Of aanhoudende langdurige liefde .. en de jongen zag me niet zitten :|
Of liefde op het eerste gezicht .. en de jongen zag me niet zitten :|
Of .. de liefde van mijn leven, die mij wel zag zitten (hoera hoera!) .. maar mijn ouders zagen hem niet zitten :(
In elk geval ben ik tot de conclusie gekomen, dat hoe meer pijn het doet, hoe sterker de liefde vanuit jou is geweest.
:)
Salaam,
Naila
ps. tis wel goedgekomen met die laatste ;)
Salaam,
Naila
leuk geschreven! hee eighty je wordt vandaag aangehaald in de Volkskrant, wist je dat al?
Het is liefde tussen twee dat pijn doet. Liefde tussen meer kan geen pijn veroorzaken in de vorm van verdriet. Het is het enige dat kwaad wil, liefde voor sommige blind maakt.
Liefde tussen meer is liefde die je geeft aan bijvoorbeeld je moeder of je vader of oma, dicht op je (vergeven ala minute). Liefde ver weg is mo(e)i)(ge)lijk en doet eerder verdriet.
Maar ik hoop dat je je posts op die forum, een inzicht hebben gegeven op het ondoordringbaarheid van de het hart waar begrip (liefde in dit geval) plaats vindt.
Salaam
Me Bye to everyone out there;-)
@ Zara
O ja, waar staat er precies iets? Ik heb namelijk niets gelezen.
@ Fil:
in het katern Betoog, onder ‘het web’ bezoek van Alexander aan Turkije :-)
@Fil
Uit de Volkskrant:
“Ook Eighty vindt op wijblijvenhier.nl, waar Nederlandse moslims vertellen ‘wat zij in het dagelijks leven uitspoken’, dat er op het staatsbezoek een beetje om de hete brij heen wordt gedraaid. ‘Er zijn zoveel smeuïge onderwerpen om over te hebben. De toetreding tot de EU, de dubbele paspoorten en de Armeense kwestie bijvoorbeeld. Maar ook kleine leuke gevoelige onderwerpen zoals Milli Görüs en de Westermoskee. Of Turkse importbruidjes wier paspoort wordt afgepakt, en die in Turkije achtergelaten worden.”
Persoonlijk vond ik het dieptepunt toch wel dat er Nederlandse studenten mee moesten naar Turkije met de Kroonprins om daar met Turkse studenten om te gaan zodat alle vooroordelen weg genomen werd.
En al die Turken die hier wonen en studeren? Kun je daar niet eens een babbeltje mee maken? Moet de Kroonprins per se je handje vasthouden?
Tja, love.
Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Ik weet niet wat ik er mee aanmoet. Maar als het er is, dan is het het meest intense gevoel dat er is. Het mooiste gevoel.
Alleen het jammere is, dat het niet persee goed komt. Hoeveel liefde er ook kan zijn. En daaruit voortkomende pijn, is ook niet mis. Dat schudt je helaas ook niet zomaar van je af.
Hoe veel meer liefde, des te meer pijn wanneer iets fout gaat.
Maar wanneer je gelooft in de liefde, zit er toch altijd een tintje roze bril aan. Want liefde is ook goed, en puur, en mooi, en geweldig, en ik draaf door, en ik houdt nu op, enzovoorts.
Very interesting subject eighty!
Dikke kus
NaNa
assalaamoe aleikoem wa rahmatoellahi wa barakatoe…
need i say more of mag ik m jerry maguiren?
Toen ik love in de titel las verwachtte ik eigenlijk jouw langverwachte liefdesverklaring. Maar dat je een hele column over mijn visie schrijft is ook wel leuk.
Maar ik vind dat je in je stuk 1 denkfout maakt.
“Mijn liefde wordt niet groter voor iemand omdat deze persoon mij meer pijn kan doen dan een ander.”
Het is juist andersom. De pijn wordt groter naarmate je meer van iemand houdt. Om een nog zwaarder onderwerp aan te kaarten, de dood. Hoe meer je van iemand houdt, hoe meer pijn het doet wanneer je deze persoon zal verliezen. Ik durf er niet eens aan te denken dat een van mijn ouders zou overlijden. Terwijl de dood van zomaar een kennis wel heftig kan zijn maar lang niet voor zoveel intens verdriet zou zorgen.
Liefde beperkt zich dus ook niet tot verliefdheid. En bij liefde is het ook inderdaad zo dat je iemand sneller vergeeft, want je wil iemand gewoon niet kwijtraken. Ik ken dat zelf ook.
Liefde en pijn of eerder geluk en pijn zit aan elkaar vast. Geen dag zonder nacht en geen yin zonder yang (en zelfs geen Victor zonder Rolf). Je kent geen geluk zonder pijn te hebben gekend. Want geluk is eigenlijk niet veel meer dan blij zijn dat je geen pijn voelt.
Dat zie je terug in liefde. Bij iemand samen zijn zodat je niet meer alleen bent. Iemand die je helpt de pijn te vergeten en gelukkig maakt. Maar neem dat weg en je bent weer alleen en je hebt de pijn.
Love == Pain…. jazeker