Afgelopen dinsdag was er in Rotterdam een bijeenkomst tussen islamitische en christelijke jongeren. De Nieuwe Horizon en Ettouahid organiseerden in samenwerking met de Christelijke hogeschool Ede deze avond met het thema “Voorbij de Angst”. Voor de zesde keer werd dit georganiseerd en aan de opkomst te merken is hier nog altijd behoefte aan.
Ik was gevraagd om hiervoor de inleiding te doen, waarvan ik dacht dat dit het welkomstwoord inhield. Nog geen dag van te voren begreep ik dat dit een (persoonlijke) inleiding tot het onderwerp inhield. Afijn, ik voelde me aan de vijand verkocht en sommige De-Nieuwe-Horizon-collega’s genoten van deze momenten van de avond. Ik had net genoeg tijd om een stuk voor te bereiden, maar onvoldoende om het me eigen te maken. Het beloofde leuk te worden… voor sommigen…
Gerard van de CHE beet de spits af met leuke (persoonlijke) anekdotes, van de zandbank en zijn tijd in dienst tot hoe hij nu in het leven staat als praktiserende christen in een seculiere samenleving. My turn. Terwijl ik me op sommige momenten onzichtbaar voel, voelde ik me op dat moment te zichtbaar. Ik ging van gast naar krijgsgevangene. Lopend naar het podium, kon ik maar 1 ding bedenken: Dead woman walking..
Na een korte inleiding vervolgde ik mijn betoog
"… Ondanks dat we allemaal moslims kennen die zich niet schuldig maken aan terrorisme, geweld en fanatisme blijft deze karikatuur voortleven in de gedachtes van vele mensen. Zo zien we dat, ten tijde van de cartoon-kwestie, massa’s moslims de toevlucht namen naar ongehoorde demonstraties om het gedane ongedaan te maken. Dit beantwoordt alleen maar het beeld dat het westen van de moslims heeft, waardoor het makkelijker gemaakt wordt om de moslims als een groep te bestempelen die niet beschaafd genoeg is om de betekenis van de vrijheid van meningsuiting te waarderen. En daar lijkt het allemaal de laatste jaren om te draaien. Maar het kan geen kwaad te bedenken dat de dreigende massa zich vaak zelf bedreigd voelt..
Dit heeft zich de afgelopen jaren op vele manier geuit, van heel onschuldig tot heel afkeurenswaardig. Maar de moslims hebben een stem laten horen en hun vuisten opgeheven. Niemand houdt eigenlijk van wat deze groep zegt, maar iedereen luistert nu wel en vraagt zich af wat de moslim bezielt… Echter, wat men nog steeds niet lijkt te begrijpen is dat de moslim gemeenschap alleen maar respect voor en erkenning van hun moslimzijn vraagt.
Hiermee zet ik tegelijkertijd ook de vinger op de wond bij de moslim gemeenschap in Nederland. De manier waarop dit “gevraagd” wordt, is blijkbaar niet de juiste manier. Anders waren we niet te lang in dit proces blijven hangen.
Naar mijns inziens zouden we hiervoor moeten kijken naar de manier waarop onze profeet, Mohammed (vzmh), hiermee omging. Er zijn vele referenties die hiervoor aan te halen zijn, maar ik wil voor deze gelegenheid toch het volgende verhaal kort met jullie delen:
In de islamitische geschiedenis kwam er een moment dat moslims werden genegeerd, beschuldigd en gekleineerd, geboycot en uiteindelijk gemarteld. Dat was een aanleiding tot emigratie. Een groep moslims emigreerde naar Ethiopië/Abessinië, een christelijk rijk, waar de rechtvaardige christelijke koning Najhashiy aan de macht was. In totaal maakten drieëntachtig mensen de hidjra naar Abessinië. Onder hen Ja’far ibn Abi Talib.
2 mannen van de Quraish (een stam in Mekka) kwamen de moslims na om de koning te overtuigen dat hij geen amnestie moest verlenen aan de geëmigreerde moslims. Maar deze koning weigerde te accepteren wat ze gezegd hadden en hij wilde de amnestie niet intrekken tot hij deze moslims zelf had gehoord. De geëmigreerde moslims vonden Ja´far Ibn abi Talib een geschikte persoon die het woord moest voeren.
