Voorpagina

President Gül: bescheiden, werelds én vroom

Het waren niet de woorden van de Turkse president Abdullah Gül die vorig jaar bij het staatsbezoek aan Groot-Brittannië de meeste aandacht trokken.

Nee, de schoenen van zijn echtgenote Hayrünnisa gingen met die eer strijken. De foto waarop de Britse koningin Elisabeth met ontzag naar de hoge hakken van haar gast kijkt, ging de wereld over. Het is niet de eerste keer dat haar outfit de aandacht trekt. Integendeel. Hayrünnisa Gül – de eerste Turkse first lady met hoofddoek – is niet anders gewend.

Hoofddoek

Seculiere Turken gruwen ervan dat zij en haar hoofddoek het beeld van modern Turkije vormen. In 1988 haalde Hayrünnisa al de media toen ze een aanklacht indiende bij het bij het Europees Hof van de Mensenrechten omdat ze vanwege haar hoofddoek niet aan de Universiteit van Ankara werd toegelaten. Het typeert de first lady, die in 2010 als eerste Turkse presidentsvrouw de Raad van Europa toesprak.

Breuk

Modern, democratisch én moslim, dat is het beeld dat het echtpaar Gül wil uitstralen. Hoge hakken op een staatsbezoek helpen daarbij. Het echtpaar weet heel goed hoe in er in 2007 naar hun komst in het Turkse Witte Huis werd gekeken. Een vrome president met zijn wortels in de politieke islam? Het was een radicale breuk met het verleden. Het verschil met zijn voorganger Ahmet Necdet Sezer – een seculiere antiwesterse oud-rechter – kon niet groter zijn.

Het land leerde de academicus kennen in 1991 als kandidaat voor de streng islamitische Welvaartspartij van Necmettin Erbakan. De partij werd in 1997 door het leger verboden. Een paar jaar later brak Gül met Erbakan en stond hij aan de wieg van de gematigde AK-Partij, die bij de verkiezingen in 2002 een enorme overwinning boekte. Het was de geboorte van de Turkse ‘moslim-democraten’.

Charmeoffensief

Gül – eerst als premier en later als minister van Buitenlandse Zaken – deed er alles aan om iedereen te overtuigen van de democratische bedoelingen van de AKP en begon een charmeoffensief richting het Westen. Hij was één van de drijvende krachten achter de hervormingen en toenadering tot de Europese Unie. De econoom – die vloeiend Engels en Arabisch spreekt – deed het goed in buitenland. Beter dan in eigen land, waar de seculiere elite bleef waarschuwen voor het islamitische gevaar. Zij zag Gül en Erdogan als wolven in schaapskleren, klaar om het land à la Iran te islamiseren.

Lijmen

Maar alle protesten ten spijt werd Gül in 2007 tot president gekozen. Inmiddels hebben de autoritaire trekjes van premier Tayyip Erdogan de angst voor islamisering van het land verdrongen. President Gül heeft zich veel meer ontpopt als een ‘moslim-democraat’ dan Erdogan. Waar Tayyip roept en schreeuwt, sust en lijmt Gül. Hij laat geen mogelijkheid ongebruikt om het belang van democratische normen en waarden te benadrukken.

VN

Sommigen zien in hem zelfs de toekomstige secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Ook in Turkije wordt druk gespeculeerd. Erdogan maakt er geen geheim in 2014 president te willen worden. Gül wordt gezien – in een switch à la Poetin en Medvedev – als de meeste geschikte partijleider. Of dit gaat gebeuren is de vraag. Gül mist het charisma van Tayyip en zal nooit 50 procent van de stemmen weten te trekken. Zelfs niet met hulp van de hoge hakken van zijn vrouw.

Bron: De Gelderlander

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!