Voorpagina Ervaringen

Thanks for making me stronger

Veel moslimjongeren vinden religie belangrijk voor hun identiteit. Zelfs meer dan vroeger. Dat blijkt uit het onderzoek Van vasten tot feesten dat Forum, het instituut voor multiculturele ontwikkeling, onder jonge moslims heeft laten verrichten.

Een reden hiervoor is de sociale omgeving, maar zeker ook de discussie rondom moslims versterkt het geloofsbesef bij deze jongeren. Deze constatering is niet alleen herkenbaar voor deze moslimjongeren: hoe meer bepaalde groepen openlijk bekritiseerd en buitengesloten worden, des te meer ze zich tot hun eigen gemeenschap keren.

Toen mijn moeder als 19-jarige bruid naar Nederland werd gehaald, was ze niet praktiserend. Pas op haar dertigste kwam ze tot dat inzicht en heeft ze zich ‘bekeerd’. Tot mijn zevende waren strandvakanties, kipburgers bij de Mc Donald’s en een moeder zonder hoofddoek heel normaal. Mijn moeder besefte dat ze iets miste in haar leven en dat besef kwam voornamelijk doordat ze in een andere samenleving woonde. Dat gemis was de Islam.

Door alle discussies zitten jongeren in een soortgelijke positie. Ze worden continu erop gewezen dat ze moslims zijn en dat ze keihard aangepakt moeten worden. Niet alleen krijg je een enorme woede in je, omdat er onterecht zo over je wordt gepraat, maar je gaat ook uitzoeken wat de Islam nu echt voor je betekent. Dat is misschien de positieve kant aan die discussies. Ze helpen jongeren om zich bewust te worden van hun identiteit, juist wat veel van die figuren niet willen toch? Het blijkt nogmaals dat het niet effectief is om mensen op die manier te benaderen, maar dat is geen nieuwe constatering. Wat is dan het doel achter bepaalde anti-Islam campagnes?

De dagen waarop ik ben aangesproken op mijn identiteit bijvoorbeeld in de trein: “Je mag hier best zitten, maar niet de trein opblazen hoor!” of toen ik in de bus zat te wachten en drie rotjochies kwamen en me uitscholden omdat ik Turks ben en de buschauffeur machteloos naar me keek, of dat automobilisten doen alsof ze me willen aanrijden. Die dagen dacht ik bij mezelf: ‘Elhamdulillah, ik ben moslim’. In het begin deden die opmerkingen pijn, maar ik ben er uiteindelijk sterker van geworden.  Nee, zielig zijn is voor mij (en velen met mij) niet weggelegd.