Het interessante is de reden waarom ze Ja’far kozen. Dat had te maken met zijn uitstraling en zijn grote kennis die hem bemind maakte bij de koning, die hij met gemak beroerde. Hij wist welke verschillen en overeenkomsten er waren tussen de Islam en het Christendom en wat de positie van de christenen was.
Ja’far was niet alleen als spreker gekozen omdat hij veel kennis had, maar ook om zijn stijl, zijn intelligentie, zijn scherp geweten en vastberadenheid, zijn prachtig karakter en vooral zijn welbespraaktheid. Ja’far heeft meegeholpen aan een nieuwe bestemming van de moslims in de geschiedenis, een ander figuur in zijn plaats was dit waarschijnlijk niet gelukt. Hij heeft de moslims vertegenwoordigd zoals het hoort.
Dit is echt een ontzettend mooi en leerzaam verhaal waar we allen een voorbeeld aan kunnen nemen. Sommige moslims hebben de illusie dat het in de westerse samenleving, gedomineerd door westerse ideeën en geleid door westerse machten, voor moslims onmogelijk is om steun en begrip te zoeken bij niet-moslims. Dit is onterecht.
Bovendien, de deelname van de meeste moslims in het huidige debat is een zwakke deelname die weinig vertegenwoordiging biedt aan de moslimgemeenschap. Dit verwijt ligt voor de volle 100% bij de moslim gemeenschap en dit is een zwakte die ik wil benadrukken. Wij moeten ons organiseren en sterk maken, we moeten een kracht gaan vormen met een stem waar naar geluisterd moet worden.
We hebben namelijk, in de huidige context, met mensen te maken die zich gelegitimeerd voelen om anti-moslim te zijn. Terecht of onterecht, dat is voor nu niet belangrijk. Maar laten we eerlijk zijn. Waar Nederland en de rest van de wereld op dit moment behoefte aan hebben, is een oprechte waarneming van de islam. Wat moslims nodig hebben, is een rationele benadering van deze godsdienst. Het is daarom ook belangrijk dat deze kwestie als een belangrijk agendapunt terug moet komen.
In dit verband zou ik voorstellen dat men overweegt om de focus op godsdienstige uitersten te verminderen: extremisme aan de ene kant en de meest liberale theologieen aan de andere kant. We zouden de heersende stromingen in de islam als bron van beeldvorming moeten hanteren.
Onze associatie met de Islam is de belangrijkste culturele uitdaging vandaag in het westen. Voor de moslim en de niet-moslims. Wij allen zijn het beste gediend met het debatteren met juiste referenties naar de Islam.”
Na wat vragen, workshops en napraten werd de avond afgesloten. Een geslaagde avond en voor herhaling vatbaar..
10 Reacties op "Voorbij de Angst…"
Wat een prachtig stuk. ;)
een goede stuk, daarom zo weinig reactie’s.
Erg mooi stuk!
Ik denk dat je daar inderdaad een heel goed punt hebt. Ik lees (als christen) al geruime tijd mee op deze weblog en ik moet zeggen dat ik de manier waarop jullie schrijven steeds meer ben gaan waarderen. Open en oprecht.
Ik ben in het begin voornamelijk blijven hangen om een voor mij redelijk onbekende godsdienst beter te leren kennen. Doordat ik inmiddels al geruime tijd meelees heb ik het gevoel dat we als westerse samenleving echt veel te intolerant naar de moslims zijn. We (niet allemaal uiteraard) oordelen veel te snel en kijken te oppervlakkig naar de gehele bevolkingsgroep.
Blijf vooral schrijven!
# esma, Inderdaad als het goed nieuws is of een goed stuk dan hoor je niemand! Juist dit soort dingen moeten ze in de media aandacht aanschenken, van mijn part dat je er para van wordt, media is heel belangrijk in t land.
…even iets anders: leuke foto smahane :)
salaam!
Een heel goed stuk…vooral dat voorbeeld van Ja’far ibn Abi Talib..ik zag het voor het laatst nog weer bij de film ‘Arisalah’ en vind dat ook altijd een heel mooi stuk!
