Voorpagina

Het waarom van de jihadcult in Duitsland

Het invloedrijk Duits weekblad ‘Der Spiegel’ stelde zichzelf de volgende vraag: Wat drijft de honderden jonge Duitsers om de oproep tot een heilige oorlog te beantwoorden en naar Syrië te vertrekken om zich bij een moordzuchtige cultgroep aan te sluiten?

Ze volgen daarbij de 33-jarige Ismail Cetinkaya, een jonge Duitser van Turkse origine, die een sportcentrum voor martial arts uitbaat en vaak in contact komt met jonge Duitse moslims die hij zienderogen ziet radicaliseren. Cetinkaya spreekt vloeiend Arabisch en heeft naar eigen zeggen geen imam of YouTube-video’s nodig om te begrijpen wat God van hem wil. En God wil dat hij zich toewijdt tot de ‘jihad’ – het Arabisch woord voor strijd. In de Koran betekent ‘jihad’ niet het gevecht tegen niet-moslims maar de individuele strijd met zichzelf, met de eigen zwaktes en met het eigen kwaad dat in elk menselijk wezen schuilt. Hij wil dat jonge moslims de Koran en de islam zélf begrijpen en niet blindelings enkelingen volgen. Hij houdt er dan ook niet van dat ze 2500 kilometer afleggen om te vechten tegen ‘ongelovigen’, mensen onthoofden, Koran-verzen scanderen en dit alles dan op film vastleggen.

Film is een belangrijk propagandamiddel voor de jihad popcultuur. Het voorbeeld dat in het artikel wordt aangehaald, is dat van Deso Dogg, een geliefde rapper en martial arts vechter uit de hippe Berlijne buurt Kreuzberg die nu één van de meest beruchte Syrië-strijders is geworden en beter bekend staat als Abu Talha al-Almani. De ronselaars gebruiken hem maar al te graag in video-boodschappen met slogans zoals “Broeders, ik roep op tot de jihad. Hier is waar je vrijheid zult vinden!” en “Het is hier leuk. Jihad is heel leuk!” met een glimlach op het gezicht, het geluid van machinegeweren op de achtergrond en een mystiek woestijnlandschap.

Dit soort propaganda, dat vooral op jonge mannen gericht is, werkt want ruwe schattingen vertellen ons dat ongeveer 500 jonge Duitse moslims richting oorlogsgbied zijn vertrokken om deel te nemen aan de ‘heilige oorlog’. Bizar, vertelt Cetinkaya, want in de Koran staan ‘heilig’ en ‘oorlog’ nooit in dezelfde zin.

Voor terroristische organisaties zoals Da3ash zijn vooral de underdogs belangrijk omdat ze bewijzen dat zelfs de grootste ‘loser’ een held kan worden, een martelaar. Syrië wordt op die manier een vlucht om het gefaald verhaal te verlaten en ergens anders opnieuw te beginnen.

Lees het volledig artikel hier.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!