Voorpagina Gastarbeiders, Website

Wij blijven hier en daar en overal

Mohammed Benzakour is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl. Op verzoek een stuk ivm het 1000e artikel op wijblijvenhier.nl.

Ik heb het altijd al een grappige naam gevonden: Wij Blijven Hier. Het heeft iets koppigs, iets dwars, en dat bevalt mij, steenbok, uiteraard onmiddellijk. Toch is het een merkwaardige naam. Niet omdat mij nooit precies helder is geworden wie die ‘wij’ nu precies zijn (misschien maar goed ook: de beste overwinningstactiek is het zaaien van verwarring in het kamp van de vijand). Maar vooral vind ik de naam wat merkwaardig omdat, voorzover ik weet, niemand ooit eiste dat ‘wij’ moeten opzouten. Zelfs meneer Waterstofperoxide, schatplichtig aan Goebeliaanse lectuur, durft (nog) niet zo ver te gaan.

Wat wél in toenemende mate door racisten (laten we het beestje maar gewoon bij de naam noemen, al moet je onderscheid maken tussen fatsoenlijke racisten – de VVD-fractie, PvdA’er Jeroen Dijselbloem, CDA’ers zoals minister Verhagen, en onfatsoenlijke racisten – alles rechts van de VVD) wordt gepropageerd is dat ‘allochtonen’ moeten assimileren. Hetgeen praktisch neerkomt op publieke geloofsafvalligheid en het overboord gooien van waarden van je herkomstland.

Zo beschouwd had de site dus anders moeten heten: Wij Blijven Zo. Even grappig natuurlijk, en even koppig. Maar: ook deze naam roept vragen op. Wat is ‘Zo’? Ik bedoel, zet dertien moslims en een vrouw in één kamer en je krijgt dertien visies, dertien ‘benaderingswijzen’. De eerste moslim negeert de vrouw volkomen. De tweede kleedt haar uit met zijn ogen. De derde gaat met haar een potje klaverjassen. De vierde vraagt haar ten huwelijk. De vijfde vraagt haar dat ook maar informeert eerst of ze wel erwtensoep kan maken. De zesde wenst dat ook allebei maar wil toch eerst een tijdje verkering. De zevende bespringt haar. De achtste bespringt haar ook, maar pas als de lamp uit is. De negende communiceert met haar met zijn blik naar de grond. De tiende zegt pas iets (een Aboutaleb- of Sini-kloon) nadat hij eerst gecheckt heeft of het Nederlandse publiek met een verborgen camera meekijkt. De elfde gaat ijverig steentjes zoeken want ‘wat doet een vrouw in een ruimte met alleen maar mannen?!’ De twaalfde begint meteen te vasten om zo de verleiding het hoofd te bieden. De dertiende, ten slotte, forceert het slot en gaat op jihad.

Nee, dan liever ‘Wij Blijven Hier’, dat is een stuk duidelijker. Want ‘Hier’ betekent gewoon Nederland; een guur stukje grondgebied dat middels land- en watergrenzen op de centimeter nauwkeurig is afgebakend. Maar dan dringt zich weer onmiddelijk een andere vraag op: is een geografische afgrenzing eigenlijk wel zo prettig? Want eerlijk gezegd krijg ik bij ‘Wij Blijven Hier’ ook licht claustrofobische neigingen. Na Liechtenstein, Monaco, Luxemburg, Andora en nog zo wat piepkleine stadstaten is Nederland zo ongeveer het kleinste vlekje op onze hele godgeschapen globe. Lieve hemel, wij blijven hier, mijn hele leven lang HIER te moeten blijven, m’n dagen en uren op dit kleine vlekje te slijten tot de dood mij komt halen, dit wens je toch je ergste vijand niet?! Hoe vaker ik zeg ‘wij blijven hier’, wij blijven hier’, ‘wij blijven hier’ hoe meer ik me een gorilla in een te krappe kooi ga voelen. Voor ik het weet zet ik m’n tanden in oude vrouwtjes, en dat wil niemand toch? Zeker niet mijn Dierenpartij.

Nee, dan liever de mooie wijde wereld. De onmetelijke zeeen, de machtige bergen, de uitgestrekte toendra’s en woestijnen…ja, nu ben ik eruit: Wij Blijven Waar Wij Willen, zo moet de site heten! Het is een lelijke naam, ondanks die vier allitererende W’s, hij bekt niet lekker, ik weet het, maar: te gaan en staan waar je wilt is voor mij de grootst mogelijke gerustelling, en daarmee voorwaarde tot geluk.

Maar ach, what’s in the name? Vanuit het hoge noorden van Marokko schrijf ik dit stukje en al wekenlang hink ik op twee gedachten: ‘ik blijf hier!’ en ‘ik wil hier weg!’.

Zo betrekkelijk is het dus allemaal. Gelukkig maar.


Mohammed Benzakour is publicist. In 2005 kreeg hij de vredesprijs voor Journalistiek toegekend en in 2001 won hij de Zilveren Zebra. Tevens is hij schrijver van het boek Osama’s Grot en lijstduwer bij de Partij voor de Dieren.

Mohammed Benzakour is publicist en columnist. Voor meer informatie: www.benzakour.nl

Lees andere stukken van