Heart breaking lament of our sisters in Islamic countries. Please post;
http://www.islam-watch.org/Others/Women-Islam-Bitter-Laments-Bengali-Woman.htm
Bovenstaand stuk begint met
het thema angst.
Angst is geen rationele respons, maar een emotionele respons op iets dat als bedreigend wordt gezien. De natuur heeft dat ingebouwd als overlevingsdrift.
Willen we die angst wegnemen, dan zullen we dus niet zozeer moeten communiceren op een rationeel niveau (is de islam intolerant en gewelddadig, en waarom wel, waarom niet?). Dat leidt volgens mij namelijk veelal tot het ingraven in stellingen. Jij (Smahane) kunt het je niet permitteren te onderkennen dat je godsdienst wellicht inderdaad intolerante en gewelddadige trekken heeft, en degenen die daarvan overtuigd zijn, kunnen zich het niet permitteren zich er vanaf laten brengen.
Volgens mij is het dus veel effectiever direct door te stoten naar dat emotionele niveau. Maar dat vergt veel discipline, want mensen hebben voortdurend de neiging om hun gevoelens te objectiveren en aldus te legitimeren. ‘Mijn angst is reëel want..’ ‘Mijn gevoel van gekwetstheid is terecht want’ of ‘Mijn gevoel van vernedering is terecht, want…’ En al gauw gaat men dan over tot het maken van wederzijdse verwijten en loopt de zaak muurvast.
Dus eigenlijk zou dat in therapeutische setting moeten geschieden.
Voorbij de Angst…
“In de islamitische geschiedenis kwam er een moment dat moslims werden genegeerd, beschuldigd en gekleineerd, geboycot en uiteindelijk gemarteld. Dat was een aanleiding tot emigratie. Een groep moslims emigreerde naar Ethiopië/Abessinië, een christelijk rijk, waar de rechtvaardige christelijke koning Najhashiy aan de macht was. In totaal maakten drieëntachtig mensen de hidjra naar Abessinië. Onder hen Ja’far ibn Abi Talib.
…….
Dit is echt een ontzettend mooi en leerzaam verhaal waar we allen een voorbeeld aan kunnen nemen.”
Ja, een bekend verhaal, en inderdaad een prachtig verhaal. Alleen, een vraag, hebben we reden om aan te nemen dat het ook een waar gebeurd verhaal is? Die vraag kun je trouwens ook stellen voor veel verhalen uit de Christelijke Bijbel, maar dit terzijde. Maar misschien geeft dat niet en doet het niets af aan de inspiratie die er van zo’n verhaal kan uit gaan.
“Sommige moslims hebben de illusie dat het in de westerse samenleving, gedomineerd door westerse ideeën en geleid door westerse machten, voor moslims onmogelijk is om steun en begrip te zoeken bij niet-moslims. Dit is onterecht.
……
Onze associatie met de Islam is de belangrijkste culturele uitdaging vandaag in het westen. Voor de moslim en de niet-moslims. Wij allen zijn het beste gediend met het debatteren met juiste referenties naar de Islam.”
Daar ben ik het helemaals mee eens.
Ik ook ben bang voor de islam, ik lees verschrikkelijke dingen over taqqiya en dat soort dingen. Ik hou van vrede en zou dat graag met allerlei culturen willen. Kan iemand mij tegengeluiden geven die de media zo veelvuldig hanteert?
Er zijn nog niet veel reacties, maar ik lees het artikel nog eens terug en ik denk dat we moeten beginnen met een schone lei.
Echter zijn het wel bepaalde jongeren die het voor de ander onmogelijk maken om zich een beter imago aan te meten. En op zich is dat jammer. Ik denk ook dat niet alleen de moslims hebben geleden, maar de Joden en niet gelovigen ook. Immers waren de Christenen ook zeer bloeddorstig in de tijden van de kruistochten.
An sich heb ik geen probleem met iemand die geluk vindt in het geloof van toepassing, echter is een ideologische manier van denken die rationaliteit wel eens in de weg staat. En de beelden die wij krijgen te zien, is niet bepaald goede reclame voor het geloof als zijnde de islam.
Maar ik zie dat er nog hoop is.