Voorpagina Politiek

Doodzwijgen of opblazen?

De Eerste Kamerverkiezingen Provinciale Staten verkiezingen zijn nu al een weekje achter de rug. Weliswaar was ook de uitslag hiervan niet spetterend, maar er is duidelijk een trend zichtbaar. Veel partijen in de oppositie doen het goed en de regeringspartijen, op de Christenunie na, hebben slecht gepresteerd.

Partijen die uitgesproken zijn trekken nu meer mensen. De VVD heeft geprofiteerd van de afwezigheid van de PVV. Al was het stemadvies blanco, toch lijkt het alsof veel mensen hebben gekozen voor de VVD. Het lijkt me niet dat door het ‘rechtse’ optreden van Rutte, mensen zich toch aangetrokken voelden tot de liberalen (meesterlijk hoe hij 2x hetzelfde stukje oplas tijdens het kamerdebat in de veronderstelling dat hij een nieuwe punt aan het maken was).

Onder het motto: ‘Radicaal tegen radicalisme’ scoort Wilders beter dan ooit. Mochten er nu verkiezingen zijn dan zou deze xenofoob het zetelaantal bijna verdubbelen. Wat moeten we hier nu mee? De School voor Journalistiek had vorige week een debat over hoe we Wilders moeten verslaan? Dit kun je op twee manieren opvatten. Letterlijk verslaan, zoals je iemand in een gevecht verslaat of verslaan in de zin van hoe je over iemand bericht geeft. Lekker dubieus. Journalisten zouden zich niet afzijdig moeten houden, zoals indertijd met Janmaat, maar ze moeten iedereen evenveel ruimte geven. Dus ook Wilders met zijn PVV.

Het is aangetoond dat het niet helpt om dat soort figuren te negeren. De groep met zulke gedachten, is in jaren niet afgenomen.. integendeel. Eén ding was duidelijk tijdens het debat. We moeten Wilders niet doodzwijgen en erover berichten, maar nu begint het me zo langzamerhand wel de keel uit te hangen. Het is onmogelijk de krant open te slaan zonder een keer zijn hoofd niet te zien. Met iedere scheet die hij laat staat hij in de krant. De Pers (wat een vreselijke krant trouwens) is fan nummer 1, gevolgd door betaalde en andere gratis dagbladen. Pieter Broertjes, hoofdredacteur van de Volkskrant, vertelde dat hij zich tijdens een gesprek met columnist Marcel van Dam, afvroeg waarom hij niets schreef over Wilders. Zijn antwoord was dat hij dat niet eens hoefde te doen, omdat de media daar geen ruimte voor overliet.  

Zwijgen is inderdaad geen optie. We leven in een democratie en het zijn 500.000 mensen die deze man hebben gesteund. Die moeten ook gehoord worden. Maar nu krijgt deze herrieschopper wel heel erg veel aandacht. Veel meer dan hij verdient. Alles wat hij doet wordt opgeblazen en kranten lijken er wel van te genieten! Het is duidelijk dat journalisten niet goed weten hoe ze met dit soort mensen om moeten gaan. Er moet gezocht worden naar een balans tussen doodzwijgen en alles opblazen. Je streeft niet voor niets naar neutraliteit (objectiviteit bestaat niet) als journalist. 

Ik dacht dat het politieke klimaat milder was geworden met het aantreden van dit kabinet, maar ik had het helemaal bij het verkeerde eind. Het is eigenlijk pas begonnen, De media speelt hierin een grote rol. Doen we het dit keer wel goed? Of kunnen over 10 jaar studenten journalistiek lezen hoe de media hebben geblunderd en hoe ze het de volgende keer beter aan kunnen pakken?