Ben jij al Vriend van Wij Blijven Hier!?
Tag Archives: gedicht
Het einde van de nacht
Daar zat ik dan. Voor mijn bureau, voorovergebogen over een stukje papier met het gele licht van het bureaulampje over mijn schouder. Ik had een vreemde vrouw beloofd om een gedicht voor haar te schrijven, maar wat wist ik nou van haar? Helemaal niets.
Gedicht v/d Week: Terrorist
Laat deze daden niet jullie harten verzwarten, want dat is wat terreur van jullie zal verwachten. Heb elkaar lief, hou elkaar vast en open voor je medemens de deur, liefde is namelijk het enige wapen tegen terreur.
Gedicht v/d Week: Tussen maanlicht en sterren
Maanlicht schijnt, zwak tussen door de gordijnen, lichtpuntjes aan de hemel, sterren, die langzaam verdwijnen, blijf bij me, blijf bij me. Maar de lichtpuntjes doven, de sterren verdwijnen.
Gedicht v/d Week: De bodem van ons bestaan
Ga vaak terug naar de plek,
waar ik haar tranen zag vloeien.
Waar ik stil sta en besef,
dat hier de mooiste bloemen bloeien.
Gedicht v/d Week: Hey vreemdeling, hey Palestijn
Hey vreemdeling, ik ben je niet vergeten, al weet ik niet hoe je heet. Hey vreemdeling, ik kan je niet vergeten, ik wil dat je dat weet.
Gedicht v/d Week: Ik heb U verlaten
O mijn Heer,
ik heb U verlaten,
vergeef mij.
Daar voorover gebogen zag ik mezelf in de eerste creatie,
daar zag ik mezelf voor het eerst in leven. Daar, schreef ik met water, daar was ik, ik, weer voor heel even. O mijn Heer, ik heb U verlaten, U mij nooit.
Gedicht v/d Week: Onder de groene graszoden
Sommigen kleuren het leven, teveel, door zon en door regen. Zo maken ze regenbogen, vol kleur, vergetend dat ook die eindigen, onder de groene graszoden.
Gedicht v/d Week: Pas dan
Wanneer het hart wordt geopend met Zijn Barmhartigheid, wanneer de ziel wordt verlicht met Zijn Standvastigheid. Wanneer het lichaam wordt verwarmd met Zijn Vergiffenis, wanneer de geest kennis maakt met Zijn Verbintenis. Pas dan ervaart men.
Gedicht v/d Week: Zee van tranen
Een zee van tranen, waste haar gezicht. Met geheven handen, haar leed, tot de Heer des hemels gericht. Zo schroeide zij iedere nacht, de wonden van overdag dicht.
Gedicht v/d Week: Stil even
Ik ben die Palestijn die zijn steentje bijdraagt, maar die Syriër die bang is voor een donkere zijstraat, die Kosovaar als mijn vader die de oorlog maar niet kwijtraakt; al die zaken blijven me bij, en voor jou blijft het maar bijzaak.
Volg ons op social media