Meest ontroerend stuk 7B – De soldaten

De soldaten

Het was woensdag 9 november 1988. De commandant van Turkije lag in het ziekenhuis, omdat hij heel erg ziek was. Hij had kanker. Het was een hele goede commandanten had ook hele goede soldaten in handen. Maar er was één soldaat, die volgens hem het beste was. ‘Ahmed!’ Ahmed was een hele goede soldaat. Hij was heel goed getraind en hij had ook al twee levens gered. Toen de soldaten kwamen om de commandant te bezoeken zag hij Ahmed. Hij riep‘Ahmed kan je even komen?’ Ahmed zei blij: ‘Tuurlijk commandant!’ De commandant vroeg even aandacht. ‘Beste soldaten, als ik op een dag dood ga, dan wil ik graag de leiding geven aan Ahmed, mijn beste soldaat.’ zei hij.
Toen het al een beetje donker werd gingen de soldaten bidden, maar Ahmed bleef nog een beetje bij de commandant. En daarna ging hij pas weg om te bidden. Na het bidden gingen de soldaten weer naar de kamer van de commandant. Het werd al nacht. Een paar soldaten gingen weer terug naar het soldatenhuis en een paar bleven bij de commandant. Vooral Ahmed bleef lang.De volgende dag, op donderdag, werden de soldaten ongeveer om 7 uur wakker. En de commandant ook. De commandantzei dat hij zich niet lekker voelde. Hij was heel erg ziek. Toen riep één van de soldaten een dokter. De dokter ging met spoed naar de kamer van de commandant. De soldaten moesten de kamer verlaten. Na een half uur kwam de dokter en zei: ‘De commandant moet met spoed geopereerd worden! En de operatie duurt ongeveer anderhalf uur.’ De commandant werd toen uit zijn kamer gehaald en naar de operatiekamer gebracht. Na anderhalf uur kwam de dokter uit de operatiekamer. ‘En is het goed met onze commandant?’ vroeg Ahmed. Iedereen bleef stilstaan en de dokter ook. ‘Helaas soldaten.’ De soldaten kregen tranen en gingen huilen. Eén van de soldaten ging huilend terug naar het soldatenhuis en schreeuwde huilend:‘Jongens, jongens… als jullie slapen, sta op!’ Alle soldaten kwamen uit het soldatenhuis. Een van de soldaten vroeg:‘Waarom sta je te schreeuwen?’De soldaat bleef stilstaan en huilde. ‘Waarom huil je?’vroeg een andere soldaat. ‘Onze commandant is overleden!’ ‘Wat!’ riep een andere soldaat. ‘Ja, onze commandant is overleden!’ De andere soldaten begonnen ook te huilen. ‘Hoe is het dan gebeurd?’ vroeg één van de soldaten. ‘Kom dan vertel ik het jullie onderweg wel.’‘En vertel eens wat is er gebeurd?’ vroeg de soldaat huilend.
‘Kijk…ik en de andere soldaten werden vandaag om 7 uur wakker. Toen werd de commandant ook wakker en zei tegen ons dat hij zich niet lekker voelde. Één van ons riep een dokter. De dokter vertelde dat hij een operatie moest krijgen, die ongeveer anderhalf uur zou duren. Toen de operatie was afgelopen vroeg Ahmed aan de dokter of het goed ging met onze commandant. Maar de dokter antwoordde: ‘Helaas.’ Daarna kwam ik om het aan jullie te zeggen.’ Toen de soldaten bij het ziekenhuis aankwamen zagen ze de andere soldaten huilen. Ahmed vroeg: ‘Weten jullie al wat er is gebeurd?’ ‘Ja, ze weten het, ik heb het ze verteld.’ zei de soldaat. Daarna gingen ze met de commandant naar de begraafplaatsen gingen daar hun commandant begraven.

Hamza Yıldırım 7B

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Wie Schrijft Die Blijft Schoolproject

Lees andere stukken van Schoolproject